پژوهش در آموزش علوم پزشکی

  مقدمه: پرستاران جهت داشتن حداکثر کارآیی باید در کلاس ­ های نظری اطلاعات و دانش مورد نیاز خود را کسب نموده و از طریق تمرین و تجربه در محیط­­های بالینی توانمندی­های علمی خود را احراز کنند. این پژوهش جهت بررسی عوامل موثر برانطباق آموزش نظری و مراقبت بالینی از دیدگاه پرستاران انجام شد.

  روش­ها: این تحقیق، یک مطالعه توصیفی- مقطعی است که در آن 200 نفر از کارکنان پرستاری بیمارستان­های آموزشی و درمانی رشت و بیمارستان رسول اکرم (ص) در سال1393 شرکت داشتند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه‌ای دو مرحله‌ای بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات فردی و عوامل موثر برانطباق آموزش نظری و مراقبت بالینی پرستاران بود. جهت انجام نمونه گیری ابتدا لیستی از بخش‌های فعال بیمارستان ­ ها و مراکز آموزشی درمانی رشت تهیه و به تعداد 20 نفر در هر خوشه به صورت تصادفی انتخاب شدند. در داخل هر بخش انتخاب شده با توجه به حجم پرستاران شاغل، نمونه گیری در هر سه شیفت انجام گردید. تجزیه و تحلیل داده ­ ها با استفاده از روش آماری تحلیل عاملی و نرم افزار آماری SPSS انجام گردید.

  یافته ­ ها : عوامل موثر برانطباق آموزش نظری و مراقبت بالینی در چهار حیطه فعالیت پرسنل بخش­ها، وضعیت بالینی، کیفیت آموزش و تسلط مربیان داده ها نشان داد که ارتقای خودباوری پرستاران در اتخاذ تصمیم مستقل، انجام مراقبت‌های بالینی براساس استانداردها، میزان تحصیلات و سطح علمی مربیان و میزان اعتماد به نفس مربیان در هنگام آموزش مراقبت بالینی از بیشترین اهمیت برخوردار بود.

  نتیجه گیری : با توجه به وجود فاصله بین آموزش نظری و مراقبت بالینی پرستاران تدوین برنامه‌های آموزشی مناسب در آینده با در نظر گرفتن نقاط ضعف و قوت در حیطه‌های مختلف جهت انطباق آموزش تئوری و مراقبت بالینی الزامی می‌باشد.