مقدمه: سازه خودکارآمدی در محیط های آموزشی از اهمیت ویژه­ای برخوردار است . خودکارآمدی ریشه در نظریه شناختی اجتماعی بندورا دارد. مطالعه حاضر براساس نظریه بندورا و با هدف تعیین همبستگی خودکارآمدی با عملکرد بالینی، دانشجویان کارآموز در عرصه انجام شد . پژوهشگران درصددند تا به این طریق بتوانند به باورها و توانایی ­ های یادگیرنده در فرایند یاددهی - یادگیری، در چارچوب نظریه، توجه نموده و از نتایج آن در جهت ارتقای توانمندی ­ های بالینی دانشجویان، بهره جویند .

  روش­ ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی – همبستگی است که برروی کلیه دانشجویان پرستاری ترم هشتم ورودی 1388 دانشگاه آزاداسلامی واحد رشت (51 نفر) به روش سرشماری انجام گرفت. ابزارهای مطالعه شامل پرسشنامه « خودکارآمدی عملکرد بالینی» 37 گویه در چهارحیطه و «چک لیست محقق ساخته» با 28 گویه با طیف لیکرت پنج درجه­ای جهت بررسی عملکرد دانشجویان بود. اعتبار محتوا و صوری ابزارها تعیین گردید. روایی پرسشنامه از طریق روایی محتوایی و صوری و پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ به تفکیک ابزار نهایی«خودکارآمدی عملکرد بالینی» 92/0 α = و چک لیست «عملکرد بالینی پرستاری» 87/0 α = تایید گردید. عملکرد بالینی دانشجویان، در حین انجام کارآموزی در بخش­های محل کارآموزی خود براساس چک لیست مورد مشاهده و ارزیابی قرارگرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون) با سطح معناداری 05/0 با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده گردید.

  یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار نمرات خودکارآمدی در کل ابزار «خودکارآمدی در عملکرد بالینی» 21/11 ± 50/66 و نمرات عملکرد بالینی پرستاری در کل ابزار 47/0 ± 74/3 بود. همچنین بین «خودکارآمدی در عملکرد بالین» با «عملکرد بالینی پرستاری» همبستگی مثبت و معنادار آماری وجود داشت. (003/0 p< ، 286/0 = . (r ضمناٌ تنها بین معدل و خودکارآمدی در عملکرد بالینی ارتباط معنی دار مشهود بود ( 04/0 p< ).

  نتیجه­ گیری : اهمیت خودکارآمدی در آموزش، به تأثیر آن برعملکرد آینده مربوط می­شود . کسب دانش و مهارت­های تحصیلی فقط یکی ازمتغیرهای مؤثر بر عملکرد بالینی است و لذا مدرسین باید به عوامل نظیر: خودکارآمدی خصوصاً در بالین، که موجب سنجش دقیق­تر عملکرد دانشجویان پرستاری خواهد شد، توجه ای خاص مبذول نمایند.

  کلید واژه ها: