آموزش مداوم پزشکان؛ حضوری یا غیر حضوری؟
|
حسن صلحی، علی سیروس، افسانه نوروزی، ایرج صدیقی* |
، sedighi@umsha.ac.ir |
|
چکیده: (8782 مشاهده) |
مقدمه: در روش آموزش حضوری مشمولین آموزش مداوم جهت کسب امتیاز مجبور به تعطیل موقت محل کار هستند که باعث صرف هزینه، خستگی مسافرت و عدم بازدهی مناسب میشود. استفاده از روشهای غیرحضوری الکترونیک ممکن است باعث بهبود کارآیی دورههای آموزش مداوم گردد. امروزه آموزش الکترونیک در بسیاری از کشورها مرسوم است اما در ایران به صورت وسیع مورد استفاده قرار نمیگیرد. هدف از این مطالعه بررسی دیدگاه مشمولین این برنامه ها در مورد آموزش اینترنتی برنامههای آموزش مداوم بوده است.
روشها: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی – مقطعی است که بر روی 644 مشمول قانون آموزش مداوم به صورت حضوری و یا از طریق مراجعه به سایت آموزش مداوم دانشگاه از سال 1386 تا 1388 انجام شد. ابزار جمعآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن به طریق روایی محتوا و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (85/0) تایید گردید. دادههای حاصل از پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد که 152 نفر (6/23درصد) از طریق اینتر نت و 492 نفر (4/76درصد) به صورت حضوری در مطالعه شرکت داشتند. درخصوص کارآمدترین روش آموزش مداوم 230 نفر (6/39 درصد) برنامه مدون را انتخاب و 62 نفر (7/10 درصد) بهترین برنامه را آموزش مداوم الکترونیکی دانستهاند. عدم آشنایی با کامپیوتر در افراد مونث بیشتر از افراد مذکر بود و در هیچکدام از سوالات اختلاف معنیدار بین گروههای سنی مختلف مشاهده نشد.
نتیجهگیری: بیشترین افراد روش حضوری مدون را پربازده میدانستند که نشاندهنده مفیدبودن این روش برای آموزش بود. حذف آن مغایر با اهداف مشمولین است. لذا برای کاهش هزینه و افزایش استقبال و کارآیی روش غیرحضوری برای مشمولین آموزش مداوم لازم است به موازات روش حضوری مدون، برنامههای غیرحضوری الکترونیک به ویژه برای گروه های تخصصی ارائه شود.
|
|
واژههای کلیدی: آموزش مداوم، خودآموز اینترنتی، آموزش الکترونیک |
|
متن کامل [PDF 138 kb]
(2285 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش مداوم
|
|
|
|
|
ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|