[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
بایگانی مقالات زیر چاپ::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
ثبت شده در

AWT IMAGE

AWT IMAGE

..
سامانه جامع رسانه های کشور

..
:: دوره 10، شماره 1 - ( 1397 ) ::
جلد 10 شماره 1 صفحات 47-39 برگشت به فهرست نسخه ها
طراحی ابزاری برای ارزیابی صلاحیت بالینی دانشجویان پزشکی در بخش اطفال
امید یقینی ، آیدین پرنیا ، علیرضا منجمی ، سعیده دریازاده*
دانشجوی دکترای تخصصی، گروه آموزش پزشکی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران ، Daryazadehs@gmail.com
واژه‌های کلیدی: دانشجو، پزشکی، برنامه درسی، صلاحیت بالینی، بخش اطفال
متن کامل [PDF 457 kb]   (1355 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (4875 مشاهده)
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سنجش و ارزشيابي
متن کامل:   (2198 مشاهده)
مقدمه:
آموزش دانشجویان پزشکی در جهت وظایف شغلی آینده   آن­ها، هدف اصلی در آموزش پزشکی است (1،2). بنابراین هدف برنامه آموزشی پزشکی، اطمینان یافتن از شایستگی عملکرد دانش­ آموختگان پزشکی است (3،4). برای دستیابی به نتیجه نهایی و مطلوب در برنامه درسی رعایت اصول و استانداردها ضروری است. در تدوین برنامه درسی، بخشی از مفاهیم و  مهارت­ های اساسی که جنبه زیربنایی دارند در قالب محتوای مشخصی طراحی و ارائه می­ شود که به صورت برنامه درسی اصلی (Core Curriculum) مشخص می­ شود (5). CORE به معنای هسته و مرکز چیزی در فرهنگ لغت تعریف شده است و برنامه درسی اصلی به عنوان مجموعه­ ای از دروس که به عنوان مرکز در نظر گرفته شده و برای همه فراگیران و یا سیستم دانشکده اجباری می­باشد، تعریف شده است. برنامه درسی اصلی همچنین، بخشی اساسی در آموزش است، به طوری که با عملیاتی ساختن آن مهارت­ های ضروری یا دانش فرهنگی مشترک ایجاد می­ شود (7،6).
رویکردهای مختلفی برای تعیین برنامه درسی اصلی تعیین شده است. برای جلوگیری از ازدحام بیش از حد (Overcrowding) برنامه درسی، استفاده از هسته آشکار (Explicit Core) مواد درسی به عنوان پایه در دانشکده ­ها توسط شورای انجمن توصیه شده است. در یک نشست علمی توسط انجمن گروه­ های آموزشی دوره پزشکی عمومی Association Of University Departments) :(AUDGP و با حضور اعضای دپارتمان­ های علمی، درمورد این­که چه چیز بایستی به عنوان برنامه درسی اصلی انتخاب شود و از چه رویکردی برای تعیین آن در دانشکده­ های پزشکی استفاده شود تا از افزایش اطلاعات اضافی در برنامه درسی پیش گیری شود، همچنین صلاحیت­ های بالینی و ویژگی ­های مورد نیاز دانش ­آموختگان برای ارائه مراقبت­ های اولیه بیماران با در نظر گرفتن توزیع زمانی مناسب در برنامه درسی اصلی توافق نظر حاصل شد (8). با توجه به این امر که سهم قابل­ توجهی آموزش ­های بالینی در دوره­ های کارآموزی و کارورزی رخ می ­دهد که برای کسب صلاحیت بالینی دانشجویان پزشکی ضروری می­ باشد (9) از این رو بهبود کیفیت آموزش ­ها در این دوره­ ها باعث کسب شایستگی و صلاحیت بالینی دانشجویان در حیطه­ های مختلف بالینی می­ شود (10).
از دیدگاه پروفسور هاردن، آموزش مبتنی بر پیامد در سطوح تحصیلی مختلف کاربردی و لازم است (11). همچنین مدلی  برای آموزش پزشکی براساس آموزش مبتنی بر توانمندی(Competency- Based Education)  که در آینده از یک پزشک انتظارمی­ رود با طراحی برنامه درسی براساس ویژگی ­هایی که یک فارغ ­التحصیل برای انجام وظایف خود به صورت شایسته نیاز دارد ارائه شده است. براساس این رویکرد 9 توانایی که از یک پزشک موفق انتظار می­رود شامل موارد زیر است:
1-  مهارت ارتباطی مؤثر
2-  مهارت­های بالینی پایه
3-  کاربرد دانش پایه در پرداختن به پزشکی
4-  تشخیص، اداره و پیشگیری از بیماری­ ها
5-  یادگیری مادام­العمر
6-  خودآگاهی، مراقبت از خود و توسعه فردی
7-  زمینه­ های عمومی و اجتماعی مراقبت سلامت
8-  استدلال اخلاقی و اخلاق بالینی
9-  حل مسأله
نشان دادن این 9 توانایی به صورت رفتارهای قابل­ مشاهده در فراگیران، در سطوح مبتدی، متوسط و پیشرفته در دوران کارآموزی الزامی است (14 -12). مجموع این توانمندی­ها در فارغ ­التحصیلان پزشکی به صورت صلاحیت بالینی پزشکان آینده نمودار می­ شود. روش­ های مختلفی برای ارزیابی صلاحیت بالینی در دانشجویان و فارغ­ التحصیلان پزشکی وجود دارد. با توجه به اهمیت برنامه درسی اصلی و ارتباط آن با دستیابی به مهارت­ های بالینی ضروری و لزوم تعیین حداقل­ های برنامه آموزشی بالینی دوره کارورزی برای کسب صلاحیت بالینی در دانشجویان پزشکی، این مطالعه با هدف طراحی ابزاری برای ارزیابی صلاحیت بالینی دانشجویان پزشکی در بخش اطفال دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد.
روش ­ها  
این مطالعه به صورت مقطعی و در دو مرحله، در سال تحصیلی 92-1391 انجام شد. ابتدا حداقل ­های آموزشی (Core) گروه اطفال رشته پزشکی عمومی از لاگ بوک دوره کارآموزی (Clerkship) استخراج شد و سپس این حداقل ­های آموزشی با نظرخواهی از اعضای شورای آموزشی گروه اطفال (15 نفر) و تایید شورای گروه اطفال (35 نفر) و معاونت آموزشی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به صورت چک لیستی طراحی شد. این حداقل­ های آموزشی یا فهرست مهارت­ های بالینی ضروری در این چک لیست به منظور وارد نمودن تعداد مواجهات بالینی در گروه اطفال برای دانشجویان پزشکی مقطع کارآموزی تنظیم گردید.
در مرحله دوم مطالعه، این چک لیست محقق­ ساخته در اختیار 27 نفر از اعضای هیات علمی گروه اطفال از سه دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، شهرکرد و همدان قرار گرفت و در یک نظرسنجی میزان مواجهات بالینی (Clinical Exposures) مورد نیاز در هرکدام از حداقل ­های آموزشی دوره کارآموزی اطفال رشته پزشکی توسط اعضای هیات علمی تعیین شد. لازم به ذکر است تعداد مواجهات مورد نیاز در حداقل­ های آموزشی دوره کارآموزی برای دانشجویان پزشکی، پس از جمع ­آوری نظرات اعضای هیات علمی گروه اطفال سه دانشگاه ذکر شده، به صورت میانگین تعداد حداقل سطح مواجهات تعیین شد. در نهایت میزان مواجهات بالینی مورد نیاز در این حداقل ­های آموزشی به ­صورت چک لیستی برای بررسی صلاحیت بالینی کارآموزان پزشکی در بخش اطفال طراحی شد.
یافته ­ها
چک لیست طراحی شده به صورت 10 گروه گردش ­های آموزش بالینی (Educational Rotations) شامل: نوزادان، عفونی، گوارش، کلیه، تنفس، خون، اورژانس، عمومی، غدد و درمانگاه و نیز 63 حداقل آموزش بالینی تعیین شد (جزییات زیرگروه­ ها به تفصیل در جدول شماره یک آمده است).

سپس در هر گردش آموزش بالینی نیز حداقل­ های آموزش بالینی تعیین شد. در مرحله بعدی نظرات اساتید در تعیین تعداد مواجهات بالینی مورد نیاز در هرکدام از حداقل­ های آموزشی پرسیده شد. برای تعیین میزان مواجهات در  حداقل­ های آموزشی دوره کارآموزی اطفال رشته پزشکی ارائه شده توسط اساتید گروه اطفال در 3 دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، شهرکرد و همدان به­ وسیله میانگین­ گیری نظرات اساتید، محاسبه شد. روایی (Validity) صوری و محتوایی این چک لیست توسط اعضای هیات علمی گروه اطفال تایید شد. محققین این مطالعه برای تایید پایایی (Reliability)، این چک لیست را در تعیین میزان مواجهات بالینی انجام شده با تعداد مورد نیاز، برای 31 دانشجوی پزشکی دوره کارآموزی بخش اطفال استفاده نمودند (15) و پایایی این چک لیست با ضریب آلفای کرونباخ برابر با 82/0 محاسبه گردید. برای تحلیل  داده ­ها از نرم افزار SPSS.Ver.16 استفاده شد. به دلیل پایا  نبودن، حداقل آموزشی کتواسیدوز دیابتی یا DKA (Diabetic keto Acidosis) از چک لیست نهایی حذف گردید.

بحث و نتیجه­ گیری

این مطالعه با هدف طراحی ابزاری برای ارزیابی صلاحیت بالینی دانشجویان پزشکی در بخش اطفال با تعیین حداقل های آموزشی (CORE) و تعداد مواجهات بالینی (Clinical Exposures) دوره کارآموزی اطفال در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. مطالعات متعددی در خصوص تعیین محتوای برنامه درسی اصلی (CORE) و استانداردها یا حداقل­های آموزش بالینی انجام شده است.
در مطالعه­ ای در دانـشگاه شفـیلد امـریکا، مـهارت­های برنامه درسی اصلی پزشکان پس از مشورت با متخصصان و فراگیران از بین 35 مهارت تعیین شده 26 مهارت با توجه به شاخص اهمیت و با روش پیمایشی به عنوان محتوای اصلی تأیید شدند و بقیه به عنوان محتوای غیراصلی (Non Core) در نظر گرفته شد (16). در دانمارک مطالعه­ ای به منظور تعیین برنامه درسی اصلی و غیراصلی (Non Core) با استفاده از نظر متخصصان و فراگیران با بحث گروهی انجام شد و اهداف یادگیری طب اورژانس براساس اهمیت استخراج گردید (17).
در ایران نیز مطالعه ­ای به منظور "تحلیل شکاف مواجهات بالینی دانشجویان پزشکی با استاندارد در حداقل­ های آموزشی دوره کارآموزی اطفال" انجام شد. مواجهات بالینی دانشجویان با حداقل­ های ضروری تعیین شده، به صورت کمینه، مناسب و بیشینه مواجهه تعیین گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین مواجهات در چهار گردش آموزشی عمومی، اورژانس، درمانگاه و تنفس، از تعداد مواجهه ضروری تعیین شده پایین­ تر بود. همچنین این مطالعه برای کمینه ­های مواجهه ذکر شده راهکارهای آموزشی مناسب به منظور انجام مداخله آموزشی برای بهبود صلاحیت بالینی و جبران کسری مواجهه بالینی، توصیه می­کند (15).
مطالعه دیگری در گروه داخلی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، به تعیین برنامه درسی اصلی و غیراصلی (Core & Non Core) و وظایف پزشکان عمومی با استفاده از شاخص­ های اهمیت و شیوع طبق رویکرد ماتریکسی هاردن پرداخت (6،18). در مطالعه دیگری محتوای ضروری برای طب کودکان در ایران، براساس شایع و مهم بودن شکایات و بیماری­ها، نقش دانش ­آموختگان در نظام سلامت و اولویت ­های نظام سلامت کشور شامل: ایمیونیزاسیون، برنامه مانا، کودک سالم و تغذیه با شیر مادر، قابل پیشگیری بودن بیماری و داشتن برنامه غربال­گری تعیین شده است (19).
همچنین محتوای ضروری و متدولوژی تعیین آن توسط دبیرخانه شورای آموزش پزشکی وزرات بهداشت، درمان و آموزش پزشکی براساس شایع بودن بیماری، تاثیر جدی بر سلامت و اقتصاد جامعه، قابل پیشگیری بودن و تعیین برنامه غربال­گری و تعیین آینده دانش ­آموختگان در نظام سلامت معرفی و به استفاده از برنامه درسی ضروری در مقطع کارورزی روان­پزشکی تاکید شده است (20). به نقل از مطالعه­ ای، مهارت­ های عملی ضروری (Core Procedural Skills) و مهارت­ های عملی انتخابی Procedural Skills) (Elective در رشته پزشکی ورزشی با در نظر گرفتن پیامدهای یادگیری مشترک برای آموزش این رشته با توجه به کشورهای آمریکا، فنلاند و ترکیه، تعیین شده است (21).
در مطالعه دیگری در اصفهان که با هدف تدوین استاندارد‌های درمانگاه‌های آموزشی اطفال در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، انجام شد، با مرور متون و مستندات و تحقیقات مرتبط با موضـوع فهرسـت اولیه اسـتانداردهـای درمانـگاه­های آموزشـی اطفال تدوین شد. سپس فهرست تهیه شده در یک گروه متمرکز (Focus Group)، متشکل از تعدادی از متخصصین اطفال و آموزش پزشکی پالایش گردید. درنهایت پیش‌نویس فوق، به صورت پرسشنامه مورد نظرسنجی از اعضای هیأت‌علمی و رزیدنت‌ها و فارغ‌التحصیلان سال‌های آخر رشته کودکان (آن­ها که در دسترس بودند) قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که اکثریت استانداردها در وضعیت لازم‌الاجرا (Must) قرار گرفتند. در این مطالعه 24 استاندارد در 4 حیطه «اهداف»، «امکانات»، «فرآیند یاددهی و یادگیری» و «مدیریت» به عنوان سند استاندارد نهایی پیشنهاد گردید. همچنین این مطالعه لازم‌الاجرا نشدن برخی استانداردها را به دلیل نبود امکانات لازم، و نیاز به زمان، جهت تدارک و برنامه‌ریزی‌های مناسب برای تحقق آن­ها بیان می ­نماید (21).
بنابراین شایسته است که برنامه ­ریزان آموزش پزشکی بار اضافی محتوای برنامه درسی را محدود نمایند و نیازهای جامعه برای ایجاد خدمات مطلوب به بیماران را با فراهم کردن محتوای ضروری در نظر بگیرند و از پرداختن به محتوایی که مورد نیاز اصلی فراگیران نیست خودداری کنند. از این رو تلاش ­های زیادی در همه کشورها و در ایران جهت تعدیل برنامه درسی صورت گرفته است. لذا جهت پیشگیری از افزایش اطلاعات اضافی در برنامه درسی، برنامه­ریزان درسی سعی بر استخراج قابلیت ­های اساسی (Core Competency) مورد نیاز فراگیران با توجه به رشته تحصیلی و استفاده از رویکردهای مؤثر جهت مشخص کردن برنامه درسی اصلی نموده ­اند که این برنامه با توجه به دارا بودن اصولی برای تعیین اهداف آموزشی، باعث جهت ­دهی به مؤسسه آموزشی و هدایت آن دریک مسیر مشخص می­شود (14).
در تایید لزوم تعیین حداقل­ های یادگیری برای دستیابی به صلاحیت بالینی دانشجویان پزشکی در مطالعه­ ای نشان داده شد که کارورزان به توانمندی در حداقل­ های یادگیری بخش چشم­ پزشکی نرسیدند (22). همچنین نتایج مطالعه­ دهقانی نشان داد که کارورزان به صلاحیت بالینی لازم در حداقل‌های یادگیری بخش ارتوپدی نرسیدند (23). از این رو این مطالعه به لزوم تعیین حداقل­ های آموزشی در هر بخش آموزشی برای کارورزان پزشکی را تاکید می­کند. برای تسهیل این امر باید لاگ بوک­های دوره کارورزی با حساسیت بیشتری تنظیم شود و موارد غیرضروری از آن حذف شده و در عوض به موارد ضروری و تعداد مواجهه مورد نیاز در هر کدام برای دستیابی به صلاحیت بالینی در آن بخش با دقت و تاکید بیشتری تعیین شود. در جمع­بندی بررسی مطالعات مختلف و با توجه به حجم زیاد دانش و اطلاعات در رشته پزشکی و توجه به اینکه ملاک انتخاب محتوا در برنامه درسی همان ضرورت یادگیری مهارت و یا دانش جدید است که این محتوا به سه دسته تقسیم ­بندی شده است:
1- محتوایی که فراگیر باید بداند (Must to know): شامل آن دسته از دانش،‌ نگرش و مهارت­ هایی است که یادگیری آن­ها برای ایجاد رفتار جدید در فراگیران، ‌لازم و ضروری است که باید در اولویت برنامه آموزش قرار گیرند؛
2- محتوایی که فراگیر بهتر است بداند (Useful or Better to know): شامل آن دسته از دانش، ‌نگرش و مهارت­هایی است که مرتبط با رفتار موردانتظار است و دانستن آن­ها برای انجام رفتار جدید مفید است اما یادگیری آن­ها یک ضرورت فوری نیست؛
3- محتوایی که فراگیر خوب است بداند (Nice to Know): شامل دانش،‌ نگرش و مهارت­ هایی است که مرتبط با موضوع مورد بحث است اما یادگیری آن­ها به طور مستقیم برای انجام کار ضروری نیست.
لازم است این اصول در طراحی برنامه ­های درسی در همه گروه­ های آموزشی برای افزایش کیفیت آموزش پزشکی و اثربخشی آموزشی در عملکرد افراد نسبت به وظایف شغلی و نیاز جامعه در نظر گرفته شود. از ابزار طراحی شده در مطالعه کنونی می­توان برای بررسی میزان اثربخشی آموزشی دوره کارآموزی اطفال در بررسی بهبود عملکرد و صلاحیت بالینی دانشجویان پزشکی در مطالعات آینده استفاده نمود. همچنین تهیه چک لیست حداقل­های آموزشی و تعداد مواجهات بالینی مورد نیاز در همه گروه­های آموزش بالینی به منظور تعیین میزان مواجهات ضروری در حداقل­ های یادگیری مهارت­های بالینی برای بهبود عملکرد و دستیابی به صلاحیت بالینی موردانتظار دانشجویان و دانش­آموختگان رشته­های علوم پزشکی- نه فقط رشته پزشکی- توصیه می­ شود.
از محدودیت ­های مطالعه کنونی با وجود ضرورت آن این بود که اگر همه اساتید گروه اطفال دو شهر همدان و شهرکرد در تعیین تعداد مواجهات مورد نیاز برای کارورزان رشته پزشکی، شرکت داشتند میزان روایی و پایایی این چک لیست و همچنین ضریب توافق آن نیز افزایش می­ یافت، ولی تهیه این چک لیست به عنوان ابزاری برای ارزیابی صلاحیت بالینی کارورزان می­تواند الگویی برای سایر بخش­ها در دوران کارورزی رشته پزشکی باشد. همچنین با توجه به این­که این مطالعه در شهر اصفهان انجام شده است و تعداد مواجهات مورد نیاز برای کارورزان پزشکی در حداقل­های آموزشی گروه اطفال، توسط اساتید گروه اطفال سه دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، شهرکرد و همدان تعیین شده است، از این رو برای شهرهای دیگر ممکن است به طور صد در صد و قطعی، شامل این حداقل­ها با این میزان مواجهه تعیین شده کاربردی نباشد. این موضوع می­تواند به دلیل شرایط آب و هوایی و اقلیم خاص آن شهر و نیز نوع بیمارستان آموزشی اعم از عمومی، تخصصی و یا فوق­ تخصصی برای کارورزان پزشکی باشد و تاثیر بسیار زیادی بر میزان مواجهه ایشان با حداقل­های آموزشی داشته باشد. بنابراین لزوم بومی­سازی میزان مواجهات براساس شرایط آموزشی دانشگاه و اقلیم مورد نظر با نظرخواهی از صاحب­نظران دانشگاه مربوطه، ضروری به نظر می­رسد. برای مثال ممکن است در یک شهر بیماری اسهال در اطفال شایع باشد بنابراین میزان مواجهه کارورزان به خودی خود افزایش می­ یابد، و در شهر دورافتاده مرزی بیماری دیگری شایع باشد، همچنین بیمارستان­های آموزشی عمومی و تخصصی و  فوق­ تخصصی میزان مواجهه با این حداقل­ ها را برای کارورزان، در دانشگاه­های تیپ 3 در مقایسه با تیپ 1 قطعاً تغییر خواهند داد.
قدردانی
 نویسندگان این مقاله از کلیه اعضای هیات علمی گروه اطفال که در تهیه این چک لیست همکاری نمودند، نهایت سپاسگزاری را اعلام می­ نمایند. این مقاله حاصل یک مطالعه پژوهشی در گروه اطفال دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است.

 
فهرست منابع
1. Daryazadeh S, Jafari A, Kuhpayehzadeh J, Shajari J, Hashemzadeh M. [General Dentistry Restorative Curriculum's Adaptation To Restorative Dentistry Service Needs]. J Med Edu Dev 2013; 6 (10): 30- 37. [Persian]
2. Motallebnejad M, Madani Z, Ahmadi E, Hosseini SR. [The Viewpoints Of Dentists Graduated From Babol Dental School About Their Professional Capability]. Iranian Journal Of Medical Education 2005; 5 (2): 139- 45. [Persian]
3. Kuhpayehzadeh J, Daryazadeh S, Soltani Arab Shahi K. [Medical Students' Attitudes To Traditional And Integrated Basic Sciences Curriculums]. Bimonthly Educ Strateg Med Sci 2013; 6 (1): 37- 42. [Persian]
4. Schwarz MR, Wojtczak A. Global Minimum Essential Requirements: A Road Towards Competence- Oriented Medical Education. Med Teach 2002; 24 (2): 125- 9. [DOI:10.1080/01421590220120740]
5. Maleki H. [An Introduction To Curriculum Planning]. 3rd Ed. Tehran: Samt; 2007. [Persian]
6. Dent JA, Harden RM. A Practical Guide For Medical Teachers. 2nd Ed. London: Churchill Livingstone; 2005: 171- 183.
7. Core Curriculum Definition. [Cited 2012 Apr 04]. Available From: Http:// Www. Yourdictionary. Com/ Corecurriculum
8. Oswald NT, Alderson TS. A Core Curriculum in General Practice. Med Educ 1997; 31 (5): 352- 353. [DOI:10.1046/j.1365-2923.1997.00679.x]
9. Salehi Sh, Hassan Zahrayi R, Ghazavi Z, Amini P, Ziaei Sh. [The Characteristics Of Effective Clinical Teachers As Perceived By Nursing Faculty And Students]. Iranian Journal of Medical Education 2004, 4(1): 37-44. [Persian]
10. Shahbazi L, Salimi T. [Clinical Education from The Viewpoints Of Nursing And Midwifery Students]. Journal of Yazd University Medical Sciences 2001; 8 (2): 97- 103. [Persian]
11. Harden RM. Outcome- Based Education- The Ostrich, The Peacock And The Beaver. Med Educ 2007; 29 (7): 666- 671. [DOI:10.1080/01421590701729948]
12. Callahan D, Crosby JR, Davies D, Davis MH, Dollase R, Friedman BDM, Et Al. Outcome- Based Education An Extended Summary Of AMEE Medical Education, Guide No. 14. [Cited 2012 Apr 04]. Available From: Http:// Www. Medev. Ac. Uk/ Static/ Uploads/Resources/ Amee_Summaries /Guide14 Summary.Pdf
13. Smith SR, Dollase R. AMEE Guide No. 14. Outcome- Based Education: Part2-Planning, Implementing And Evaluating A Competency- Based Curriculum.Med Teach1999;21(1):15- 22. [DOI:10.1080/01421599979978]
14. Bax NDS, Godfrey J. Identifying Core Skills For The Medical Curriculum. Med Educ 1997; 31 (5): 347- 351. [DOI:10.1046/j.1365-2923.1997.00676.x]
15. Yaghini O, Parnia A, Monajemi A, Daryazadeh S. Gap Analysis Of Medical Students' Clinical Exposures In ofdiatrics Clerkship With Standard: Providing Interventional Strategies To Improve Clinical Competency. RJMS 2017; 23 (153): 1- 12. [Persian]
16. Mørcke AM, Wichmann- Hansen G, Guldbrand- Nielsen D, Tønnesen E, Eika B. Searching The Core Of Emergency Medicine. Acta Anaesthesiol Scand 2004; 48 (2): 243- 8. [DOI:10.1111/j.0001-5172.2004.00281.x]
17. Ministry of Health and Medical Education. [barname amoozeshe pezeshki va zavabete reshteie pezeshkie varzeshi].69th session.Tehran; 2008. [Cited 2012 Apr 04]. Available from: http://cgme.behdasht.gov.ir/uploads /264_920_CurriculumTakh_SportMedicine.pdf.[Persian]
18. Tarvij Islami S. [barnameye amoozeshi zarooriye carvarziye koodakane danesh amookhtane pezeshki]. Tehran: Tehran University of Medical Sciences; 2007. [Persian]
19. Seceretariat of The Medical Education Council of Educational Deputy.[ketabchehe shomarehe 9 barnamehe amoozeshi zaroorie maghtae karvarzi ravanpezeshki]. Tehran: Ministry of Health and Medical Education; 2008. [persian]
20. Chabavizadeh A, Yousefy A, Changiz T, Shams B. [Compilation Of Standards Of Pediatric Educational Clinic In Esfahan University Of Medical Sciences]. Iranian Journal Of Medical Education 2012; 12 (8): 564- 576. [Persian]
21. Yamani N, Firoozabadi N. [Core Curriculum In Medical Education: Introducing Some Approaches]. Iranian Journal of Medical Education 2012; 11 (9): 1263- 1273. [Persian]
22. Taban Ha, Kianersi F, Garakyaraghi M, Ebrahimi A, Avizhgan M. [Achieving Minimum Learning Requirements In Ophthalmology Ward: The Viewpoints Of Interns In School Of Medicine]. IJME 2005; 5 (2): 55- 62. [Persian]
23. Dehghani M, Omid A, Ashouriounv, Avizhgan M, Esmaeilee A, Akhlaghi MR, Et Al. [Program Evaluation: A Different Function For Logbook]. IJME 2011; 10 (5): 767- 74. [Persian]
ارسال پیام به نویسنده مسئول



XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Yaghini O, Parnia A, Monajemi A, Daryazadeh S. Designing a Tool to Assess Medical Students' Clinical Competency in Pediatrics. RME 2018; 10 (1) :39-47
URL: http://rme.gums.ac.ir/article-1-432-fa.html

یقینی امید، پرنیا آیدین، منجمی علیرضا، دریازاده سعیده. طراحی ابزاری برای ارزیابی صلاحیت بالینی دانشجویان پزشکی در بخش اطفال. پژوهش در آموزش علوم پزشکی. 1397; 10 (1) :39-47

URL: http://rme.gums.ac.ir/article-1-432-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 10، شماره 1 - ( 1397 ) برگشت به فهرست نسخه ها
پژوهش در آموزش علوم پزشکی Research in Medical Education