پژوهش در آموزش علوم پزشکی

 مقدمه : امروزه کشورهای مترقی برای ارتقاء و بهبود کیفی آموزش پزشکی و تربیت پزشکان مجرب به طور مکرر به ارزیابی کیفیت آموزش بالینی خود می پردازند. ارزشیابی کاربرد عملی مطالب آموخته شده در آموزش بالینی، منجر به تعیین اهمیت هر درس در طبابت می­شود. این پژوهش با هدف بررسی ارزش کاربرد عملی هر موضوع و کفایت بالینی پزشکان عمومی در مباحث مصوب آموزشی نورولوژی انجام شده است.

 روش­ کار: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، بر روی50 پزشک عمومی شاغل در مراکز و خانه­های بهداشتی و 50 پزشک عمومی که در بخش­های اورژانس بیمارستان­های استان خراسان رضوی انجام گرفت. روش نمونه­گیری تصادفی با ترتیب خاص بود. ارزش کاربرد عملی سرفصل­های مصوب آموزشی بیماری­های اعصاب و کفایت بالینی پزشکان بصورت کم و متوسط و زیاد مشخص شد. ارزش کاربرد عملی و کفایت حرفه­ای هر یک از مباحث تدریس شده بین دو گروه پزشکان شاغل در رسته بهداشتی و درمانی مقایسه شد.

 یافته­ ها: نظرات 100پزشک (64 مرد و 3 6 زن) با میانگین سابقه کار 2/2 ± 5/4 سال بررسی شدند. سرفصل­های آموزشی شرح حال و معاینه عصبی، سردرد، کوما و صرع به ترتیب بیشترین کاربرد عملی را برای آنان داشته است. ارزش کاربردی مباحث کوما و حوادث عروقی مغز به طور معنی داری در پزشکان رسته درمانی بیشتراز پزشکان رسته بهداشتی بود. کفایت حرفه ای پزشکان رسته درمانی در موضوع کوما نسبت به پزشکان رسته بهداشتی به طور معنی­داری بیشتر بود ( p=0.001 ).

 نتیجه­ گیری: اگرچه وضعیت کفایت حرفه­ای پزشکان در 85 درصد سرفصل­های مصوب آموزشی بیماری­های مغز و اعصاب در حد متوسط و کم بوده ولی در سر فصل های آموزشی مورد استفاده در اورژانس، کمبود کفایت بالینی آنان بیشتر مشهود است.