مقدمه: انجام موفقیتآمیز لولهگذاری نای در شروع بیهوشی عمومی و همینطور در مواقع بحرانی که بیمار دچار ایست تنفسی است، از اهمیت بالایی در پیشگیری از بروز عوارض هیپوکسی در بیماران دارد. این پژوهش با هدف بررسی کارآمدی آموزش لولهگذاری تراشه با ویدیولارنگوسکپ و مقایسه آن با لارنگوسکپی مستقیم در میزان مهارت لولهگذاری نای توسط دانشجویان هوشبری انجام گردید.
روشها: این مطالعه یک کارآزمایی آموزشی شاهد دار تصادفی بوده که برروی کلیه دانشجویان هوشبری دانشگاه علوم پزشکی اراک که بطور تصادفی، در دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند انجام شد. در گروه شاهد آموزش لولهگذاری نای به روش سنتی، و در گروه آزمون، همین آموزش با ویدیولارنگوسکپ صورت گرفت. ابزار جمعآوری دادهها یک چک لیست عملکردی بود که توسط مربی قبل و بعد از آموزش تکمیل گردید. دادهها با نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: میانگین نمرات عملکرد دانشجویان گروه آزمون در لولهگذاری قبل از آموزش برابر 58/1 ± 21/10 بود که بعداز آموزش به 48/2 ± 15 افزایش یافت و این تفاوت معنیدار( 001 /0= P ) بود. نمرات عملکرد دانشجویان گروه شاهد قبل از آموزش برابر 1 ± 1/10 که بعد از آموزش به 44/1 ± 2/13رسید که به لحاظ آماری این تفاوت نیز معنیدار
( 001 /0= P ) بود. بعد از آموزش در گروه آزمون تعداد 17 نفر از دانشجویان لولهگذاری موفق داشتند و 2 نفر ناموفق بودند. تعداد لولهگذاری موفق و ناموفق در قبل و بعد از آموزش در گروه آزمون معنیدار بود( 001 /0= P ). در گروه شاهد هم بعداز مداخله تعداد 9 دانشجو لوله گذاری موفق و 10 نفر در لولهگذاری تراشه موفق نبودند و تعداد لولهگذاری موفق و ناموفق در قبل و بعد از آموزش در گروه شاهد هم معنیدار بود ( 001 /0= P ).
نتیجه گیری: آموزش لولهگذاری تراشه هم به روش سنتی و هم به روش ویدیو لارنگوسکپ هر دو باعث افزایش نمرات عملکردی دانشجویان در هر دو گروه بعد از مداخله شده بود ولی میانگین نمرات عملکردی دانشجویان در شیوه جدید بیشتر بود. همچنین تعداد دانشجویان موفق به لوله گذاری تراشه در گروه آزمون، دو برابر دانشجویان گروه شاهد بودند. بنابراین استفاده از ویدیو لارنگوسکپ در آموزش لوله گذاری تراشه در مراکز آموزشی و درمانی کشور توصیه میشود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |