پژوهش در آموزش علوم پزشکی

  مقدمه : از آنجایی که هدف آموزش بالینی فراهم آوردن فرصت­هایی است تا دانشجویان بتوانند اطلاعات نظری را با واقعیات عملی پیوند بزنند، ارتقای کیفیت آن، می­تواند موجب تربیت دانشجویان با کفایت در حیطه­های مختلف بالینی گردد. این پژوهش برای بررسی دیدگاه کارآموزان و کارورزان رشته پزشکی از بخش پوست بیمارستان رازی رشت انجام شد .

  روش­ ها : این پژوهش، یک مطالعه توصیفی - مقطعی است که در آن 198 نفراز کارآموزان و کارورزان دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال ­ های 1391-1389 شر کت داشتند. پس از توضیح اهداف مطالعه به کلیه دانشجویان پزشکی بخش پوست، در پایان دوره پرسشنامه­ای که بر اساس مقیاس 5 درجه­ای لیکرت در مورد کیفیت آموزشی بخش تنظیم گردیده بود توزیع شد. این پرسشنامه مشتمل بر اثربخشی کلاس­های نظری با توجه به سرفصل­های آموزشی و کیفیت پاسخ­گویی اساتید و دستیاران به نیازهای آموزشی و تناسب امتحان پایان دوره با محتوای آموزشی و نیز امکانات بخش بود. روایی آن به طریق روایی محتوی و پایایی ان از طریق آلفای کرونباخ 85/0 تایید گردید. اطلاعات جمع­آوری شده با استفاده از آزمون های t–test و آنالیز واریانس و از طریق نرم افزارآماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته­ ها : از مجموع 198 پرسشنامه 189 مورد شامل40 کارورز و 149 کارآموز قابل ارزیابی بودند. به طور کلی میانگین تمامی پاسخ­ها به سوالات بالاتر از 3 بر اساس مقیاس لیکرت ارزیابی شدند. میانگین پاسخ به سوالات مربوط به کیفیت آموزش 31/3 و میانگین سنجش شرایط آموزشی 47/3 بود. میانگین پاسخ دانشجویان به مدت زمان حضور در بخش بین دوگروه کارآموز و کارورز اختلاف آماری معنی­داری را نشان داد (001/0 p = ).

  نتیجه­ گیری : در مجموع از دیدگاه کارآموزان و کارورزان کیفیت آموزشی بخش پوست بیمارستان رازی مطلوب ( بالاتر از 3 ) و مدت زمان دوره آموزشی کارورزان در سال­های 1391- 1389 کوتاه ارزیابی شد.