پژوهش در آموزش علوم پزشکی

  مقدمه : تدریس عبارت است از تعامل یا رفتار متقابل معلم و شاگرد، براساس طراحی منظم و هدفدار معلم برای ایجاد تغییر در رفتار فراگیران . منظور از اثربخشی بررسی میزان مؤثربودن اقدامات انجام شده برای دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده است. این مطالعه با هدف تعین ویژگی­های تدریس اثربخش از دیدگاه دانشجویان انجام شده است.

  روش ­ها: این پژوهش به صورت توصیفی - مقطعی بر روی 210 دانشجوی رشته­های پرستاری، مامایی، اتاق عمل (کارشناسی ناپیوسته و پیوسته) ، هوشبری (کارشناسی ناپیوسته و پیوسته) ، رادیولوژی و علوم آزمایشگاهی انجام شد. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه­ای شامل خصوصیات دموگرافیک دانشجویان و مهم­ترین شاخص­های تدریس اثربخش در چهار حیطه دانش پژوهی، روش تدریس، قدرت ایجاد ارتباط و شخصیت فردی بود. . داده­ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته ­ها: ی افته­های این تحقیق نشان داد که از نظر دانشجویان عوامل موثر بر اثربخشی تدریس اساتید، به ترتیب اولویت درحیطه روش تدریس، آماده­سازی کلاس برای بحث، تفکر و مباحثه در کلاس(50 درصد)، در حیطه دانش پژوهی، تسلط و آگاهی به موضوع تدریس(50 درصد)، در حیطه قدرت ارتباط با دانشجو ایجاد مشارکت دانشجو در مباحث (61 درصد) درحیطه خصوصیات فردی بیان شیوا و ساده (46 درصد) می­باشند .

  نتیجه گیری : قدرت برقراری ارتباط مدرس از دیدگاه دانشجویان مورد پژوهش بیشترین تأثیر را در اثربخشی تدریس دارد که می­توان با توجه بیشتر به آن در کنار سایر حیطه­ها مانند استفاده از روش­های تدریس مناسب، تقویت شخصیت فردی و دانش پژوهی به تدریس اثر بخش و در نهایت بهبود کیفیت آموزشی دست یافت.