پژوهش در آموزش علوم پزشکی

  مقدمه: با توجه به جایگاه ایمنی در مراقبت­های بهداشتی درمانی، آموزش ایمنی بیمار برای پرسنل بهداشتی درمانی نقش اساسی در بهبود ایمنی بیمار دارد. هدف از این مطالعه بررسی ادراک و برداشت کارورزان از ایمنی بیمار، میزان دانش و نگرش آنان به یادگیری در این زمینه بود.

  روش­ ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال1390در دانشگاه علوم پزشکی ارومیه صورت گرفت. جامعه آماری134 نفر شامل انترن­ها و کارورزان پرستاری و مامایی بودند. که به­صورت سرشماری انتحاب شدند و ابزار جمع آوری داده­ها پرسشنامه بود. تحلیل نتایج با نرم افزار SPSS و با آزمون­های آماری مجذور کای، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون F و LSD صورت گرفت.

  یافته ­ها: 121 نفر پرسشنامه را تکمیل نمودند که 62 نفر از کارورزان پزشکی، 34 نفر پرستاری و 23 نفر مامایی بودند. در مورد دانش ایمنی بیمار حدود 50 درصد پاسخگویان، خود را خوب ارزیابی کردند. علاقه به آموزش ایمنی بیمار با اقبال پاسخگویان همراه بود. براساس آزمون مجذور کای تمایل پاسخگویان به آموزش ایمنی بیمار برحسب سال (003/0 =P)، جنس ( 001/0 (P= و رشته (017/0 =P) معنی دار بود. آنالیز واریانس و LSD نشان داد تفاوت میانگین نمرات برداشت از ایمنی بیمار و تفاوت میانگین نمرات نگرش به آموزش ایمنی بیمار درکارورزان پزشکی با کارورزان پرستاری و مامایی معنی دار بود.

  نتیجه­ گیری : این بررسی نشان داد ایمنی بیمار در دانشگاه علوم پزشکی ارومیه نیازمند توجه بیشتری است که با گنجاندن آن در برنامه درسی رسمی و مدون، هم اهمیت آن برای دانشجویان روشن می­شود و هم با آموزش آن، در محیط های پیچیده ای مثل بیمارستان امکان کاهش انواع خطاها میسر می گردد.