پژوهش در آموزش علوم پزشکی

  مقدمه: نیازسنجی با شناسایی نیازهای اصلی، مبنایی برای تعیین اهداف و بستر مناسبی برای سازماندهی سایر عناصر مهم، حول نیازهای اولویت یافته فراهم می­سازد. از نظر علمی اولین اقدام در طراحی هر برنامه آموزشی تعیین نیازهای آموزشی افراد است و شناسایی این نیازها امکان استفاده بهینه از منابع موجود را فراهم می­کند. در این راستا هدف از این مطالعه نیز تعیین نیازهای آموزشی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1386بود.

  روش­ ها: این مطالعه بصورت مقطعی، توصیفی انجام شد و در آن پرسشنامه استاندارد مطالعه نیاز سنجی دانشگاه میشیگان (2005) پس از تعیین روایی واعتبار مورد استفاده قرار گرفت. روش نمونه­گیری تصادفی ساده بود و74 پرسشنامه­ها پس از تکمیل با استفاده از نرم افزار SPSS مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

  یافته­ها: اولویت های انتخابی اساتید در ارتباط با محورهای مختلف به شرح ذیل بود: 5/38 درصد نوشتن طرح درس استاندارد؛ 3/26 درصد آموزش دانشجو محور؛ 4/42 درصد OSCE ؛ 27 درصد تهیه اسلاید های کامپیوتری؛ 3/24 درصد آشنایی با چگونگی ایجاد و استفاده از پورت فولیو را به عنوان اولویت اول ذکر کرده بودند. مناسب ترین زمان تشکیل کارگاه ها را صبح روز پنجشنبه و فصل بهار و در پایان نیمسال تحصیلی عنوان نمودند. 6/67 درصد اساتید امکانات موجود و 8/87 درصد آنها فضای آموزشی دانشگاه را برای تدریس به روش های جدید کافی ندانستند.

  نتیجه­ گیری: اعضای هیات علمی شرکت در کارگاه ها و دوره های آموزشی متناسب با نیازها در حیطه های طراحی تدریس، روش های تدریس، روش های استاندارد ارزشیابی، تکنولوژی آموزشی و مهارت های عمومی را گامی مناسب در جهت ارتقاء توان آموزشی خود و کیفیت آموزش دانشگاه می دانند. بدیهی است مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی باید کارگاه ها و دوره­ها را متناسب با نیازهای آموزشی اساتید تنظیم کند.