پژوهش در آموزش علوم پزشکی

  مقدمه : یکی از رویکردها برای حل مشکلات موجود در آموزش پزشکی، بکارگیری تکنولوژی­های جدید در آموزش می­باشد. از سوی دیگر موفقیت یک دوره آموزشی صرف­نظر از تکنولوژی مورد استفاده به رعایت اصول­هاردن (دانشجو محوری، مبتنی بر مسئله بودن، آموزش ادغام یافته، مبتنی بر جامعه، انتخابی و سیستماتیک) در طراحی آن بستگی دارد. مطالعه حاضر با هدف نظر سنجی در مورد کارگاه آموزشی و میزان کارائی آن که با انگیزه پیاده سازی رویکرد آموزش الکترونیک به شیوه ترکیبی در فیلد بهداشت انجام گرفته است.

  روش ­ها : تحقیق حاضر مطالعه توصیفی- مقطعی مشتمل بر نظرات 30 کارورز پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین در سال­های 88-87 درباره یک کارگاه مبتنی بر آموزش ترکیبی در سایت دانشکده بود. اطلاعات با استفاده از شیوه مصاحبه جمع­آوری شد. همچنین عملکرد هر کارورز طی مراحل کارگاه بررسی و نتایج با آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با تدوین طرح درس کارگاه، جستجو در اینترنت و اپیدمیولوژی بیماری­ها به شکل ادغام یافته تدریس شد. سپس وارد سامانه سازمان جهانی بهداشت شده و اپیدمیولوژی بیماری­های شایع ایران با سایر کشورها مورد مقایسه قرار ­گرفت.

  یافته­ ها : از بین 30 کارورز 80 درصد از برگزاری کارگاه رضایتمندی کامل داشتند. 3/73 درصد توانمندی­های پایه خوبی در جستجو داشتند. با این حال 3/93 درصد در یافتن مقاله­های مرتبط دچار مشکل بودند. شایع­ترین مشکل، انتخاب کلید واژه مناسب در جستجو بود.کارورزان معتقد بودند ارائه مطالب به این شیوه باعث کاهش زمان لازم برای یافتن مطالب مورد نظر و درک بهتر اپیدمیولوژی بیماری­ها می­گردد. همچنین کارورزان خواستار تغییر رویکرد در ارائه سایر مباحث بودند .

  نتیجه­ گیری : در آموزش اپیدمیولوژی می­توان از روش­های ترکیبی بهره برد. استفاده از این شیوه می­تواند باعث ارتقاء سطح اهداف آموزش و انگیزه فراگیران، ادغام موضوعات و یادگیری مؤثرتر گردد. همچنین علاوه بر توجه به استفاده از تکنولوژی، رعایت استراتژی­های نوین در طراحی کارگاه باید مد نظر قرار گیرد.