پژوهش در آموزش علوم پزشکی

  مقدمه : امروزه آموزش مهارت­های بالینی به دانشجویان پزشکی جایگاه مهمی دارد. مرکز مهارت­های بالینی پیوندی بین مطالب تئوری و مهارت­های عملی ایجاد می­کند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش مهارت­های بالینی برکیفیت آموزش کارآموزان بخش زنان انجام شد.

  روش ­ها : این مطالعه نیمه تجربی بر روی 40 نفر از کارآموزان بخش زنان در مرکز مهارت­های بالینی دانشگاه علوم پزشکی قزوین درسال 1390انجام گرفت. ابتدا چک لیستی که اعتبار آن توسط اعضای هیئت علمی گروه زنان تأیید شد، آماده گردید که شامل کسب 10 مهارت بود. مهارت­های فوق در مرحله اول در قالب درس تئوری و با استفاده از اسلاید و به روش سخنرانی در کلاس درس به کارآموزان ارائه و پس از ارزیابی، عیناً همین مهارت ها به صورت عملی و در مرکز مهارت­های بالینی به کارآموزان آموزش داده شد. از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی ( t زوجی) برای تجزیه و تحلیل داده­ها استفاده شد.

  یافته ­ها : میانگین امتیازات بعد از آموزش در مقایسه با قبل از آموزش به طور معنی داری افزایش یافت (05/0> p ). مهارت­هایی که قبل از آموزش بیشترین امتیاز را داشتند، تهیه پاپ اسمیر، جاگذاری IUD ، معاینه ژنیکولوژیک با اسپکولوم و کمترین امتیاز مربوط به مانور لئوپولد، معاینه دو دستی، اداره مرحله سوم زایمان بود. پس از آموزش بیشترین امتیاز مربوط به جاگذاری IUD ، تهیه پاپ اسمیر و کمترین امتیاز مربوط به مانور لئوپولد، معاینه لگن در بارداری بود. در هیچ­یک از مهارت­ها امتیازات قبل ازآموزش رضایت بخش نبود. بعداز آموزش در اکثر مهارت­ها امتیازات رضایت بخش بوده و تنها در سه مهارت مانور لئوپولد، معاینه لگن در بارداری، معاینه دو دستی رضایت بخش نبود.

  نتیجه­ گیری : باتوجه به افزایش میانگین امتیازات کسب شده بعد از آموزش، پیشنهاد می­شود آموزش مهارت­های بالینی به طور جدی مورد توجه قرار گیرد.