پژوهش در آموزش علوم پزشکی

  مقدمه: هوش هیجانی یک مهارت اجتماعی است و شامل درک احساسات خود برای تصمیم گیری مناسب و همچنین کاربرد احساسات در روابط و توانایی رهبری افراد می باشد و جنبه های مختلف آن با روش ­ های مناسب قابل ارتقاء می باشد، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین هوش هیجانی دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی مقطع علوم پایه و بالینی واحد بین الملل دانشگاه علوم پزشکی گیلان طراحی و اجرا گردید.

  روش ­ ها: در این پژوهش توصیفی - مقطعی 215 نفر از دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی واحد بین الملل دانشگاه علوم پزشکی گیلان به روش سرشماری نمونه گیری شدند. ابزار گرد­آوری داده­ها پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی Bar-On بود. این ابزار به بررسی هوش هیجانی در 5 مقیاس ( مهارت ­ های درون فردی، مهارت ­ های بین فردی، سازگاری، مدیریت تکانش و خلق عمومی) و 15 خرده مقیاس می ­ پردازد. روایی آن به طریق روایی محتویی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 94/. تایید گردید. تجزیه و تحلیل داده ­ ها با استفاده از آزمون ­ های آماری آنالیز واریانس، t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون و از طریق نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل گردید.

  یافته ­ ها: میانگین نمره هوش هیجانی دانشجویان پزشکی ( 8/334 ) و دندانپزشکی ( 2/326 ) از نظر آماری تفاوت معنی ­ دار را نشان نداد. میانگین هوش هیجانی دانشجویان مقطع علوم پایه 06/344 و میانگین هوش هیجانی دانشجویان مقطع علوم بالینی 42/324 بود. در مقیاس 5 گانه هوش هیجانی میانگین مقیاس مدیریت تکانش 98/37 که پایین تر از سایر مقیاس ­ ها بود .همچنین، بین میانگین نمره هوش هیجانی دانشجویان دختر ( 7/329 ) و پسر ( 8/333 ) تفاوت آماری معنی دار مشاهده نشد.

  نتیجه گیری: نتایج نشان داد که میانگین نمره کل دانشجویان از سطح متوسط بالاتر بود و میانگین نمره دانشجویان مقطع علوم پایه کمی بیشتر از مقطع علوم بالینی بود. لذا توصیه می ­ شود به منظور موفقیت هرچه بیشتر حرفه ای، با برگزاری دوره های آموزشی، سمینارها و کارگاه ها مهارت های هوش هیجانی درطول سال های تحصیلی دانشجویان تقویت گردد.