پژوهش در آموزش علوم پزشکی

  مقدمه: دستیاران از ار ک ان­های کلیدی در ارتقا و بهبود عملکرد سیستم درمانی و آموزشی محسوب می­شوند و از این رو تعیین عواملی که موجب ارتقاء رضایت شغلی آنان می­گردد، اهمیت می­یابد. هدف از این مطالعه تعیین میزان رضایتمندی شغلی - تحصیلی دستیاران پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1392 بود.

  روش ­ها: در این مطالعه ی توصیفی- مقطعی، 176 دستیار دانشگاه علوم پزشکی گیلان به صورت تمام شماری انتخاب شدند. سطح رضایتمندی شغلی- تحصیلی آنان با استفاده از پرسشنامه ای که بر اساس نظریه هرزبرگ تهیه شده بود، در 13 حیطه شامل مجموعه ای از عوامل درونی و بیرونی موثر بر این رضایتمندی، ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون های ناپارامتریک در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.

  یافته­ها: رضایت شغلی اکثر دستیاران در سه حیطه­ی دستمزد (5/83 درصد)، کیفیت آموزش (7/84 درصد) و انگیزه حرفه­ای (90 درصد) کم و در سایر حیطه ها متوسط بود. ارتباط معنی داری بین رضایت شغلی با داشتن سابقه­ی کار (001/0= P ) و رفتن به طرح (001/0= P ) وجود داشت. اما بین سایر حیطه ها ارتباط معناداری یافت نشد.

  نتیجه­ گیری: با مقایسه این نتایج با سایر مطالعات به نظر می­رسد اکثر دستیاران (83 درصد) از وضعیت حقوق و آموزش دستیاری ناراضی بوده و انگیزه حرفه­ای پایینی دارند، لذا توصیه می­گردد در زمینه­ی حقوق، ارتقای سطح علمی - آموزشی و ایجاد انگیزه حرفه­ای راهکارهایی اتخاذ گردد.