دوره 16، شماره 3 - ( 1403 )
جلد 16 شماره 3 صفحات 4-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Moradi A, Sanagoo A, Jouybari L. Application of Balint Intervention Groups in Professional Communication in Medical Science Education. Res Med Edu 2024; 16 (3) :1-4
URL: http://rme.gums.ac.ir/article-1-1440-fa.html
URL: http://rme.gums.ac.ir/article-1-1440-fa.html
مرادی علی، ثناگو اکرم، جویباری لیلا. کاربرد گروههای مداخله‌ای بالینت در ارتباط حرفه‌ای در آموزش علوم پزشکی. پژوهش در آموزش علوم پزشکی. 1403; 16 (3) :1-4
گروه پرستاری بهداشت جامعه ، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران & گروه پرستاری، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران ، akramsanagoo@gmail.com
چکیده: (1680 مشاهده)
سردبیر گرامی
هدف از این پژوهش، آشنایی بیشتر اساتید و دانشجویان علوم پزشکی با مفهوم گروههای بالینت است. مایکل بالینت (Michael Balint ) در سال 1957 به‌منظور درک بهتر روابط بین پزشک خانواده و بیمارانشان، گروههای بالینت (The Balint Group's ) را ایجاد کرد (2، 1). به اعتقاد مایکل بالینت، پزشکان علاوه‌بر تحصیلات پزشکی، باید ویژگی‌ها و مهارت‌های ارتباطی مناسب با بیماران را نیز داشته باشند (3، 2).
گروههای بالینت یکی از روش‌های مؤثری است که برای بهبود روابط درمانگر- مراجع در قالب جلسات نود دقیقه‌ای، به‌صورت هفتگی تا ماهانه طی چندین سال برگزار می‌شود(5، 4). هر گروه بالینت شامل 6 تا 10 عضو است که یک تا دو رهبر یا تسهیل‌کننده دارد. در این گروه‌ها معمولاً یک نفر موضوع موردنظر خود را که می‌تواند وضعیت یک بیمار باشد، در مدت‌زمان 3 تا 5 دقیقه ارائه می‌دهد و درمورد موضوع موردنظر به مدت یک ساعت یا بیشتر بحث می‌شود. تمامی مطالب مطرح‌شده در گروه به‌صورت محرمانه است و رهبر گروه نیز بر ایجاد یک فضای ایمن همراه با اعتماد و پذیرش تأکید دارد. اعضای گروه به‌نوبت نظرات خود را درمورد موضوع موردنظر بیان می‌کنند و درنهایت مدیر گروه نظرات را جمع‌بندی می‌کند و نتیجه نهایی حاصل می‌شود (6).
پزشکان در این گروه‌ها ملاقات‌هایی به‌منظور بحث درباره عملکرد خود، جنبه‌های روان‌شناختی کار خود و روابط بین پزشک و بیمار دارند (1، 7). از اهداف گروههای بالینت می‌توان به افزایش دانش فرد ازطریق گزارش گرفتن از بیمار خود، گفت‌وگو پیرامون موضوع مدّنظر در محیط امن، پیدا کردن اشتباهات خود براثرِ بازخورد سایرین و اصلاح تجربیات عاطفی خود در ارتباط با بیمار اشاره کرد. اعضای گروه بالینت برای اینکه بتوانند درمورد یک موضوع صحبت کنند، تجربیات و احساسات درونی خود را آشکار می‌کنند. به‌این‌ترتیب، اعضا در یک محیط بدون قضاوت، مطالب خود را در معرض دید سایر اعضای گروه قرار می‌دهند. اعضای گروه از بازخورد دیگران و مقایسه تجربیات خود با مطالب سایر همکاران بهره می‌برند (8). بحث‌های گروهی درمورد احساسات این فواید را دارد که فرد را نسبت به احساسات بیشتر آگاه کند. بنابراین آن‌ها را قادر می‌سازد که اطلاعات خود را تجزیه‌وتحلیل و سازمان‌دهی کنند. عواطف و احساسات در کار بالینی در صورتی می‌توانند برای بیماران مفید باشند که توسط پزشک تحمل و درک شوند (9).
با توجه به پیشرفت سریع تکنولوژی و ارتقای شیوه‌های آموزشی و توجه به نیازهای بیماران، اهمیت گروه بالینت به‌دلیل تغییر در ویژگی‌های جمعیت‌شناختی باید بیشتر موردتوجه قرار گیرد (1). درنتیجه به‌مرور گروههای بالینت در آموزش پزشکی موردتأکید قرار گرفتند (10). در گروههای بالینت با مشارکت دانشجویان، مدت‌زمان کوتاه‌تر از گروههای بالینت عادی است و رهبر ممکن است در توصیف تجربیات خود فعال‌تر باشد (11).
حضور دانشجو در گروههای بالینت به توسعه مهارت‌های همدلی بین دانشجویان علوم پزشکی منجر می‌شود (12). برای مثال، دانشجویان را در یک موقعیت بالینی واقعی و ناراحت‌کننده قرار می‌دهند تا واکنش آنان را مشاهده کنند و توانایی‌های همدلانه دانشجویان افزایش یابد. درنتیجه دانشجویان بیمارمحورتر می‌شوند (13، 12).
مطالعات نشان می‌دهد پزشکانی که در دوره دانشجویی خود جزء گروههای بالینت بودند، احساس کنترل و رضایت بالاتری در محیط کار خود دارند. همچنین این گروه‌ها موجب بهبود مهارت دادن خبر بد در دانشجویان می‌شوند (11). دانشجویان با حضور در این کلاس‌ها می‌توانند از تجارب اساتید (درمورد مسائل مشکل‌‌ساز در برخورد با بیماران که در طول تحصیل خود مشاهده نکردند) استفاده کنند. بهبود روابط پزشک با بیمار، کاهش فرسودگی شغلی، مدیریت استرس و اضطراب از دیگر فواید شرکت در گروههای بالینت است (1). دانشکده‌های پزشکی باید محیطی را برای دانشجویان ایجاد کنند که موجب پیشرفت در فرایند اجتماعی شدن آن‌ها شود (14). بنابراین پیشنهاد می‌شود که از گروههای بالینت برای بهبود روابط استاد و دانشجو در آموزش پزشکی استفاده گردد.
هدف از این پژوهش، آشنایی بیشتر اساتید و دانشجویان علوم پزشکی با مفهوم گروههای بالینت است. مایکل بالینت (Michael Balint ) در سال 1957 به‌منظور درک بهتر روابط بین پزشک خانواده و بیمارانشان، گروههای بالینت (The Balint Group's ) را ایجاد کرد (2، 1). به اعتقاد مایکل بالینت، پزشکان علاوه‌بر تحصیلات پزشکی، باید ویژگی‌ها و مهارت‌های ارتباطی مناسب با بیماران را نیز داشته باشند (3، 2).
گروههای بالینت یکی از روش‌های مؤثری است که برای بهبود روابط درمانگر- مراجع در قالب جلسات نود دقیقه‌ای، به‌صورت هفتگی تا ماهانه طی چندین سال برگزار می‌شود(5، 4). هر گروه بالینت شامل 6 تا 10 عضو است که یک تا دو رهبر یا تسهیل‌کننده دارد. در این گروه‌ها معمولاً یک نفر موضوع موردنظر خود را که می‌تواند وضعیت یک بیمار باشد، در مدت‌زمان 3 تا 5 دقیقه ارائه می‌دهد و درمورد موضوع موردنظر به مدت یک ساعت یا بیشتر بحث می‌شود. تمامی مطالب مطرح‌شده در گروه به‌صورت محرمانه است و رهبر گروه نیز بر ایجاد یک فضای ایمن همراه با اعتماد و پذیرش تأکید دارد. اعضای گروه به‌نوبت نظرات خود را درمورد موضوع موردنظر بیان می‌کنند و درنهایت مدیر گروه نظرات را جمع‌بندی می‌کند و نتیجه نهایی حاصل می‌شود (6).
پزشکان در این گروه‌ها ملاقات‌هایی به‌منظور بحث درباره عملکرد خود، جنبه‌های روان‌شناختی کار خود و روابط بین پزشک و بیمار دارند (1، 7). از اهداف گروههای بالینت می‌توان به افزایش دانش فرد ازطریق گزارش گرفتن از بیمار خود، گفت‌وگو پیرامون موضوع مدّنظر در محیط امن، پیدا کردن اشتباهات خود براثرِ بازخورد سایرین و اصلاح تجربیات عاطفی خود در ارتباط با بیمار اشاره کرد. اعضای گروه بالینت برای اینکه بتوانند درمورد یک موضوع صحبت کنند، تجربیات و احساسات درونی خود را آشکار می‌کنند. به‌این‌ترتیب، اعضا در یک محیط بدون قضاوت، مطالب خود را در معرض دید سایر اعضای گروه قرار می‌دهند. اعضای گروه از بازخورد دیگران و مقایسه تجربیات خود با مطالب سایر همکاران بهره می‌برند (8). بحث‌های گروهی درمورد احساسات این فواید را دارد که فرد را نسبت به احساسات بیشتر آگاه کند. بنابراین آن‌ها را قادر می‌سازد که اطلاعات خود را تجزیه‌وتحلیل و سازمان‌دهی کنند. عواطف و احساسات در کار بالینی در صورتی می‌توانند برای بیماران مفید باشند که توسط پزشک تحمل و درک شوند (9).
با توجه به پیشرفت سریع تکنولوژی و ارتقای شیوه‌های آموزشی و توجه به نیازهای بیماران، اهمیت گروه بالینت به‌دلیل تغییر در ویژگی‌های جمعیت‌شناختی باید بیشتر موردتوجه قرار گیرد (1). درنتیجه به‌مرور گروههای بالینت در آموزش پزشکی موردتأکید قرار گرفتند (10). در گروههای بالینت با مشارکت دانشجویان، مدت‌زمان کوتاه‌تر از گروههای بالینت عادی است و رهبر ممکن است در توصیف تجربیات خود فعال‌تر باشد (11).
حضور دانشجو در گروههای بالینت به توسعه مهارت‌های همدلی بین دانشجویان علوم پزشکی منجر می‌شود (12). برای مثال، دانشجویان را در یک موقعیت بالینی واقعی و ناراحت‌کننده قرار می‌دهند تا واکنش آنان را مشاهده کنند و توانایی‌های همدلانه دانشجویان افزایش یابد. درنتیجه دانشجویان بیمارمحورتر می‌شوند (13، 12).
مطالعات نشان می‌دهد پزشکانی که در دوره دانشجویی خود جزء گروههای بالینت بودند، احساس کنترل و رضایت بالاتری در محیط کار خود دارند. همچنین این گروه‌ها موجب بهبود مهارت دادن خبر بد در دانشجویان می‌شوند (11). دانشجویان با حضور در این کلاس‌ها می‌توانند از تجارب اساتید (درمورد مسائل مشکل‌‌ساز در برخورد با بیماران که در طول تحصیل خود مشاهده نکردند) استفاده کنند. بهبود روابط پزشک با بیمار، کاهش فرسودگی شغلی، مدیریت استرس و اضطراب از دیگر فواید شرکت در گروههای بالینت است (1). دانشکده‌های پزشکی باید محیطی را برای دانشجویان ایجاد کنند که موجب پیشرفت در فرایند اجتماعی شدن آن‌ها شود (14). بنابراین پیشنهاد می‌شود که از گروههای بالینت برای بهبود روابط استاد و دانشجو در آموزش پزشکی استفاده گردد.
نوع مطالعه: نامه به سردبير |
موضوع مقاله:
شیوه های آموزش
فهرست منابع
1. Yazdankhahfard M, Haghani F, Omid A. The Balint group and its application in medical education: A systematic review. J Educ Health Promot. 2019;8(1):124. [DOI:10.4103/jehp.jehp_423_18]
2. Otten H. The theory and practice of Balint group work: analyzing professional relationships: Routledge. 2017. [DOI:10.4324/9781315147055]
3. Stelcer B. Role of a Balint group in hospice practice. Prog Health Sci. 2011;1:171-4.
4. Muench J. Balint work and the creation of medical knowledge. Int J Psychiatry Med. 2018;53(1-2):15-23. [DOI:10.1177/0091217417745288]
5. Cataldo KP, Peeden K, Geesey ME, Dickerson L. Association between Balint training and physician empathy and work satisfaction. Fam Med. 2005;37(5):328-31.
6. Roberts M. Balint groups: A tool for personal and professional resilience. Canadian Family Physician. 2012;58(3):245.
7. Van Roy K, Vanheule S, Inslegers R. Research on Balint groups: a literature review. Patient Educ Couns. 2015;98(6):685-94. [DOI:10.1016/j.pec.2015.01.014]
8. Du Vaure CB, Lemogne C, Bunge L, Catu-Pinault A, Hoertel N, Ghasarossian C, et al. Promoting empathy among medical students: A two-site randomized controlled study. J Psychosom Res. 2017;103:102-7. [DOI:10.1016/j.jpsychores.2017.10.008]
9. McCarron R, FitzGerald JM, Swann P, Yang S, Wraight S, Arends F. A mixed-methods SWOT analysis of a medical student Balint group programme. Med Teach. 2024;46(1):132-9. [DOI:10.1080/0142159X.2023.2239999]
10. Olds J, Malone J. The implementation and evaluation of a trial balint group for clinical medical students. Journal of the Balint Society. 2016;44:31-9.
11. Player M, Freedy JR, Diaz V, Brock C, Chessman A, Thiedke C, et al. The role of Balint group training in the professional and personal development of family medicine residents. Int J Psychiatry Med. 2018;53(1-2):24-38. [DOI:10.1177/0091217417745289]
12. O'Neill S, Foster K, Gilbert-Obrart A. The Balint group experience for medical students: a pilot project. Psychoanalytic Psychotherapy. 2016;30(1):96-108. [DOI:10.1080/02668734.2015.1107124]
13. Monk A, Hind D, Crimlisk H. Balint groups in undergraduate medical education: a systematic review. Psychoanalytic Psychotherapy. 2018;32(1):61-86. [DOI:10.1080/02668734.2017.1405361]
14. Antoun J, Khater B, Itani H, Naous J, Romani M. Effectiveness of a modified Balint group process on empathy and psychological skills employing Kirkpatrick's evaluation framework. Peer J. 2023;11:e15279. [DOI:10.7717/peerj.15279]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
