مقدمه: در حال حاضر بیماری­های قلبی و عروقی شایع­ترین علت مرگ و میر در کشور ما محسوب می­شوند و بایستی در جهت آگاه­سازی افراد با ریسک فاکتورهای ایجاد کننده این بیماری­ها تلاش نمود. هدف از این تحقیق مقایسه دو روش آموزش چهره به چهره و پمفلت در افزایش آگاهی از عوامل خطر ایجاد کننده بیماری­های قلبی و عروقی در دختران دبیرستانی شهر کاشان بود.

  روش­ ها: در این مطالعه نیمه تجربی 150 نفر از دانش آموزان دختر دبیرستانی با روش نمونه گیری چند مرحله­ای تصادفی در سال 1390 مورد مطالعه قرار گرفتند، نمونه­ها در دو گروه با شیوه­های آموزشی چهره به چهره و پمفلت قرار گرفتند و میزان آگاهی و عملکرد آن­ها قبل و بعد از مداخله و یک ماه بعد از طریق پرسشنامه سنجیده شد. داده­ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون­های تی و آنالیز کوواریانس مورد مقایسه قرار گرفت.

  یافته ­ها: درهر دو گروه بین نمره آگاهی پیش آزمون و پس آزمون اختلاف معنا داری وجود داشت (05/0 P< ) . اما شدت این اختلاف در گروه اول بیشتر ( 17/3 ± 2/2 به 74/1) بود. طبق مطالعات آماری بین نمره پیش آزمون و یک ماه بعد در بخش آگاهی و عملکرد هر گروه تنها در گروه اول، اختلاف معنا دار بود (آگاهی 05/0 P< و عملکرد 05/0 P< ) ولی در نمرات آگاهی و عملکرد پس آزمون و یک ماه بعد تفاوت آماری معنا داری مشاهده نشد.

  نتیجه ­گیری: در این مطالعه مشخص گردید روش آموزش چهره به چهره، در مقایسه با روش پمفلت تاثیرگذارتر بوده است.