پژوهش در آموزش علوم پزشکی

  مقدمه : افت تحصیلی یکی از مشکلات عمده مراکز آموزش عالی کشور می باشد که نه تنها باعث اتلاف وقت و هزینه های جاری این مراکز می شود بلکه باعث ایحاد مسائل و مشکلات روحی- روانی، خانوادگی و احتماعی برای دانشجویان نیز می گردد. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین علل موثر بر عدم پیشرفت تحصیلی دانشجویان و ارائه برخی از راهکارهای مناسب در این زمینه از دیدگاه دانشجویان صورت پذیرفته است.

  روش ها: پژوهش حاضر از نوع مقطعی تحلیلی بوده که در آن 600 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اراک در سال 1388شرکت داشتند. جمع آوری اطلاعات با پرسشنامه ویژگی­های فردی، رضایت از رشته تحصیلی، عوامل موثر بر پیشرفت تحصیلی و برخی از راهکارهای مناسب در این زمینه بوده است. در این پژوهش دانشجویان بر اساس معدل کلاسی و ترم های مشروطی به دو دسته دانشجویان موفق و ناموفق از لحاظ پیشرفت تحصیلی تقسیم و سپس داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی، آزمون مجذور کای و آزمون t مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند.

  یافته ها : در این پژوهش بین روش مطالعه دانشجویان، وضعیت محل سکونت، فاصله بین اخذ دیپلم و ورود به دانشگاه، معدل دیپلم، مطالعه درسی در 24 ساعت و سهمیه پذیرش بدو ورود به دانشگاه با پیشرفت تحصیلی ارتباط معنادار مشاهده شد (05/0> P )، در حالی که بین حضور در کلاس، سن، رشته تحصیلی و وضعیت اقتصادی خانوار با پیشرفت تحصیلی رابطه معنی داری وجود نداشت (05/0< P ). بیشترین راهکارهای موثر بر کاهش مشکلات تحصیلی از دیدگاه دانشجویان موفق و ناموفق به ترتیب شامل پذیرش دانشجو بر اساس معدل دیپلم ( 86 درصد) و بهبود کیفیت خدمات آموزشی دانشگاه و دانشکده ها (95 درصد) بود.

  نتیجه گیری : یافته ها نشان داد که عواملی چون خصوصیات فردی دانشجو، وضعیت محل سکونت، مشکلات زیستی و تحصیلی دانشجو، روش مطالعه، نحوه انتخاب رشته، کیفیت برنامه ریزی آموزشی دانشکده بر روی پیشرفت یا عدم پیشرفت تحصیلی دانشجویان اثر قابل توجهی داشته است. لذا توجه به این عوامل در طراحی و اجرای برنامه های آموزشی دانشگاه می تواند در رشد تحصیلی دانشجویان نقش مهمی داشته باشد.