مقدمه: آموزش پرستاری و مامایی فرآیند پیچیده­ای ست که تحت تاثیر عوامل و متغیرهای زیادی قرار می­گیرد. به منظور کاهش استرس­ها و پیشگیری از عواقب آن باید تدابیری اتخاذ گردد. باتوجه به این­که دانشجویان پرستاری و مامایی عوامل استرس­زای متعددی را باتوجه به ماهیت رشته­های فوق تجربه می­کنند. هدف از این مطالعه مقایسه عوامل استرس­زا در بین دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا بود.

  روش­ ها: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی- تحلیلی است که برروی کلیه دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا ورودی سال 1383 به روش سرشماری انجام شد. ابزار جمع آوری داده­ها پرسشنامه پژوهشگرساخته دو بخشی مشتمل بر مشخصات دموگرافیک و عوامل استرس­زا در سه حیطه­: تحصیل در دانشگاه ، محیط بالین و مسائل شخصی اجتماعی بود. روایی ابزار به طریق روایی محتوا و پایایی آن ازطریق آزمون مجدد (89/0 r = ) تایید گردید. داده­های حاصل از پژوهش، با استفاده از آمارتوصیفی و استنباطی توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.

  یافته ­ها: نتایج نشان داد که برخی از عوامل استرس­زا نظیر عدم کفایت حرفه ای هنگام فارغ التحصیلی، مبهم بودن آینده شغلی، فقدان هماهنگی بین آموزش و بالین، نگرانی در زمینه اشتغال توسط دانشجویان پرستاری و مامایی عنوان شده است. بین برخی از عوامل استرس­زا در حیطه تحصیل دردانشگاه (مشخص نبودن نقش حرفه­ای در دوران تحصیل)، حیطه بالینی (نظیر تعامل نامناسب با تیم درمان) و حیطه شخصی اجتماعی (نداشتن اعتمادبه نفس) با رشته تحصیلی ارتباط آماری معناداری مشاهده گردید.

  نتیجه گیری: دراین مطالعه، دانشجویان با عوامل استرس زای متعددی نظیر مبهم بودن آینده شغلی، فقدان هماهنگی بین آموزش و بالین مواجه بودند. لذا این مسئله نیازمند توجه ویژه مسئولین دانشکده جهت برنامه­ریزی برای کاهش این عوامل می­باشد. بنابراین توصیه می­گردد ضرورت ساماندهی نظام مشاوره با محوریت مدیریت، اساتید و تعامل با خانواده مدنظرقرارگیرد.