مقدمه: آموزش پرستاری و مامایی فرآیند پیچیدهای ست که تحت تاثیر عوامل و متغیرهای زیادی قرار میگیرد. به منظور کاهش استرسها و پیشگیری از عواقب آن باید تدابیری اتخاذ گردد. باتوجه به اینکه دانشجویان پرستاری و مامایی عوامل استرسزای متعددی را باتوجه به ماهیت رشتههای فوق تجربه میکنند. هدف از این مطالعه مقایسه عوامل استرسزا در بین دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا بود.
روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی- تحلیلی است که برروی کلیه دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا ورودی سال 1383 به روش سرشماری انجام شد. ابزار جمع آوری دادهها پرسشنامه پژوهشگرساخته دو بخشی مشتمل بر مشخصات دموگرافیک و عوامل استرسزا در سه حیطه: تحصیل در دانشگاه ، محیط بالین و مسائل شخصی اجتماعی بود. روایی ابزار به طریق روایی محتوا و پایایی آن ازطریق آزمون مجدد (89/0 r = ) تایید گردید. دادههای حاصل از پژوهش، با استفاده از آمارتوصیفی و استنباطی توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد که برخی از عوامل استرسزا نظیر عدم کفایت حرفه ای هنگام فارغ التحصیلی، مبهم بودن آینده شغلی، فقدان هماهنگی بین آموزش و بالین، نگرانی در زمینه اشتغال توسط دانشجویان پرستاری و مامایی عنوان شده است. بین برخی از عوامل استرسزا در حیطه تحصیل دردانشگاه (مشخص نبودن نقش حرفهای در دوران تحصیل)، حیطه بالینی (نظیر تعامل نامناسب با تیم درمان) و حیطه شخصی اجتماعی (نداشتن اعتمادبه نفس) با رشته تحصیلی ارتباط آماری معناداری مشاهده گردید.
نتیجه گیری: دراین مطالعه، دانشجویان با عوامل استرس زای متعددی نظیر مبهم بودن آینده شغلی، فقدان هماهنگی بین آموزش و بالین مواجه بودند. لذا این مسئله نیازمند توجه ویژه مسئولین دانشکده جهت برنامهریزی برای کاهش این عوامل میباشد. بنابراین توصیه میگردد ضرورت ساماندهی نظام مشاوره با محوریت مدیریت، اساتید و تعامل با خانواده مدنظرقرارگیرد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |