پژوهش در آموزش علوم پزشکی

 مقدمه: مطالعاتی که در ایران صورت گرفته حاکی از استفاده شایع جامعه عمومی از طب مکمل و جایگزین است. این مطالعه جهت بررسی نگرش دانشجویان پزشکی صورت گرفته تا مسئولین مربوطه بتوانند برنامه­ریزی صحیحی در مورد آموزش طب مکمل داشته باشند.

 روش­ها: این مطالعه در 228 نفر از دانشجویان مقطع بالینی رشته­پزشکی و دستیاران تخصصی دانشگاه علوم­پزشکی گیلان در سال 1392انجام شد. برای بررسی نگرش از پرسشنامه­ای CAIMAQ استفاده شد. روایی پرسشنامه از طریق روایی محتوایی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (851/0) تایید شد. برای توصیف داده­ ها از آماره­های توصیفی و برای تحلیل داده­ها، از تحلیل عاملی استفاده شد.

یافته ­ها: 2/77 درصد از شرکت­کنندگان، کارآموز-کارورز و بقیه دستیار تخصصی بودند.70 نفر از شرکت­کنندگان مذکر بودند. 6/94 درصد شرکت­کنندگان بر­این عقیده بودند که سلامت روانی تاثیر به سزایی در بهبود بیماری دارد. تحلیل عاملی انجام شده نشان داد که پنج عامل 09/48 درصد واریانس نظرات شرکت­کنندگان را تبیین می­کنند. 4/97 درصد پاسخ­دهندگان نگرش مثبت به نقش فزاینده مراقبت از سلامت در بیمار - پزشک داشتند. در مورد تمایل به طب مکمل و مداخلات آرام سازی به ترتیب 3/55 درصد و 64 درصد شرکت­کنندگان نظر مثبت داشتند.

 نتیجه­ گیری: این مطالعه نشان داد که میزان نگرش شرکت­کنندگان به طب مکمل کم تا متوسط می­باشد و لازم است با آموزش و استمرار آن به این افراد، دانش آن­ها را نسبت به طب مکمل بهبود بخشید.