مقدمه : آموزش بالینی مهم ترین بخش در آموزش پرستاری و مامایی و جزء لاینفک آن می باشد که به لحاظ اهمیت ، قلب آموزش حرفه ای شناخته شده است. بیش از 50 درصد از برنامه های آموزشی دوره پرستاری به آموزش بالینی اختصاص دارد. آموزش بالینی ، فرآیند پیچیده ای است که تحت تاثیر عوامل و متغیر های زیادی قرار دارد و باعث می شود آنچه را که دانشجو به صورت علمی آموخته در عمل به کار گیرد. بنابراین ، باید همگام و مشابه با آموزش در کلاس باشد . برای مقابله با چالشهای موجود یعنی شکاف بین آموزش و خدمات ارائه شده بر بالین بیمار ، یکی از راه حلهای موجود ، استفاده از راهکارهای جدید در یادگیری بالینی دانشجویان می باشد. در این راستا ، این تحقیق به تعیین چگونگی استفاده از روشهای یادگیری بالینی و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه مربیان بالینی می پردازد تا شاید یافته های کسب شده در ارتقاء آموزش بالینی و از بین بردن شکاف بین آموزش و درمان مورد استفاده قرار گیرد .

  مواد و روشها : این پژوهش ، یک مطالعه توصیفی است که در آن به شیوه سرشماری پرسشنامه در میان کلیه مربیان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی توزیع گردید که از آن میان 30 مربی پس از پاسخگوئی پرسشنامه ها را مسترد نمودند . در این تحقیق پرسشنامه ای مشتمل بر 3 بخش ، بخش اول مشخصات دموگرافیک، بخش دوم چگونگی استفاده از روشهای یادگیری بالینی بر اساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت (همیشه ، معمولا " ، گاهی اوقات ، اصلا " و اطلاعی ندارم ) ، بخش سوم عوامل موثر بر چگونگی استفاده از روشهای یادگیری بالینی (عوامل مربوط به مربی،دانشجو و محیط یادگیری بالینی) استفاده گردید.یافته ها بااستفاده از نرم افزار SPSS / Ver : 10 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت .

  یافته ها : یافته ها نشان داد که اکثریت واحدهای مورد پژوهش از روش آموزش بر بالین بیمار (90 درصد ) ، کنفرانسهای فردی (7/76 درصد ) ، کنفرانسهای گروهی (80 درصد ) ، کنفرانس بر اساس مراقبت پرستاری (7/86 درصد ) استفاده می کردند . تمامی متغیرهای دموگرافیک به تفکیک با روشهای یادگیری بالینی با استفاده از آزمون آماری کای دو و تست دقیق فیشر بررسی گردید. فقط ارتباط متغیرهای استخدام رسمی قطعی با گزارشات صبح و عصر (05/0 < (P ، سابقه کار آموزشی بالای 10 سال با کنفرانس بر اساس مراقبت پرستاری (04/0 < (P و‌کنفرانس گروهی و فردی (06/0 < (P معنی دار گردید . در بخش عوامل مربوط به مربی ، عامل آگاهی و تسلط علمی مربی (100 درصد ) ، در بخش عوامل مربوط به فراگیر، علاقه و انگیزه دانشجو (100 درصد ) ‌و در محیط یادگیری بالینی ، وسایل و امکانات فضای آموزشی (3/93 درصد) بعنوان بیشترین عوامل موثر از دیدگاه مربیان بالینی در نظر گرفته شده اند .

  نتیجه گیری : از آنجاییکه آموزش پرستاری زیربنایی برای رفع نیازهای سلامتی و بهداشتی جامعه از طریق تربیت نیروی انسانی کارآمد می باشد و از طرفی یکی از مهمترین اجزای آموزش پرستاری ، آموزش بالینی است ، لذا ضرورت دارد که مسئولین و برنامه ریزان به این مهم اهتمام ورزند.