مقدمه: یادگیری بالینی یکی از مهم­ترین بخش­های فرآیند آموزش پرستاری است. زیرا بخش اعظم یادگیری های حرفه ای در بالین تکمیل می­گردد. بیش از 50 درصد وقت دانشجویان پرستاری بر بالین سپری می شود که نقش بسیار مهمی در شکل­گیری و یادگیری ارزش ها، هنجارها و نگرش­های حرفه ای ایشان دارد. با توجه به اهمیت یادگیری بالینی در آموزش و تأثیر چگونگی یادگیری دراین محیط بر نگرش دانشجویان پرستاری، این مطالعه به منظور تعیین نگرش دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاداسلامی واحد آستارا در مورد عوامل مؤثر بر یادگیری بالینی انجام شده است.

  روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی 85 نفر از دانشجویان پرستاری سال چهارم دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا به روش سرشماری انجام گرفت. جهت دستیابی به اهداف پژوهش پرسشنامه­ای محقق ساخته در 5 بخش، بخش اول مشخصات فردی و بخش­های بعدی به ترتیب نگرش دانشجویان نسبت به نقش مدرسین بالینی، کادر پرستاری، تجهیزات و امکانات، مقررات موجود در بخش و چگونگی اجرای آن­ها بر یادگیری بالینی تنظیم گردید. اعتماد علمی ابزار از طریق اعتبار محتوی و اعتمادعلمی از طریق محاسبه آلفای کرونباخ (81/0) تاییدگردید. داده­ها پس از گردآوری، با استفاده از نرم­ افزار ver13 SPSS. و با بهره­گرفتن از آزمون­های آماری توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون کای دو و تست دقیق فیشر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته­ ها: نتایج حاصله از پژوهش نشان داد که 5/80 درصد واحدهای مورد پژوهش نسبت به عوامل موثر بریادگیری بالینی (نقش مدرس بالینی، کادر پرستاری، تجهیزات و قوانین و مقررات بخش­ها) نگرش مثبت داشتند و بین متغیرهای دموگرافیک معدل و سن به ترتیب با نگرش دانشجویان نسبت به نقش تجهیزات و امکانات موجود در بخش تفاوت معنی­دار آماری مشهود بود. (02/0= p ، 04/0= p )

نتیجه گیری : باتوجه به اهمیت یادگیری بالینی به عنوان یک عامل کلیدی در ارتقاء کیفیت آموزش بالینی دانشجویان پرستاری، بر برنامه­ریزان و مسئولین آموزشی است که براساس نتایج تحقیق به این مهم اهتمام ورزند.