مقدمه: یادگیری بالینی یکی از مهمترین بخشهای فرآیند آموزش پرستاری است. زیرا بخش اعظم یادگیری های حرفه ای در بالین تکمیل میگردد. بیش از 50 درصد وقت دانشجویان پرستاری بر بالین سپری می شود که نقش بسیار مهمی در شکلگیری و یادگیری ارزش ها، هنجارها و نگرشهای حرفه ای ایشان دارد. با توجه به اهمیت یادگیری بالینی در آموزش و تأثیر چگونگی یادگیری دراین محیط بر نگرش دانشجویان پرستاری، این مطالعه به منظور تعیین نگرش دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاداسلامی واحد آستارا در مورد عوامل مؤثر بر یادگیری بالینی انجام شده است.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی 85 نفر از دانشجویان پرستاری سال چهارم دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا به روش سرشماری انجام گرفت. جهت دستیابی به اهداف پژوهش پرسشنامهای محقق ساخته در 5 بخش، بخش اول مشخصات فردی و بخشهای بعدی به ترتیب نگرش دانشجویان نسبت به نقش مدرسین بالینی، کادر پرستاری، تجهیزات و امکانات، مقررات موجود در بخش و چگونگی اجرای آنها بر یادگیری بالینی تنظیم گردید. اعتماد علمی ابزار از طریق اعتبار محتوی و اعتمادعلمی از طریق محاسبه آلفای کرونباخ (81/0) تاییدگردید. دادهها پس از گردآوری، با استفاده از نرم افزار ver13 SPSS. و با بهرهگرفتن از آزمونهای آماری توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون کای دو و تست دقیق فیشر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج حاصله از پژوهش نشان داد که 5/80 درصد واحدهای مورد پژوهش نسبت به عوامل موثر بریادگیری بالینی (نقش مدرس بالینی، کادر پرستاری، تجهیزات و قوانین و مقررات بخشها) نگرش مثبت داشتند و بین متغیرهای دموگرافیک معدل و سن به ترتیب با نگرش دانشجویان نسبت به نقش تجهیزات و امکانات موجود در بخش تفاوت معنیدار آماری مشهود بود. (02/0= p ، 04/0= p )
نتیجه گیری : باتوجه به اهمیت یادگیری بالینی به عنوان یک عامل کلیدی در ارتقاء کیفیت آموزش بالینی دانشجویان پرستاری، بر برنامهریزان و مسئولین آموزشی است که براساس نتایج تحقیق به این مهم اهتمام ورزند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |