پژوهش در آموزش علوم پزشکی

  مقدمه: در روش آموزش حضوری مشمولین آموزش مداوم جهت کسب امتیاز مجبور به تعطیل موقت محل کار هستند که باعث صرف هزینه، خستگی مسافرت و عدم بازدهی مناسب می­شود. استفاده از روش­های غیرحضوری الکترونیک ممکن است باعث بهبود کارآیی دوره­های آموزش مداوم گردد. امروزه آموزش الکترونیک در بسیاری از کشورها مرسوم است اما در ایران به صورت وسیع مورد استفاده قرار نمی­گیرد. هدف از این مطالعه بررسی دیدگاه مشمولین این برنامه­ ها در مورد آموزش اینترنتی برنامه­های آموزش مداوم بوده است.

  روش­ها: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی – مقطعی است که بر روی 644 مشمول قانون آموزش مداوم به صورت حضوری و یا از طریق مراجعه به سایت آموزش مداوم دانشگاه از سال 1386 تا 1388 انجام شد. ابزار جمع­آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن به طریق روایی محتوا و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (85/0) تایید گردید. داده­های حاصل از پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته­ها: نتایج نشان داد که 152 نفر (6/23درصد) از طریق اینتر نت و 492 نفر (4/76درصد) به صورت حضوری در مطالعه شرکت داشتند. درخصوص کارآمدترین روش آموزش مداوم 230 نفر (6/39 درصد) برنامه مدون را انتخاب و 62 نفر (7/10 درصد) بهترین برنامه را آموزش مداوم الکترونیکی دانسته­اند. عدم آشنایی با کامپیوتر در افراد مونث بیشتر از افراد مذکر بود و در هیچکدام از سوالات اختلاف معنی­دار بین گروه­های سنی مختلف مشاهده نشد.

  نتیجه­گیری: بیشترین افراد روش حضوری مدون را پربازده می­دانستند که نشان­دهنده مفیدبودن این روش برای آموزش بود. حذف آن مغایر با اهداف مشمولین است. لذا برای کاهش هزینه و افزایش استقبال و کارآیی روش غیرحضوری برای مشمولین آموزش مداوم لازم است به موازات روش حضوری مدون، برنامه­های غیرحضوری الکترونیک به ویژه برای گروه های تخصصی ارائه شود.