[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
بایگانی مقالات زیر چاپ::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
ثبت شده در

AWT IMAGE

AWT IMAGE

..
سامانه جامع رسانه های کشور

..
:: دوره 8، شماره 4 - ( 1395 ) ::
جلد 8 شماره 4 صفحات 51-43 برگشت به فهرست نسخه ها
بررسی مشکلات آموزش بالینی و ارائه‌ی راهکارهایی برای بهبود کیفیت آن از دیدگاه دانشجویان رشته مامایی
نسرین عظیمی، رقیه باقری، پروانه موسوی*، مریم بخشنده باورصاد، مریم هنرجو
گروه مامایی،دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، ایران ، mousavip2009@yahoo.com
واژه‌های کلیدی: مهارت بالینی، مامایی، آموزش، بهبود کیفیت
متن کامل [PDF 135 kb]   (3100 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (8033 مشاهده)
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
متن کامل:   (5626 مشاهده)

مقدمه
آموزش مامایی بخشی از نظام آموزش عالی است که با حیات انسان ها سر و کار دارد و توجه به جنبههای کمی و کیفی آن از اهمیت ویژهای برخوردار است ( 1). آموزش بالینی، مهم ترین بخش در آموزش پرستاری و مامائی و جزو لاینفک آن میباشد که به لحاظ اهمیت، قلب آموزش حرفه‌ای شناخته شده است.طی آموزش بالینی آموخته‌ها به عمل در‌ می‌آیند، مهارت‌ها آموزش داده می‌شوند و دانشجویان با واقعیت‌های موجود در محیط کار روبه‌رو می‌شوند (2) .در آموزش بالینی، دانشجو در تعامل با مربی و محیط آموزشی بالینی، مفاهیم آموخته شده نظری و عملی قبلی را در موقعیت‌های واقعی و بر روی بیماران واقعی به کار می‌بندد. بنابراین هرگونه ضعف در زمینه آموزش بالینی دانشجویان موجب ضعف و کاهش کارآیی  دانش­ آموختگان خواهد شد (3). محیط‌های بالینی دارای ویژگی‌های متغیر و غیر‌قابل پیش‌بینی هستند و همین امر باعث شده آموزش دانشجویان را به صورت اجتناب‌ناپذیری تحت‌تاثیر قرار دهند و نقش و عملکرد مدرسین بالینی را با‌اهمیت سازند به‌صورتی که برخی صاحب نظران و کارشناسان آموزشی، آموزش بالینی را از آموزش تئوری با‌اهمیت­تر تلقی نموده‌اند (4). آﻣﻮزش ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎی زیﺎدی ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻓﺮاده، ﻓﺮاﮔﯿﺮ و ﻣﺤﯿﻂ آﻣﻮزﺷﯽ ﻗﺮار دارد (5). نتایج بسیاری از مطالعات بیانگر آن است که شکاف نسبتاً عمیقی در روند آموزش علمی پرستاری و مامایی و عملکرد بالینی دانشجویان وجود دارد، به‌ طوری که آموزش‌های بالینی موجود، توانایی لازم را برای ابراز لیاقت و مهارت بالینی به دانشجو نمی­دهد. در این میان وظیفه دانشکده‌های پرستاری و مامایی تربیت دانش آموختگانی است که توان ارائه خدمات بالینی را براساس پیشرفت­های علمی روز داشته باشند و با دانش کافی و مهارت بالینی بتوانند نیاز مددجویان را برآورده سازند. مطالعات مختلف نشان داده‌اند وجود مشکلات متعدد مانع از دست‌یابی به این اهداف بوده است (6) که می­توان به عدم هماهنگی بین انتظارات پرسنل و بخش با اهداف آموزش، نامناسب بودن تعداد دانشجو با بیمار در بخش‌ها، امکانات ناکافی و عدم استفاده از وسایل آموزشی، ارتباط نامناسب از سوی پزشکان، سرپرستاران و دیگر پرسنل با دانشجو، نداشتن فرصت لازم برای انجام اقدامات استاندارد، نامناسب بودن شرایط و موقعیت­ های بالینی مطابق با اصول تئوری، تنش در بالین، عدم وجود معیار­های ارزیابی مناسب و یکنواخت جهت دانشجویان، عدم مهارت کافی مربی، نبودن اعتماد به نفس، ترس و اضطراب و آشفتگی در هنگام انجام کار بالین اشاره نمود (7). در این زمینه، یافته‌های مطالعه صالح آبادی و همکاران نشان داد که مشکلات و موانع آموزش بالینی از دیدگاه مربیان بالینی به ترتیب عدم رعایت اصول علمی کار در محیط‌های بالینی (92/3درصد)، کمبود امکانات و شرایط محیط کار (76/9 درصد)، کمبود انگیزه در دانشجویان (69/2 درصد)، غیرآموزشی بودن بیمارستان و تعداد زیاد دانشجو در گروه­های کارآموزی (61/5 درصد) بودند و از دیدگاه دانشجویان مامایی و پرستاری به ترتیب تعداد زیاد دانشجو در گروه‌های کارآموزی (62/9درصد)، شکاف موجود بین علم و عمل در محیط‌های بالینی (62/1 درصد)، نداشتن فرم ارزشیابی بالینی استاندارد و شیوه ­های بالینی سلیقه‌ای (62/1 درصد) ذکر شده است (8). محققین با انجام یک طرح ملی، موانع آموزش بالینی اثربخش را در پنج عامل مهم، فقدان محیط‌های بالینی با کیفیت، کمبود تعداد اعضای هیات علمی، نسبت تعداد اعضای هیات علمی با دانشجویان، مشکلات مربوط به تعداد دانشجویان، الگوبرداری منفی از محیط‌های بالینی و در معرض محیط‌های بالینی مختلف قرار گرفتن دانشجو را که دارای خط مشی‌های متفاوت کاری هستند، طبقه­ بندی و خلاصه نمودند (9). در پژوهشی در یزد از نظر 42/59 درصد دانشجویان، امکانات بخش‌ها، اعم از کمیت و کیفیت، وسایل در دسترس و نیز مراجعین و بیماران بستری در مراکز آموزشی درمانی به ندرت باآموخته‌های تئوری و فن پرستاری آنها هماهنگی دارد (10). کیفیت آموزش مامایی تاثیر عمیقی بر ارائه مهارتهای بالینی مامایی دارد، فارغ­ التحصیلان این رشته باید حداقل‌های مهارت­های بالینی و حرفه‌ای در انجام وظایف مامایی را کسب کرده باشند (11). ﻣﺮﺑﯽ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ یﮏ ﻣﻬﺮه ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻢ و اﺳﺎﺳﯽ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪریﺰی و ﮐﺴﺐ ﺗﺠﺎرب ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ اﺳﺖ و در ﺟﻬﺖ ایﺠﺎد ﺷﺮایﻂ ﻣﻄﻠﻮب ﺑﺮای ﺗﺤﻘﻖ ﻫﺪفﻫﺎی آﻣﻮزش ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ اﺳﺎﺳﯽﺗﺮیﻦ ﻋﺎﻣﻞ اﺳﺖ زیﺮا می­تواﻧﺪ ﮐﺎﺳﺘﯽﻫﺎ و ﮐﻤﺒﻮدﻫﺎی اﻣﮑﺎﻧﺎت آﻣﻮزﺷﯽ را ﺟﺒﺮان ﮐﻨﺪ و یﺎ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺑﻬﺘﺮیﻦ ﺷﺮایﻂ را ﺑﺎ ﻋﺪم ﺗﻮاﻧﺎیﯽ در ایﺠﺎد ارﺗﺒﺎط ﻋﺎﻃﻔﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ و یﺎ ﻋﺪم ﺗﻮان ﻋﻠﻤﯽ ﺑﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﻏﯿﺮﺟﺬاب ﺗﺒﺪیﻞ ﮐﻨﺪ (12). در یکی از مطالعات نیز نقش استاد بالینی به عنوان مهم‌ترین فرد به خصوص در ارزشیابی بالینی مورد توجه قرار داشت و دانشجویان معتقد بودند که استاد بالینی باید مهارت‌ها و اطلاعات به روز داشته باشد تا بتواند آموزش داده و ارزشیابی کند (13). بهبود و ارتقای کیفیت آموزش بالینی، مستلزم بررسی مستمر وضعیت موجود، شناخت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف است که در این رابطه نظرات و ایده­های دانشجویان، به عنوان عنصر آموزشی،  می ­تواند راه­گشای برنامه‌های آینده باشد دانشجویان به عنوان دریافت‌کنندگان خدمات حرفه‌ای مدرسان بهترین منبع برای شناسایی رفتارهای آموزش بالینی مدرسان خود هستند (14). علیرغم انجام تحقیقات در زمینه بررسی مشکلات آموزش بالینی در سراسر کشور، با توجه به متفاوت بودن مدرسین، دانشجویان و سیستم­های آموزشی در هر واحد دانشگاهی، بررسی مشکلات آموزش بالینی در هر مرکز آموزش به طور مجزا و در فواصل زمانی کوتاه بسیار ضروری به نظر می­رسد؛ چرا که بکارگیری نتایج حاصل از این مطالعات می‌تواند نقش بسزایی در ارتقای سطح کیفی و کمی آموزش بالینی داشته باشد (15). با توجه به آنچه گفته شده می­توان به ضرورتآموزش­های بالینی دانشجویان علوم پزشکی پی برد. دوران کارورزی به عنوان آخرین مقطعی آموزشی است که دانشجو فرصت یادگیری مهارت‌های بالینی را از مربی خود دارد. برای بهبود وضعیت کیفی دوران کارورزی لازم است تا مشکلات این دوره که به عنوان عوامل بازدارنده آموزشی تلقی می­شوند، شناسایی گردد تا تدابیر لازم جهت تعدیل و رفع آن­ها اتخاذ شود و از آن جهت که دانشجویان در تماس مسقیم و ملموس با این مشکلات هستند، می­توان با بررسی دیدگاه‌های آنان در جهت شناسایی این مشکلات گام نهاد. علی­رغم تحقیقات مشابه در ایران، با توجه به متفاوت بوده مدرسین، دانشجویان و سیستم آموزشی در هر واحد دانشگاهی پژوهشگران بر آن شدند تا پژوهشی با هدف تعیین مشکلات آموزش بالینی کارآموزی در عرصه در رشته مامایی و ارائه‌ی راهکارهایی برای بهبود کیفیت آن انجام دهند.

روش­ ها  

پژوهش حاضر مطالعه­ای توصیفی- مقطعی است که به منظور تعیین مشکلات آموزش بالینی در رشته مامایی و ارائه‌ی  راهکار­هایی برای بهبود آن انجام گردید. جامعه پژوهش را کلیه‌ی دانشجویان کارشناسی پیوسته مامایی در ترم 7 و 8 مامایی (50 نفر) دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز تشکیل دادند که پس از تصویب طرح در مرکز آموزش مداوم دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز و کسب موافقت معاونت پژوهشی و کمیته اخلاق، به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ­ها پرسشنامه­ی پژوهشگر ساخته که مشتمل بر دو بخش: بخش اول: اطلاعات دموگرافیک، بخش دوم: دیدگاه دانشجویان مامایی پیرامون مشکلات آموزش بالینی کارآموزی در عرصه و ارائه‌ی راهکار‌های مناسب برای بهبود آن، با طرح 30 سوال بود. سوالات پرسشنامه پس از مطالعه متون و مقالات مرتبط با موضوع پژوهش، تدوین گردید و در سه حیطه­ی عوامل فردی مرتبط (10 سوال، که 7 سوال با درجه­بندی بلی، خیر، تاحدودی، 2 سوال با درجه­بندی لیکرت 6 گزینه­ ای بسیار ضعیف، ضعیف، متوسط، خوب و عالی و یک سوال سه گزینه­ایT، عوامل مربوط به مربی بالینی (12 سوال با درجه­ بندی بلی، خیر، تاحدودی)و عوامل محیطی - فیزیکی مرتبط (8 سوال با درجه­بندی بلی، خیر، تاحدودی) در بروز مشکلات بالینی ازدیدگاه دانشجویان می­باشد. در انتهای پرسشنامه یک سوال باز جهت ارائه‌ی راهکار‌های مناسب برای بهبود مشکلات کارورزی از دیدگاه دانشجویان قرار گرفت. اعتبار علمی با استفاده از نظرات 10 نفر از اساتید دانشکده پرستاری و مامایی علوم پزشکی اهواز تائید گردید. همچنین پایایی ابزار گردآوری داده ­ها با انجام آزمون مجدد (0/8 r=) با استفاده از 10 پرسشنامه در حد قابل قبول ارزیابی شد. پس از اخذ رضایت و توجیه شرکت‌کنندگان در مورد اهداف مطالعه و اطمینان‌بخشی از محرمانه‌ بودن و محفوظ‌ ماندن کلیه اطلاعات شخصی و نتایج، پرسشنامه‌ها در اختیار آن­ها قرار گرفت. پس از جمع­آوری اطلاعات که شامل 50 پرسشنامه تکمیل شده بود، جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی (میانگین، فراوانی) و نرم ­افزار SPSS.Ver.16  استفاده شد.

یافته ­ها

در این مطالعه  شرکت‌کنندگان دانشجویان کارشناسی پیوسته مامایی ترم 7‌ و 8 بودند که میانگین سنی آن­ها 0/02ا±22/52 بود. 41 نفر (82 درصد) از آنها مجرد و بقیه متاهل بودند. 2 نفر(4 درصد) از دانشجویان، همزمان با تحصیل در مراکز بهداشتی - درمانی شاغل بودند. 43 نفر (86 درصد) از دانشجویان در خوابگاه ساکن بودند. 30 نفر (60) درصد قصد ادامه تحصیل در همین رشته، 14 نفر (28 درصد) تحصیل در رشته‌ای غیر از مامایی را ذکر کردند و 6 نفر( 12 درصد) هم بیان کردند که قصد ادامه‌ی تحصیل ندارند.

AWT IMAGE

در زمینه‌ی دیدگاه دانشجویان پیرامون مهم­ترین عامل موثر بر کیفیت دوران کارورزی، 28 نفر (56 درصد) ویژگی­های علمی و عملی مربی بالینی، 21 نفر  (42 درصد) ویژگی علمی و عملی دانشجو و 1 نفر (2 درصد) عوامل محیطی را مطرح کردند.

یافته‌های این تحقیق نشان داد که از دیدگاه دانشجویان مامایی مهم­ترین موارد مرتبط با بروز مشکلات بالینی در حیطه‌ی عوامل فردی به ترتیب اهمیت عبارتند از: انگیزه‌ی فردی و علاقه به رشته‌ی تحصیلی بر کیفیت عملکرد بالینی دانشجو در دوران کاروزی اثر می‌کند 44نفر (88 درصد)، امتحان فینال وتفکر راجع به آن بر عملکرد دانشجو در دوران کارورزی تاثیر دارد40نفر (80درصد)، ویژگی­های جسمی بر دانشجو عملکرد وی در واحدهای کارورزی تاثیر دارد 37 نفر (74 درصد).

در این مطالعه، در حیطه‌ی عوامل مرتبط با مربی، موارد مهم مرتبط با بروز مشکلات آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان مـامـایی شـامـل: ویژگی‌های اخــلاقی مـربی بالینی 48 نفر (96 درصد)، مشخص بودن شرح وظیفه مربی بالینی در ابتدای شروع کارورزی بر کیفیت عملکرد دانشجویان 48 نفر (96 درصد)، تعداد دانشجویان هر گروه، بر کیفیت آموزش بالینی 47 نفر (94 درصد)، کیفیت تدریس دروس تئوری تخصصی مامایی بر کیفیت مهارت­های واحد‌های کارورزی 44 نفر (88 درصد) بودند.

نتایج نشان داد که مهم­ترین عوامل محیطی و فیزیکی مرتبط با بروز مشکلات آموزش بالینی در رشته مامایی از دیدگاه دانشجویان عبارتند از: امکانات و تجهیزات محل کارورزی بر کیفیت آموزشی کارورزی 46 نفر (92 درصد)، برخورد پرسنل درمانی محل کارورزی بر کیفیت آموزشی کارورزی 46 نفر (92 درصد)، برخورد اینترن­ها و دستیاران پزشکی محل کارورزی بر کیفیت آموزشی کارورزی 45 نفر (90 درصد) بودند. سایر نتایج مربوط به عوامل مرتبط با بروز مشکلات آموزش‌های بالینی در سه حیطه‌ از دیدگاه دانشجویان مامائی در قالب جدول 2 گزارش شده است.

AWT IMAGE

بحث و نتیجه ­گیری

جهت بهبود و ارتقای کیفیت آموزش بالینی و رضایت بیشتر در دانشجویان بایستی وضعیت موجود را همواره مورد ارزیابی قرار داده تا نقاط ضعف در محیط بالین مشخص گردد (16). آموزش بالینی را می‌توان فعالیت‌های تسهیل­کننده‌ی یادگیری در محیط بالینی دانست که در آن مربی و دانشجو به یک اندازه مشارکت دارند و هدف ایجاد تغییرات قابل اندازه‌گیری در دانشجو به منظور ا انجام مراقبت­های بالینی است؛ به‌طوری که دانشجویان در پایان دوران تحصیلی باید قادر باشند مهارت‌های مختلف آموخته شده را با کفایت لازم به اجرا در آورند (17). شناسایی مسائل موجود آموزش بالینی دانشجویان و سپس اقدام در جهت رفع و اصلاح آن موجب بهبود دستیابی به اهداف در زمینه‌ی دیدگاه دانشجویان پیرامون میزان آمادگی آموزشی و در نهایت تربیت افراد ماهر و ارائه خدمات مراقبتی با کیفیت بالا می­گردد (18).

در زمینه­ی دیدگاه دانشجویان پیرامون میزان آمادگی علمی خود برای ورود به کارورزی، 26 نفر (52 درصد) آمادگی خود را متوسط و ضعیف گزارش کردند. در مطالعه­ای که توسط ناظم و همکاران پیرامون دیدگاه کارورزان در مورد آمادگی برای ورود به دوره‌ی کارورزی انجام شد، بیش از یک سوم از واحد‌های پژوهش میزان آمادگی خود در برخی زمینه­ها از جمله نسخه­نویسی، احیا قلبی تنفسی، مهارت در موقعیت اورژانس، سیستم ارجاع و اندیکاسیون­های ترخیص بیماران در حد ضعیف و بسیار ضعیف ارزیابی کردند و از طرفی میزان آمادگی علمی خود را جهت شروع دوران کارورزی، در حد متوسط بیان نمودند (19).  تمرین و آمادگی لازم قبل از ورود به مرحله­ی بالین مورد تاکید متخصصین آموزش بوده و آن را از جمله عوامل موثر بر یادگیری نام می­برند (20).

94 درصد دانشجویان بیان کردند که تعداد زیاد دانشجو در هر گروه بر کیفیت آموزش بالینی اثر می‌گذارد. در مطالعه صالح آبادی و همکاران 9/62 درصد دانشجویان، تعداد زیاد دانشجو در گروه­های کارآموزی را جزء مشکلات و موانع آموزش بالینی مطرح کردند (8). در این مطالعه 88 درصد دانشجویان بیان نمودند که کیفیت تدریس دروس تئوری تخصصی مامائی بر کیفیت مهارت‌های واحد‌های کارورزی موثر است و 42 درصد دانشجویان اظهار کردند که دانسته‌های علمی ناکافی مشکلاتی را در کارورزی برای دانشجویان ایجاد می­کند. فاصله­ی بین دانش تئوری که در کلاس تدریس می­شود و عملکرد بالینی از دیرباز مورد توجه استادان و دانشجویان بوده است (21). در مطالعه‌ی ولی زاده بر لزوم هماهنگی بین آنچه آموزش داده شده می­شود و آنچه در بالین انجام می­گردد، تاکید شده است. در مطالعه­ی انجام شده توسط ولی زاده و همکاران نیز دانشجویان به مشکلات موجود در زمینه­ی یکپارچه کردن دانش و عمل اشاره کرده و بر به کارگیری تئوری در عمل تاکید داشتند (22). آنچه مسلم است هر چه تشابه بین تئوری و بالین بیشتر گردد، یادگیری در محیط بیمارستان عمیق‌تر و کاربردی‌تر خواهد بود در مطالعه‌ای که توسط اقوامی با هدف تعیین رضایت دانشجویان پرستاری از کارورزی انجام شد، واحدهای پژوهش میزان انطباق اهداف آموزش بالینی و تئوری را در حد متوسط ارزیابی کردند. 41/2 درصد دانشجویان از محتوا دروس تئوری جهت یادگیری مهارت‌های بالینی در بیمارستان رضایت متوسط داشتند (16).

در پژوهش حاضر در حیطه عوامل مرتبط با مربی، دانشجویان معتقد بودند که ویژگی‌های اخلاقی مربی بالینی، سطح علمی و توانمندی عملی مربی بالینی از عوامل موثر بر آموزش بالینی و کیفیت عملکرد آنان می­باشد. در مطالعه­ی خسروی و همکاران، نقش استاد بالینی به عنوان مهم ­ترین فرد به خصوص در ارزشیابی بالینی مورد توجه قرار گرفت و دانشجویان معتقد بودند که استاد بالینی باید مهارت‌ها و اطلاعات به روز داشته باشد تا بتواند آموزش داده و ارزشیابی کند (23). در حیطه‌ی عوامل محیطی و فیزیکی مرتبط با بروز مشکلات در آموزش­های بالینی، دانشجویان عواملی از قبیل محیط فیزیکی، امکانات و تجهیزات محل کارورزی، فضای آموزشی، برخورد پرسنل درمانی محل کارورزی و برخورد اینترن­ها و دستیاران پزشکی را ذکر نمودند. درمطالعه‌ی عابدینی و همکاران نیز 71 درصد از دانشجویان امکانات رفاهی و 40 درصد از آن­ها کمبود فضا و وسایل کمک آموزشی را مشکلات دوران کارورزی خود مطرح کردند. همچنین 35 درصد از آن­ها معتقد بودند که پرسنل شاغل در بخش، با آن­ها همکاری نمی­کنند (24). رفتارهای اساتید، پرستاران بخش و پزشکان منجر به احساس رضایتمندی برای ارائه‌ی کار بهتر و کیفیت مراقبت بالاتر می­گردد. به نظر می‌رسد دوباره باید روابط پرسنل بالین و دانشجویان را تعریف کرد تا آنان در آموزش به دانشجویان نقش موثری ایفا نمایند (25).

در خصوص آخرین سوال پرسشنامه این پژوهش که به صورت باز مطرح شده بود، "راهکارهای مناسب جهت بهبود وضعیت کارورزی‌ها از دیدگاه شما چه می­باشد؟"، 35 نفر از دانشجویان به این سوال پاسخ دادند که خلاصه‌ی پیشنهادات دانشجویان با نقل قول مستقیم از آنها به شرح زیر است:

1- به سلامت جسمی و روانی افراد پذیرفته شده رشته مامایی توجه شود.

2- تعداد روزهای واحدهای زایشگاه، اتاق معاینه، درمانگاه زنان براساس میزان اهمیت هر واحد افزایش پیدا کند و واحد داخلی جراحی در کارورزی حذف یا روزهای آن­ها کم شود و به واحد زایشگاه و درمانگاه و معاینه اضافه شود.

3- تعداد دانشجویان گروه­های کارآموزی­ها زیاد است آن را به 4 نفر برسانید.

4-  تجربه و سواد مامایی بعضی مربیان کم است، سطح علمی مربیان بالینی را ارتقاء دهید و از دانشجویان ارشد و پرسنل برای آموزش دانشجویان استفاده نشود چرا که خستگی ناشی از شیفت و کلاس، کیفیت آموزش کارورزی را پایین می­آورد.

5- تعداد بیماران و مراجعه­کنندگان در برخی فیلدها کم است مثل آی یو دی گذاری، معاینات و زایمان، سعی شود این اقدامات را از طریق پراتیک به دانشجویان آموخته شود.

6- برخورد و رفتار بعضی از پرسنل، رزیدنت­ها و اینترن­ها با دانشجویان مامایی مناسب نیست، قبل از اینکه واحد کارورزی شروع شود، دانشکده هماهنگی­های لازم را انجام دهد.

7- حداقل یک کلاس درس در هر بخش بیمارستان برای آموزش دانشجویان وجود داشته باشد.

8- کارگاه زایمان فیزیولوژیک، روشهای کاهش درد زایمانی و احیای نوزاد برای دانشجویان مامایی هم گذاشته شود نه فقط مربیان و پرسنل بیمارستان

وضعیت آموزش بالینی دانشجویان مامایی نیازمند تامین امکانات و تجهیزات محیط بالینی، توسعه فضای آموزشی و ارتقای عملکرد مربیان باشد که این موارد می­تواند در بهبود وضعیت آموزش بالینی مفید واقع شود. یکی از محدودیت­های این مطالعه تعداد کم دانشجویان مورد بررسی بود لذا پیشنهاد می­­شود مطالعات با حجم نمونه بیشتر انجام شود تا نتایج بهتر و کاربردی­تری به دست آید.

قدردانی

از معاونت محترم پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز و نیز کلیه دانشجویانی که در این پژوهش شرکت کردند، تشکر و قدردانی می‌گردد.

فهرست منابع
1. Fasihi Harandi T, Soltani Arabshahi SK, Tahami SA, Mohammad Alizadeh S. Viewpoints of students about the quality of clinical education. J Qazvin Univ Med Sci 2014; 8(1): 4-9.[ persian]
2. Pazargadi M, Ashktorab T, Khosravi S. [Nursing students` experiences and perspectives on the clinical characteristics of instructors` in clinical evaluation] .Journal of Nursing Education 2012; 1(1): 1-13. [persian]
3. Heidarzadeh M, Izadi A, Rahmani A, Zamanzadeh V. Characteristics of Efficient Clinical Teachers: Nursing Educators’ and Students’ Perspectives. Iranian Journal of Medical Education 2012; 11 (7): 704-717. [persian]
4. Taheri A, Forghani S, Atapour S, Hasanzadeh A. [The Effective Clinical Teaching from Faculty Members' and Rehabilitation Students' Point of View[. Iranian Journal of Medical Education 2012; 11(9): 1131-39. [persian]
5. Hosseiny N, Karimi Z, Malek zadeh JM. [ The Situation of Clinical Education Based on Nursing Students’ Opinion in Yasuj Nursing and Midwifery School[. Iranian Journal of Medical Education 2006; 5(2): 171-174. [persian]
6. Valiee S, moridi G, khaledi S. [Barriers to and Facilitators of Clinical Education from Sanandaj Nursing Students' Viewpoints[. Preventive Care in Nursing & Midwifery Journal 2013;3(1): 64-74. [persian]
7. Dehghani Kh, Dehghani H, Fallahzadeh H. [The Educational Problems of Clinical Field Training Based on Nursing Teachers and Last Year Nursing Students View points. Iranian Journal of Medical Education 2005[; 5(1): 24-32. [persian]
8. Salehabadi S, Golafroz Shahri M, Nasrollahi S, Akbarzadeh M, Mircholi N. [Clinical education problems and ways its quality from the perspective of clinical instructors and students of nursing and midwifery at Sabzavar university medical sciences in 2008[. Journal of Sabzavar of Medical Sciences 2014; 20(4): 539-546
9. Pamela M, Ironside B , Angela M, McNelis S . Clinical Education in Prelicensure Nursing Programs: Findings from a National Survey. Nursing Education Perspectives 2010;31(4): 264-265.
10. Delaram M, Salehiyan T. [Productivity in education from the nursing and midwifery students´ viewpoint[. Scientific J Edu Strategies Med Sci 2011; 4(2): 67-71. [persian]
11. Wiegers T, Boerma W, De Hann O. Maternity care and birth preparedness in rural Kyrgyzstan and Tajikistan. Sexual & Reproductive Healthcare 2010; 1(4):189-94.
12. Pazandeh F, Abedian k, Jan Nesari S, Jannesari Sh, Alavi Majd H. [Opinions of nursing and midwifery students regarding an effective clinical tutor at medical universities in Tehran[. Journal Faculty of Nursing and Midwifery 2006; 15(55):46-54. [persian]
13. Khosravi S,Pazargadi M, Ashktorab T. [Nursing students´ viewpoint on challenges of student assessment in clinical settings: Aqualitative study[. Iran J Med Educ 2012; 11(7): 735-49. [persian]
14. Kamran A, Sharghi A, Malekpour A, Birya M, Dadkhah B. [Status and strategies for improving nursing education in view of nursing students in Ardebil University of Medical Sciences[. IJNR 2012;7(27): 25-31. [persian]
15. Heydari M, shahbazi S, Rahimi A, Heydari M, Shahbazi S, Ali-Sheykhi R, Heydari K. [Nursing Students’ viewpoints about Problems of Clinical education[. Iranian Journal of Health & Care 2011;13(1):18-23. [persian]
16. Aghvami M. [Satisfaction nursing students´ of internship at Zanjan medical university 138. J Med Edu Dev 2010; 3(4): 1-6
17. Elcigil A, Yildirim SH. Determining problems experienced by student nurses in their work with clinical educators in Turkey. Nurse Education Today 2007; 27(5): 491-8.
18. Shipman D, Roa M, Hootan J, Wang Zj. Using the analytic rubric as an evaluation tool in nursing education .The positive and the negative. Nurse Education Today 2012;32(3): 246-9.
19. Nazem M, Garakyaraghi M, Hosseinpour M, Khoddami A. [ Interns’ Viewpoints Concerning their Readiness for Entering Internship in Isfahan Medical University[. Iranian Journal of Medical Education 2005; 5 (2) :157-164. [persian]
20. Oermann MH, Saewert Kg, Charasina M. Assessment and grading practices in schools of nursing :national survey findings part 1. Nurs Educ Perspect 2009;30(5): 247- 8.
21. Abbaszade A, Borhani F, Sabzevari S. [Nursing Teacher˙s perception of the challenges of clinical education and solutions:A Qualitative study[. J Qual Res Health Sci 2013; 2(2): 134-45. [persian]
22. Valizadeh L, Fathi A. [Relationship between learning characteristics and academic achievement in nursing and midwifery students[. Iran J Med Education 2008; 7(2): 443-50. [persian]
23. Khosravi Sh, Pazargadi M, Ashktorab T. [Nursing Students` Viewpoints on Challenges of Student Assessment in Clinical Settings: A Qualitative Study. Iran J Med Educ 2012; 11(7): 735-49. [persian]
24. Abedini S, Abedini S, Aghamolaei T, Jomehzadeh A, Kamjoo A. [Clinical education problems: the viewpoints of nursing and midwifery students in Hormozgan University of Medical Sciences[. Hormozgan Medical Journal 2009; 12(4): 249-253. [persian]
25. Maclntyre RC, Murray TA, Teel CS, Karshmer JF. Five recommendations for prelicensure clinical nursing education. Journal of Nursing Education. 2009; 48(8): 447-53.
ارسال پیام به نویسنده مسئول



XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Azimi N, Bagheri R, Mousavi P, Bakhshandeh-Bavrsad M, Honarjoo M. The Study of Clinical Education Problems and Presenting Solutions for improvement its Quality in Midwifery. RME 2016; 8 (4) :43-51
URL: http://rme.gums.ac.ir/article-1-226-fa.html

عظیمی نسرین، باقری رقیه، موسوی پروانه، بخشنده باورصاد مریم، هنرجو مریم. بررسی مشکلات آموزش بالینی و ارائه‌ی راهکارهایی برای بهبود کیفیت آن از دیدگاه دانشجویان رشته مامایی . پژوهش در آموزش علوم پزشکی. 1395; 8 (4) :43-51

URL: http://rme.gums.ac.ir/article-1-226-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 8، شماره 4 - ( 1395 ) برگشت به فهرست نسخه ها
پژوهش در آموزش علوم پزشکی Research in Medical Education