[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
بایگانی مقالات زیر چاپ::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
ثبت شده در

AWT IMAGE

AWT IMAGE

..
سامانه جامع رسانه های کشور

..
:: دوره 7، شماره 1 - ( 1394 ) ::
جلد 7 شماره 1 صفحات 12-3 برگشت به فهرست نسخه ها
بررسی نقش خودکارآمدی تحصیلی و مهارت‌های ارتباطی بین فردی بر دیدگاه دانشجویان در ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی
علی اکبر عجم*
گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، ایران. ، aliakbarajam1387@gmail.com
واژه‌های کلیدی: خود کارآمدی، ارتباطات بین فردی، یادگیری، ارزشیابی
متن کامل [PDF 162 kb]   (2845 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (7809 مشاهده)
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسي تربيتي
متن کامل:   (3001 مشاهده)

مقدمه

فرایند کسب دانش در دانشجویان بستگی به توانایی آنان در جستجوی اطلاعات از منابع آموزشی دارد که استاد در طی دوره ارائه می‌دهد (1). از آنجایی که محتوای آموزشی اکثر رشته ­های دانشکده پرستاری و مامایی جنبه تئوری، عملی و کارورزی دارد. بنابراین، در عصر حاضر با توجه به پیشرفت تکنولوژی، جهت غنی سازی تجربیات یادگیری دانشجویان و افزایش کیفیت یادگیری آنان، استفاده از تکنولوژی­ های جدید در آموزش امری ضروری محسوب می­شود و با توجه به انعطاف پذیری بالای رویکرد آموزش تلفیقی در زمینه زمان و مکان یادگیری، به دانشجویان اجازه می دهد که بهتر به اهداف یادگیری مورد نظر دست یابند (2). نتایج پژوهش­های مختلف هم نشان داده است که دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی این شیوه آموزشی را ترجیح می­دهند و احساس استقلال بیشتـری برای یادگـیری دارند (3 ، 4). در رویــکرد آمــوزش تلفیقی استاد دوره آموزشی را به ­گونه‌ای طراحی می‌کند تا دانشجویان به نتایج یادگیری خود جهت دهند (5). طراحی برنامه‌درسی مبتنی بر آموزش تلفیقی می‌تواند فرصت‌هایی را برای دانشجویان فراهم کند تا فرایند ارزشیابی شخصی‌شان را از محتوای دوره، همراه با توانایی برقرار کردن کانال‌های تعاملی در فرایند یادگیری تجربه کنند (6). آموزش تلفیقی، یادگیری دانشجویان را در داخل و بیرون از کلاس درس تسهیل می‌کند و باعث خلق یک الگوی یادگیری پویا در دانشجویان می‌شود و یادگیری دانشجویان در محیط یادگیری، به عنوان یک فرایند مداوم همزمان از طریق کلاس درس فیزیکی، کارورزی حضوری و فن‌آوری برخط(online) اتفاق می­ افتد (7). یکی از نتایج ممتاز آموزش تلفیقی این است که یادگیری دانشجویان محدود در کلاس درس نمی‌شود و یادگیری آنان از طریق محیط یادگیری برخط گسترش می‌یابد و آن­ها توانایی تفکر و شرح و بسط دادن بحث‌های کلاسی و محتوای دوره را می‌یابند (8). ایده‌های جدیدی که در بحث‌ها و گفتگوها شکل می‌گیرد، می‌تواند به عنوان پایه‌ای برای گسترش مباحثات در کلاس درس، اتاق گفتگو و سایر ارتباطات حضوری و برخط باشد و از این طریق، میزان مشارکت و فعالیت دانشجویان در دوره افزایش می‌یابد (6). آموزش تلفیقی رویکردی است که اشکال سنتی یادگیری در کلاس درس، هم چون کارآمدی و فرصت‌های تعامل، مشارکت و اجتماعی‌شدن کلاس درس را با وقایع و فعالیت‌های مختلف یادگیری برخط و امکانات یادگیری فعال غنی­شده در محیط برخط ترکیب می‌کند (9،10). در رویکرد آموزش تلفیقی با استفاده از یادگیری مبتنی بر کلاس درس و دسترسی فزاینده و انعطاف­پذیر به اطلاعات و پشتیبانی از منابع یادگیری، مزایای هر دو روش را در خود جمع کرده است (11). طراحی چنین دوره‌ای این پتانسیل را دارد که رضایت دانشجویان را افزایش دهد؛ به دلیل این­که تجربه یادگیری دانشجویان بر اساس یک الگوی یادگیری پویایی استوار است که آنان را قادر می‌سازد تا بیشتر درگیر تجربه‌های آموزشی خود شوند (6). این روش طوری طراحی می‌شود تا دانشجویان را به فعال بودن در فرایند آموزشی تشویق ‌کند. دانشجویانی که در یک دوره ترکیبی مشارکت می‌کنند، یادگیری خود­راهبر، تعاملات و مشارکت‌های اجتماعی را مورد حمایت قرار می‌دهند (8).

به­ خاطر محدودیت‌های یادگیری برخط (همچون سرعت پایین اتصال به اینترنت، فرسایش انگیزه دانشجویان در محیط مجازی، عدم احساس تعلق به جمع و گروه) و هم‌چنین ترجیحات استادان و دانشجویان برای استفاده از ارتباطات رو­در­روی حضوری و برقراری تعاملات اجتماعی واقعی بین آنان، حرکت به سمت رویکرد آموزش تلفیقی ضروری است (12، 13). در آموزش تلفیقی همکاری و مشارکت متقابل بین یادگیرندگان، مربیان، یادگیرندگان و متخصصان باتجربه اتفاق می‌افتد (14). همچنین، یکی از مهم­ترین عناصری که در نظام برنامه درسی آموزش پزشکی باید بیشتر روی آن تأکید شود ارزشیابی میزان یادگیری دانشجویان است. همانطوری که عجم (15) اظهار می ­دارد، در رویکرد آموزش تلفیقی، عنصر ارزشیابی دارای ویژگی ­های خاصی است و بر مواردی از جمله؛ خودارزیابی دانشجویان، ارزشیابی مستمر به‌عنوان بخشی از فرایند یادگیری، توازن بین ابعاد مختلف شناختی، عاطفی و مهارتی یادگیری دانشجویان، ارزشیابی توسط همکلاسی‌ها، ارزشیابی در جهت بهبود و رفع نواقص یادگیری دانشجویان، ارزشیابی از فعالیت‌های گروهی دانشجویان، ارزیابی میزان خلاقیت و نوآوری دانشجویان در حیطه تخصصی،  استفاده از روش‌ها و ابزارهای متعدد در ارزشیابی، هم به صورت حضوری و هم به صورت برخط تأکید و تمرکز می­ شود (15). رویکرد آموزش تلفیقی باعث می شود تا ارزشیابی‌ها در اشکال گوناگون خودارزیابی، ارزیابی توسط هم‌گروه‌ها، ارزیابی از طریق کارپوشه، آزمون‌های نوشتاری، انجام پروژه های دانشجویی و نوشتن مقالات علمی به صوری حضوری و برخط انجام شود، و با تنوع در اَشکال ارزشیابی و مداومت در آن، تمامی جنبه‌ها و ابعاد یادگیری آشکار و ضمنی دانشجویان مورد بررسی دقیق قرار گیرد.      

با توجه به ضرورت انجام ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی و ویژگی ­های این رویکرد، بررسی میزان مهارت­ های ارتباطی بین فردی دانشجویان امری اساسی محسوب می­ شود. مهارت­ های ارتباطی بین فردی فعالیتی اجتناب ناپذیر و ضروری برای زندگی فردی، گروهی و سازمانی در تمام جوامع بشری است (16). مهارت­ های ارتباطی به رفتارهایی اطلاق می شود که شخص می­تواند از طریق آن با دیگران به نحوی ارتباط برقرار کند که به بروز پاسخ های مثبت و پرهیز از پاسخ­ های منفی منتهی شود (17)، بنابراین ماهیت اجتماعی انسان ایجاب  می­کند که آدمی با وجوه گوناگون اجتماع و مجموعه ­های درون آن ارتباط برقرار کند (18). مهارت­های ارتباطی بین فردی، بر روابط بین دانشجویان و اساتید، بهداشت روانی و عملکرد مفید و مؤثر در جامعه و دانشگاه تأثیر می­گذارد (19) و مشتمل بر رفتارهایی هستند که متضمن توانایی شروع و تداوم ارتباطات اجتماعی اند و دارای ماهیتی تعاملی، وابسته به موقعیت و هدفمند هستند (20). یکی از عوامل دیگری که دیدگاه دانشجویان به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی را تحت تأثیر قرار می­دهد خودکارآمدی دانشجویان است (21).

 مفهوم خودکارآمدی از اعتقاد افراد به توانایی شان در اعمال کردن مقداری کنترل بر عملکرد خودشان و بر رویدادهای محیطی شکل می­گیرد (22). در محیط­های تحصیلی، خودکارآمدی به باورهای دانشجو در ارتباط با توانایی انجام وظایف درسی تعیین شده اشاره دارد (23). دانشجویانی که خودکارآمدی بالایی دارند شکستشان را به تلاش پایین نسبت می­دهند تا توانایی کم؛ در مقابل دانشجویانی که خودکارآمدی پایینی دارند شکستشان را به توانایی پایین نسبت می­دهند (24). سطوح بالای خودکارآمدی تحصیلی به میانگین نمرات بالاتر و پایداری برای تکمیل تکالیف یادگیری می­شود، در نتیجه دانشجویانی که خودکارآمدی تحصیلی بالاتری دارند، سازگاری تحصیلی بهتری دارند (25) و  راهبردهای یادگیری سودمندتری را به کار برده و در نهایت کارکرد بهتری خواهند داشت (26)، مطالعات متعددی گویای وجود رابطه مثبت بین خودکارآمدی و موفقیت تحصیلی بوده است (27 ، 28).اگر چه پژوهش­های مختلفی در زمینه مهارت­های ارتباطی و خودکارآمدی انجام شده است (29 ، 30 ، 31 ،32، 33، 34، 35)، ولی با توجه به پژوهش های اندک در زمینه آموزش تلفیقی و الکترونیکی در آموزش پزشکی (36، 37، 38، 40،39)، ضروری است عوامل مؤثر در پذیرش آموزش تلفیقی و ارزشیابی مبتنی بر آن، از نظر دانشجویان مورد توجه قرار گیرد، بر این اساس، اکنون این سوال مطرح است که آیا خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان و مهارت های ارتباطی بین فردی آنان در ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی نقش دارد؟   

روش ­ها  

روش این پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی است. جامعه آماری در این پژوهش شامل تمامی دانشجویان رشته های پرستاری، مامایی، هوشبری و اتاق عمل دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بوده است. حجم کل نمونه با استفاده از جدول گرجسی و مورگان، 260 نفر تعیین شد و در این تحقیق با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبتی، تعداد افراد نمونه انتخاب شد. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل؛ پرسش نامه خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان، پرسش نامه استاندارد مهارت های ارتباطی بین فردی و پرسش نامه دیدگاه دانشجویان به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی بوده است. پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان در سال 1988 توسط اون و فرامن به منظور اندازه گیری اعتقادات خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان تهیه شده است. این آزمون دارای 32 عبارت است و بر اساس مقیاس 5 درجه ای لیکرت تنظیم شده است و میزان اعتماد دانشجو در ارتباط با یادداشت برداشتن، سوال پرسیدن، توجه در کلاس، استفاده از کامپیوتر و غیره را می سنجد. فولادوند و همکاران (25)، به منظور بررسی ویژگی‌های روانسنجی پرسش نامه خودکارامدی تحصیلی دانشجویان، آن را بر روی 320 دانشجو اجرا کردند و همسانی درونی برای کل آزمون 0/91 ، برای زنان 0/90  برای مردان 0/91 به دست آمد که نشان می­دهد این ابزار از همسانی درونی خوبی برخوردار است. همچنین اعتبار سازه این پرسشنامه در پژوهش آنان، با استفاده از تحلیل عامل اکتشافی و تحلیل عامل تاییدی مورد بررسی قرار گرفت. پرسشنامه استاندارد مهارت­های ارتباطی بین فردی دارای 34 سؤال پنج گزینه­ای و دامنه نمره آن بین 34 تا 170 بوده و گزینه­های هر سؤال به صورت هرگز، به ندرت، گاهی اوقات، اکثر اوقات و همیشه است که از 1 تا 5 امتیاز بندی می شود. این پرسش نامه در مطالعات متعددی از جمله پیمان و همکاران استفاده شده و روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفته است (41).

پرسشنامه محقق ساخته دیدگاه دانشجویان به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی دارای 14 سؤال چهار گزینه­ای که گزینه ­های هر سؤال به صورت کاملاً موافق، موافق، مخالف و کاملاً مخالف که از 1 تا 4 امتیازبندی شده بود. روایی این پرسشنامه از طریق روایی محتوایی تعیین و برای این منظور، پرسشنامه­ ها در اختیار پانزده نفر از متخصصان تعلیم و تربیت و صاحبنظران آموزش مجازی و تلفیقی قرار گرفت و بر اساس نظر آنان اصلاح گردید. برای محاسبه همسانی درونی ابزار تحقیق، از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که میزان آلفای آن برابر 0/91 صدم به دست آمد و نشان دهنده پایایی مناسب پرسشنامه بود.

برای توزیع پرسشنامه ­ها ، ضمن هماهنگی با دانشکده، از اساتید هر رشته اجازه گرفته ­شد و در 15 دقیقه آخر کلاس، پرسش نامه ها تکمیل و سپس جمع آوری شدند. جهت رعایت ملاحظات اخلاقی، پژوهشگر با معرفی خود و توضیح اهداف پژوهش، به گروه نمونه اطمینان داد که اطلاعات آنان محرمانه باقی خواهد ماند. برای تحلیل داده ها، از آزمون­های آماری t نمونه­ای (مقایسه میانگین با نمره مطلوب)، ANOVA (مقایسه میانگین ­ها) و رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی (بررسی نقش متغیرها) استفاده شد.

یافته­ ها

نتایج این پژوهش در ارتباط با دیدگاه دانشجویان به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی، نشان داد که اکثر دانشجویان نسبت به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی دیدگاه موافق (38 درصد) و کاملاً موافق(52 درصد) داشتند. برای بررسی معنی دار بودن دیدگاه دانشجویان نسبت به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی، از آزمون t تک نمونه ای استفاده شد. نتایج نشان داد که t مشاهده شده برابر 51/14 بود که در سطح آلفای 0/01 معنی­دار بود. بنابراین دانشجویان نسبت به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی نظر موافق و کاملاً موافقی دارند.

بین مهارت ­های ارتباطی بین فردی دانشجویان با توجه به رشته تحصیلی آنان تفاوت معنی­ داری مشاهده شد. نتایج بررسی آزمون تعقیبی توکی نشان داد که مهارت­های ارتباطی بین فردی دانشجویان رشته پرستاری بیشتر از دانشجویان رشته مامایی بود (تفاوت میانگین: 1/56 ، همچنین مهارت­های ارتباطی بین فردی دانشجویان پرستاری بیشتر از دانشجویان رشته هوشبری بود (تفاوت میانگین: 9/04(، مهارت­ های ارتباطی بین فردی دانشجویان مامایی بیشتر از دانشجویان رشته اتاق عمل بود (تفاوت میانگین: 8/02(، ولی بین مقایسه­ های دو به دوی دیگر تفاوت معنی­ داری مشاهده نشد (جدول 1).

AWT IMAGE

همان­طوری که در جدول شماره دو نشان داده شده است، بین مهارت­های ارتباطی بین فردی و خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان با دیدگاه آنان نسبت به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی رابطه مثبت و معنی­داری وجود دارد. همچنین بین خودکارآمدی تحصیلی و مهارت های ارتباطی بین فردی دانشجویان رابطه مثبت و معنی­داری برقرار است.

AWT IMAGE

برای آگاهی از تأثیر مهارت­ های ارتباطی بین فردی دانشجویان و خودکارآمدی تحصیلی بر دیدگاه آنان نسبت به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی از روش تحلیل رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی استفاده شد. نتایج نشان داد که دوربان واتسن برابر با 1/79 و کمتر از 4 بود. بنابراین خطاها مستقل از هم هستند، همچنین vif در همه موارد حداکثر 3/22  و بسیار کمتر از 10 بود. بنابراین مشکل هم خطی و هم جهتی تغییرات وجود ندارد و پیش فرض های رگرسیون چند گانه برقرار است. در روش رگرسیون چند گانه، متغیرهایی که بر طبق جدول فوق با دیدگاه دانشجویان نسبت به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی رابطه معنی­دار داشتند وارد معادله شدند و میزان تأثیر هر کدام از آن‌ها تعیین شد.

براساس یافته ­های این تحقیق، متغیرهای مهارت­ های ارتباطی و خودکارآمدی متغیرهایی بودند که دیدگاه دانشجویان نسبت به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی را پیش بینی می‌کردند. متغیر مهارت ­های ارتباطی بین فردی دانشجویان به تنهایی 0/05 درصد از واریانس نمرات دیدگاه دانشجویان نسبت به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی را تبیین می‌کرد. دومین متغیر وارد شده به تحلیل، خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان بود. ورود این متغیر به تحلیل ضریب تعیین را به میزان 0/13 درصد افزایش داد و متغیرهای مهارت­ های ارتباطی بین فردی و خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان در مجموع 0/18 درصد از واریانس دیدگاه دانشجویان نسبت ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی را تبیین کردند. هر دو مرحله که از طریق متغیرهای مهارت­های ارتباطی بین فردی و خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان به پیش بینی دیدگاه آنان نسبت به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی می‌پردازد از لحاظ آماری معنادار است و می‌توان گفت که با اضافه کردن متغیر دوم، قدرت تبیین کنندگی مدل افزایش پیدا کرده است (جدول 3).

AWT IMAGE

بحث و نتیجه­ گیری

این پژوهش با هدف بررسی نقش خودکارآمدی تحصیلی و مهارت های ارتباطی دانشجویان بر دیدگاه آنان به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی انجام پذیرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که بین مهارت­ های ارتباطی بین فردی و خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان با دیدگاه آنان نسبت به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و متغیرهای مهارت های ارتباطی و خودکارآمدی تحصیلی متغیرهایی بودند که دیدگاه دانشجویان نسبت به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی را پیش بینی می‌کردند. این یافته ­ها با نتایج پژوهش سو (SO HJ) و همکاران(42) و گابریل (Gabriel) (43)،  هم خوانی دارد. همان­طوری که حیدرزاده  و همکاران ، اظهار داشتند برای ارتقاء مهارت­های ارتباط بین فردی دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی لازم است تا دوره های آموزش مهارت ­های ارتباط بین فردی طراحی و اجرا شود، همچنین آموزش تئوری و عملی این مهارت­ها در محتوای برنامه درسی گنجانده شود (44).

نتایج مطالعه حاضر حاکی از آن بود که دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی دیدگاه موافقی به ارزشیابی مبتنی بر رویکرد آموزش تلفیقی دارند. این یافته ها با نتایج پژوهش ذوالفقاری و دیگران (45)، بیلی و مورایس(Bailey & Morais) (46)، کوهانگ و بهلینگ(koohang & Behling) (47)، چن و جونز (Chen & Jones) (48) همسو است. نتایج پژوهش آنان نشان داد که دانشجویان، دوره‌های آموزش تلفیقی را ترجیح می‌دهند و نگرش مثبتی نسبت به این رویکرد دارند.

یافته دیگر این پژوهش نشان داد که بین مهارت­ های ارتباطی بین فردی دانشجویان با توجه به رشته تحصیلی آنان تفاوت معناداری مشاهده شد. مهارت­های ارتباطی بین فردی دانشجویان رشته پرستاری بیشتر از دانشجویان رشته مامایی و هوشبری بود. همچنین مهارت های ارتباطی بین فردی دانشجویان مامایی بیشتر از دانشجویان رشته اتاق عمل بود. این یافته با نتایج پژوهش محمودی و همکاران ، مطابقت دارد (49).

با توجه به اهمیت مشارکت فراگیران در فرایند آموزش و تسهیل آن از طریق آموزش تلفیقی، ارضای حس کنجکاوی طبیعی و ارائه آموزش از طریق چند­ رسانه ­ای­ ها، لزوم آموزش مطابق با پیش نیازهای تک‌‌تک دانشجویان، برقراری تعاملات فردی و گروهی از طریق آموزش تلفیقی، بهبود و گسترش مهارت‌های حل‌مسأله و استفاده از سایر اَشکال بازنمایی نمادین ایجاب می‌کند که ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی مورد توجه قرار گیرد تا آموزش و یادگیری دانشجویان از جذابیت و کیفیت بیشتری برخوردار شود. محیط آموزش تلفیقی این ویژگی را دارد که به یادگیرندگان امکان می‌دهد تا به تعاملات گسترده با استادان، همکلاسی‌ها، دانشجویان دیگر و مواد و منابع آموزشی بپردازند، این تعاملات، فقط از طریق ابزارها و امکانات برخط مانند کلاس مجازی، جلسات گفتگوی برخط، پست الکترونیکی، مقالات و کتاب‌های الکترونیکی، سایت‌های مرجع، رسانه‌های تعاملی و امثال آن­ها صورت نمی‌گیرد؛ بلکه برای گسترش تعامل‌های زنده و انسانی، از مباحثه‌های گروهی در کلاس درس، گفتگوهای دونفره و چندنفره، با استادان و دانشجویان در دانشگاه و سایر اَشکال تعامل حضوری استفاده فراوانی می‌شود. محیط آموزش تلفیقی این امکان را برای دانشجویان فراهم آورده است که مدام در هر زمان و مکانی که دوست داشته باشند و اثربخشی بیشتری برای آنان داشته ، به کسب تجربه و یادگیری بپردازند. بر اساس ویژگی­های رویکرد آموزش تلفیقی، نیاز به تنوع در شیوه­ های ارزشیابی احساس می­شود که شیوه ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی می تواند راهگشا باشد از این حیث که ارزشیابی دانشجویان به روش­ها و ابزارهای گوناگون حضوری و برخط الکترونیکی و تناسب ارزشیابی­ها با تفاوت­های فردی و سبک­های مختلف یادگیری در آموزش تلفیقی در کانون توجه قرار دارد. لذا ویژگی‌ها و امتیازات رویکرد آموزش تلفیقی و  ارزشیابی مبتنی بر آن، می‌تواند منجر به یادگیری عمیق و پایدار دانشجویان شود(50، 51، 52) و نتایج یادگیری دانشجویان، از جهات مختلف مورد واکاوی قرار گیرد تا شناخت دانشجویان و دست اندرکاران نظام آموزشی از نتیجه آموزش ­های ارائه شده در دوره آموزشی را عمق و غنای بیشتری ببخشد. یافته­ های این پژوهش نشان داد که میزان خودکارآمدی تحصیلی و مهارت­ های ارتباطی دانشجویان بر دیدگاه آنان نسبت به ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی نقش دارد. بنابراین اهتمام به امر آموزش خودکارآمدی تحصیلی و مهارت های ارتباطی بین فردی دانشجویان و توجه به ارزشیابی مبتنی بر رویکرد آموزش تلفیقی در دانشکده پرستاری و مامایی می­تواند کارساز باشد. بنابراین پیشنهاد  می­شود استفاده از ارزشیابی مبتنی بر رویکرد آموزش تلفیقی در سرلوحه اقدامات طراحی و اجرای برنامه درسی دانشکده ­های پرستاری و مامایی قرار بگیرد تا به طور همه جانبه و دقیقی پیشرفت تحصیلی و نتایج یادگیری دانشجویان ارزشیابی شود و از این طریق دانشجویان به یادگیری عمیق و معنادار منابع و محتوای آموزشی ترغیب شوند. می توان از محدودیت­ های پژوهش حاضر، به این مطلب اشاره کرد که این پژوهش در دانشکده پرستاری و مامایی انجام شده، بنابراین، نتایج پژوهش قابل تعمیم به سایر رشته­ ها نیست و بررسی این موضوع در رشته ­های دیگر ممکن است نتایج متفاوتی داشته باشد.

ارسال پیام به نویسنده مسئول



XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Ajam A A. The Role of Academic Self-Efficacy and Interpersonal Relations Skills of Students in the evaluation based on Blending Learning. RME 2015; 7 (1) :3-12
URL: http://rme.gums.ac.ir/article-1-173-fa.html

عجم علی اکبر. بررسی نقش خودکارآمدی تحصیلی و مهارت‌های ارتباطی بین فردی بر دیدگاه دانشجویان در ارزشیابی مبتنی بر آموزش تلفیقی. پژوهش در آموزش علوم پزشکی. 1394; 7 (1) :3-12

URL: http://rme.gums.ac.ir/article-1-173-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 7، شماره 1 - ( 1394 ) برگشت به فهرست نسخه ها
پژوهش در آموزش علوم پزشکی Research in Medical Education