مقدمه: نگرش­های فرد در دوران مختلف زندگی هماهنگ با محیط اطراف دستخوش تغییر می­شود. یکی از مراحل زندگی که بیشترین تغییر نگرش­ها در آن روی می­دهد، دوران دانشجویی است. تأثیر عوامل مختلف در این دوران، می­تواند باعث نگرش مثبت یا منفی دانشجویان نسبت به رشته تحصیلی خود شده که منجر به پیشرفت یا انصراف افراد از آن رشته تحصیلی می­شود. این مطالعه با هدف بررسی نگرش دانشجویان مامایی نسبت به رشته تحصیلی خود انجام شد.

  روش­ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بصورت مقطعی بر روی کلیه دانشجویان مامایی مشغول به تحصیل در مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی رشت، نیمسال اول سال 91-1390 انجام شد. روش گردآوری داده­ها پرسشنامه محقق ساخته در دو بخش مشخصات فردی و سوالات سنجش نگرش نسبت به رشته تحصیلی­شان بود. روایی پرسشنامه از طریق روایی محتوایی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (71/0= α )، مورد تایید قرار گرفت. داده­ها با نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته­ها : میانگین نمره نگرش دانشجویان به رشته تحصیلی 18/3 ± 42/16 بود که نمره بدست آمده بالاتر از نمره قابل قبول بود. بین نمره نگرش نسبت به رشته تحصیلی و سن دانشجویان (001/0= p ) و تحصیلات مادر (016/0= p ) ارتباط آماری معنی­دار وجود داشت. ولی با سایر متغیرهای پژوهش ارتباط آماری معنی­داری وجود نداشت (05/0 p> ).

  نتیجه­گیری : با توجه به نتایج پژوهش، اکثریت دانشجویان نسبت به رشته تحصیلی خود، نگرش مثبت داشتند. شناخت نگرش دانشجویان مامایی از جمله ضرورت­هایی است که می­تواند در تدوین مقررات، امکانات مناسب، برنامه­ریزی موفق برای تربیت نیروهای بهداشتی توانمند و ایجاد محیطی پرشور در دانشگاه مؤثر باشد.