[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
بایگانی مقالات زیر چاپ::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
ثبت شده در

AWT IMAGE

AWT IMAGE

..
سامانه جامع رسانه های کشور

..
:: دوره 8، شماره 4 - ( 1395 ) ::
جلد 8 شماره 4 صفحات 68-61 برگشت به فهرست نسخه ها
مقایسه دانش و نگرش دانشجویان آموزش مجازی با دانشجویان غیر مجازی در مورد آموزش الکترونیکی
صدیقه پاک سرشت، مسعود خلیلی ثابت، محمد علی واحدی، آرزو منفرد*
گروه آموزش پرستاری، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران ، a.monfared88@gmail.com
واژه‌های کلیدی: دانش، نگرش، دانشجویان، آموزش مجازی
متن کامل [PDF 532 kb]   (3426 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (7385 مشاهده)
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
متن کامل:   (4728 مشاهده)

مقدمه

در دنیای پیچیده امروز با تغییر ماهیت دانش، نیاز­های آموزشی، گسترش علم و فن آوری و نیاز به یادگیری و بازآموزی مادام العمر به دلیل افزایش انتظارات، محدودیت منابع در مقایسه با رشد روزافزون جمعیت و تقاضای فزاینده جهت برخورداری از فرصت­های آموزشی انعطاف پذیر به علت عدم امکان حضور منظم و مداوم در کلاس­ های فیزیکی و سنتی، گسترش فرصت­ های آموزشی را به یکی از دغدغه ­های اصلی کشور­ها و دولت­ها تبدیل نموده است (1).در حال حاضر، دانش و فناوری با یکدیگر هم مسیر شده­اند و نمی ­توان یکی از این دو را بدون دیگری به راحتی به دست آورد. فضای مجازی با منابع و امکانات وسیعی که در زمینه کسب علم و دانش در اختیار کاربرانش قرار می­ دهد و با ویژگی ­هایی چون بی­زمانی، بی­مکانی و تعاملی بودن، قابلیت ­های زیادی در زمینه آموزش در اختیار کاربران خود قرار می­ دهد (2).

ظهور شبکه ­های ارتباطی گسترده از قبیل اینترنت، در کنار ابزار و امکانات آموزشی پیشرفته، باعث تحول در روش­ های آموزشی شده و این امکان را فراهم کرده است تا بتوان طیف وسیعی از جویندگان علم را در نقاط مختلف و از فواصل دور و نزدیک تحت پوشش شبکه آموزشی در آورد و بدون نیاز به شرکت در کلاس­های حضوری، آموزش­های علمی و تخصصی را به مرحله اجرا در آورد. این روش آموزشی نوین که از آن به عنوان آموزش الکترونیکی(e-learning) مجازی یاد می­شود، از پیشرفته­ ترین روش آموزشی در دنیای امروز مطرح است و از انواع فن آوری­های پیشرفته نظیرشبکه­ های اینترنتی،  بانک ­های اطلاعاتی، مدیریت دانش و غیره بهره می­ برد. در این نوع آموزش، محتوای آموزشی از طریق خدمات الکترونیکی ارائه می ­شود (3).

امروزه آموزش مجازی در شرف تبدیل شدن به یکی از مهم­ ترین روش­ های آموزشی است (4). فن آوری اطلاعات، فرصت ­های بسیار زیادی را برای آموزش ایجاد کرده است (5). اکنون اینترنت به عنوان مکمل یادگیری و یاددهی درکلا س­های سنتی و یک وسیله مهم و مفید، در آموزش از راه دور به شمار می­ رود (2). در واقع آموزش الکترونیکی، آموزش از راه دور بر مبنای فناوری است. به عبارت دیگر، محتوای دوره آموزشی با استفاده از انتقال صدا، تصویر و متن ارائه  می­شود، که با ارتباط دوسویه بین فراگیر و آموزشگر یا بین فراگیران، کیفیت ارائه دوره آموزشی به بالاترین سطح خود می­رسد. همچنین استفاده از تجهیزات و امکانات پیشرفته­تر، امکان ارائه اطلاعات و دانش را با کیفیت بهتر و بالاتر فراهم می­سازد (6).

آمار­ها نشان­ دهنده گسترش آموزش الکترونیکی در ایران و جهان می­باشد (7)، چنانکه در فروردین 1382 بیش از 6600 رشته کاملا بر خط و 1200 برنامه در پورتال­ های آموزش از راه دور فهرست شده­اند (8). به نقل از مقدس و همکاران بررسی­ ها دلالت بر آن دارد که در اروپا 8/60 درصد، شمال آمریکا 5/21، استرالیا و نیوزلند7/7درصد، در آسیا 1/3درصد و آفریقا 8 درصد تحصیلات براساس وب حکم­فرماست. در ایران در سال 87-1386 در دانشگاه­ ها و موسسات آموزش عالی کشور 38/33 درصد دانشجویان به صورت نیمه حضوری و 1/0 درصد به صورت مجازی مشغول به تحصیل بودند (9). در کشور ما از حدود سال1375 مبحث آموزش مجازی مورد توجه قرار گرفته است و طرح ملی توسعه آموزش مجازی در وزارت علوم تحقیقات و فناوری با حمایت دانشگاه ­های بزرگی مانند دانشگاه صنعتی شریف آغاز شده است. در حال حاضر بسیاری از دانشگاه ­ها و موسسات آموزش عالی درکنارآموزش معمول خود، دانشگاه مجازی نیز تاسیس نموده ­اند، به طوری که اکنون آموزش الکترونیکی در ایران به یکی از انواع تحصیلات رسمی تبدیل شده است و هر سال دانشگاه ­های بیشتری پا به این عرصه می­ گذارند (3).

اگرچه در حال حاضر، دانشجویان زیادی در سراسر دنیا از کلاس­ های مجازی استفاده می­نمایند، اما اطلاعات کمی در مورد نگرش دانشجویان نسبت به این روش آموزش در دسترس است. از طرف دیگر، موفقیت یک برنامه آموزش مجازی بدون در نظرگرفتن دیدگاه افراد نسبت به آن، امکان­پذیر نمی ­باشد (10،11) و پذیرش و یا عدم پذیرش نقش رایانه اثرعمیقی برآموزش و یادگیری آن­ها دارد (12،2). با توجه به نقش مهم آموزش الکترونیک در آموزش عالی، لازم است دانشگاه­ها بر نگرش دانشجویان و انتظارات آن­ها از این نوع آموزش تأکید کنند (13). اگرچه مطالعات متعددی در زمینه آموزش مجازی انجام شده است، اما پیرامون دانش و نگرش نسبت به آموزش مجازی و استفاده از تکنولوژی برای یادگیری و یاددهی مطالعات معدودی صورت گرفته است در این حال مطالعات موجود، نتایج متفاوتی از نگرش نسبت به آموزش مجازی را نشان می ­دهد (2).

وورلاوناممنما (Vuorela&Nummenmaa) معتقدند، افراد براساس ویژگی­ های شخصی خود محیط و موقعیت یادگیری را متفاوت تفسیر می­ کنند (14). در بعضی مطالعات ذکرشده که به علت ارائه این نوع آموزش در فضای مجازی، ممکن است دانشجویان در ارتباط با مهار ت ­های این شیوه آموزشی دچار چالش شوند و دیدگاه منفی به این نوع آموزش داشته باشند (15). این دلیل مهمی جهت ضرورت شناخت نگرش­های افراد در جوامع مختلف آموزشی در مورد آموزش مجازی است. مطالعات اندکی نیز در ایران در مورد دانش و نگرش فراگیران و ویژگی ­های دموگرافیک مرتبط با آن، نسبت به آموزش مجازی انجام گرفته است (3،6).

با توجه به هزینه­ های پایین آموزش الکترونیکی، استفاده از آن درآموزش دانشگاهی ایران پیشنهاد شده است. گسترش چشم­گیر آموزش الکترونیکی در دنیا و همچنین استفاده روز افزون آن دانشگاه­ های ایران و با توجه به نقش محوری دانشجویان در سیستم­ های آموزشی، ضرورت مطالعه بیشتر در رابطه باشناخت آگاهی و نگرش آنان در استفاده از روش آموزش الکترونیک روشن می­ گردد. اگر چه بدیهی است که تکنیک­های آموزش الکترونیکی دارای فواید شناخته شده­ای است، اما اجرای موفق آن تابع عوامل متعددی ازجمله نگرش دانشجویان و درک آنان در استفاده از این روش، نگرش آنان در استفاده از تکنولوژی و همچنین اطلاعات تکنولوژیکی است که آنان دارند (3).

آموزش مجازی در دانشگاه ­های گیلان بسیار نوپا است، و تاکنون توانسته است تنها تعداد اندکی رشته­ های کارشناسی ارشد به صورت مجازی (غالباًرشته های نظری) در دانشگاه­ های علوم راه اندازی نماید، و از آنجایی که دانشگاه های علوم پزشکی هم به تبعیت از آن تمایل به اجرای آموزش مجازی دارد لذا کسب اطلاعات مقدماتی در این مورد احساس می­گردد، بنابراین با توجه به نقش محوری دانشجویان در یک سیستم آموزشی به نظر می ­رسد شناخت آگاهی و نگرش آنان در اجرای این روش آموزشی نو پا در دانشگاه تحت پوشش وزارت علوم و علوم پزشکی در دو مقطع تحصیلی (مجازی و غیر مجازی) در اجرای برنامه ریزی­های آتی در این زمینه بتواند کمک کننده باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین دانش و نگرش دانشجویان آموزش مجازی دانشگاه گیلان و دانشجویان غیر مجازی دانشگاه علوم پزشکی گیلان طراحی گردید.

روش­ها  

این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی223 دانشجوی دانشگاه گیلان و دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1393 انجام شد. 172نفر از دانشجویان آموزش مجازی دانشگاه گیلان (82 دانشجوی زبان و 90 دانشجوی مکانیک) و 272 دانشجوی پرستاری و مامایی غیر مجازی دانشگاه علوم پزشکی گیلان (103دانشجوی مامایی و 172 دانشجوی پرستاری) با روش نمونه ­گیری سهمیه­ ای بر اساس فرمول حجم نمونه مطالعه لطیف نژاد (3) انتخاب و با رضایت شخصی وارد مطالعه شدند، جهت تعیین تعداد نمونه ­ها در هر رشته براساس واریانس نمرات دانش دانشجویان درباره آموزش مجازی براساس مطالعه مقدماتی استفاده شد.داده­ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه­ های پژوهشگر ساخته اطلاعات فن آوری و پرسشنامه دانش برگرفته از مطالعه لطیف نژاد و همکاران (3) و پرسشنامه نگرش میشرا که توسط برتی و لطیف نژاد و همکاران مورد استفاده قرار گرفته (3،16،17) جمع­ آوری گردید.

پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک شامل رشته تحصیلی، ترم تحصیلی، سن، جنس، وضعیت تاهل، شغل بوده و پرسشنامه شیوه ­های به کارگیری فن­آوری اطلاعات شامل 12عبارت سوالی (دو تا چهارگزینه­ای) بوده و توسط آن اطلاعات دانشجویان در مورد آشنایی و استفاده از رایانه و اینترنت و همچنین اطلاعاتی مربوط به کیفیت سخت افزاری دانشکده، تجربه یادگیری دروس از طریق آموزش الکترونیک در دانشجویان مورد ارزیابی قرار گرفت. پرسشنامه دانش آموزش الکترونیک مشتمل بر 10 سوال چهار گزینه ­ای بوده که نمره تخصیص یافته به هر سوال 2 و حداکثر امتیاز کسب شده 20 بود. پرسشنامه سنجش نگرش میشرا درباره آموزش الکترونیک نیز شامل 11 عبارت بوده و درجه بندی آن براساس مقیاس لیکرت پنج نقطه ای (با درجه بندی 1 تا 5 ) بود. حداقل امتیاز حاصل از پاسخگویی به گویه­ های این نگرش سنج 11 و حداکثر 55 بود. نمره نهایی هر دو پرسشنامه براساس میانگین به دو دسته تقسیم شد و نمره پایین تر از میانگین دانش پایین و نگرش منفی و نمره بالاتر از میانگین دانش بالا و نگرش مثبت در نظر گرفته شد. روایی پرسشنامه سنجش نگرش توسط میشرا در سال 2007 تائید شده (17)، همچنین در ایران نیز روایی و پایایی این پرسشنامه­ها در مطالعه لطیف نژاد و همکاران تایید گردیده که   ضرایب آلفای کرونباخ به ترتیب برای پرسشنامه­ های شیوه بکارگیری اطلاعات فن آوری (0/07)، دانش (0/68) و نگرش (0/71) دانشجویان نسبت به آموزش الکترونیکی بدست آمد (3).

ابتدا پژوهشگر به بیان اهداف و ضرورت اجرای مطالعه پرداخته، سپس جمع آوری داده ­ها پس از کسب رضایت شفاهی از شرکت­ کنندگان انجام گرفت و به دانشجویان اطمینان داده شد که کلیه اطلاعات محرمانه باقیمانده و نتایج پژوهش به صورت کلی ارائه خواهد شد. معیار خروج از مطالعه عدم تکمیل و یا نقص در تکمیل پرسشنامه­ ها توسط دانشجو بود. در نهایت 93 دانشجوی آموزش مجازی و 130 دانشجوی آموزش غیرمجازی پرسشنامه ها را تکمیل کردند.

پس از گردآوری داده­ ها، پرسشنامه­ ها کدگذاری گردید و با استفاده از نرم افزار SPSS21 و آزمون­های آمار توصیفی (جداول توزیع فراوانی،شاخص ­های مرکزی و پراکندگی (میانگین و انحراف معیار) و آماراستنباطی (تی تست، ANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. درکلیه آزمون­ ها ضریب اطمینان 95 درصد و سطح معنی­داری0/05 مد نظرگرفته شد.

یافته ­ها

از تعداد 93 دانشجوی آموزش مجازی 54 نفر زبان انگلیسی (24/2درصد) و 39 نفر مکانیک (17/5 درصد) و 130 دانشجوی غیرمجازی 86نفر پرستاری (38/6 درصد) و 44 نفر مامایی (19/7 درصد) وارد مطالعه شدند. از میان شرکت کنندگان 84 نفر (37/7 درصد) مرد، 139 نفر (62/3 درصد) زن و 146 نفر (65/5 درصد) مجرد و 73 نفر (32/7 درصد)

متاهل بودند. میانگین وانحراف معیار سنی دانشجویان30/7±27/74سال بود (محدوده سنی53 -20 سال). میانگین سنی دانشجویان مجازی7/1±33/92 و دانشجویان غیر مجازی 2/8±23/32 سال بود.90 نفر (8/96 درصد) از دانشجویان مجازی و 117 نفر(90درصد) از دانشجویان غیر مجازی ساکن شهر و77 نفر(82/8درصد) دانشجویان مجازی و تنها 9 نفر (6/9 درصد) دانشجویان غیرمجازی شاغل بودند.

نتایج پژوهش نشان داد که 83 نفر (98/2 درصد)  از دانشجویان مجازی و 115 نفر (88/5 درصد) از غیر مجازی بیش از 3 سال از رایانه و اینترنت استفاده می­کنند. 80 درصد از دانشجویان مجازی و 65 درصد غیرمجازی هر روز از ایمیل و اینترنت و 81/7 درصد از دانشجویان مجازی و 69/9 درصد دانشجویان غیر مجازی بیش از 7 ساعت در هفته از اینترنت جهت کار یا اهداف آموزشی استفاده می­ کنند. 39/8 درصد دانشجویان مجازی هر روز از سایت­ های عمومی بهره می­برند. نتایج نشان داد که (37/7 درصد) از دانشجویان غیر مجازی از سایت­های عمومی استفاده می­کنند. تنها 26/9 درصد دانشجویان مجازی و11/5 درصد دانشجویان غیر مجازی از بازی­های اینترنتی آنلاین و دنیای مجازی با افراد دیگر گفتگو می ­کنند. 16/2  درصد دانشجویان غیر مجازی اظهار کردند که دستگاه رایانه کافی در اختیار دانشجویان در دانشکده قرار ندارد. 83/1 درصد کیفیت سخت افزاری دانشکده را کافی ندانسته و 48/5 درصد بیان داشتند که اکثر رایانه های دانشکده به اینترنت متصل است. 90/3 درصد دانشجویان مجازی و 73/1 درصد دانشجویان غیرمجازی از اینترنت برای یادگیری در منزل استفاده می­کردند. 69/9 درصد دانشجویان مجازی و 40/8 درصد دانشجویان غیر مجازی دانش کافی درباره آموزش مجازی داشتند.

براساس نتایج آزمون ANCOVA دو گروه دانشجویان آموزش مجازی و غیر مجازی هیچ­گونه تعامل معنی­داری با متغیر­های شغل )0/18 (P=، سن(0/52 (P=، جنس)0/11 (P=، ترم تحصیلی )0/84(P=، رشته تحصیلی ) 0/21 (P=، محل سکونت ) 0/31 (P=و تاهل) 0/8 (P= نداشتند. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین و انحراف معیار نمره کل دانش در آموزش الکترونیکی در دانشجویان مجازی 2/6±6/15 (محدوده 12-0) و در دانشجویان  غیرمجازی2/1±5/03 (محدوده 12-2) از 20نمره است.

نتایج بیانگر ارتباط معنی داری بین دانش دانشجویان مجازی و غیر مجازی بود (0/001=P) . جدول شماره یک نشان می­دهد که میانگین نمره دانشجویان مجازی در دانش بیشتر از غیر مجازی بوده، اما در کل میانگین هر دو گروه پایین(2/41±5/49) است. میانگین و انحراف معیار نمره کل نگرش دانشجویان به آموزش الکترونیک نشان داد که دانشجویان مجازی 9/2±36/93  (محدوده 55-11) و در غیر مجازی 9/6±36/62 (محدوده 55-14) از 55 نمره می باشد. بنابراین نگرش دانشجویان دو گروه مثبت بوده، اما ارتباط آماری معنی­ داری بین دو گروه مشاهده نشد(جدول 1).

AWT IMAGE

بحث و نتیجه­ گیری

مطالعه حاضر با هدف تعیین دانش و نگرش دانشجویان آموزش مجازی و غیر مجازی نسبت به آموزش الکترونیکی انجام گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که در مجموع دانش در آموزش الکترونیک در دانشجویان مورد مطالعه  پایین بود. نتایج بیانگر ارتباط معنی داری بین دانش دانشجویان مجازی و غیر مجازی بود. میانگین نمره دانشجویان مجازی در دانش بیشتر از غیر مجازی بود. در تائید نتیجه بدست آمده می­توان گفت که دانشجویان مجازی از نظر سنی و مقطع تحصیلی بالاتر از دانشجویان غیر مجازی بوده و با توجه به ضرورت دانش و آگاهی برای گذراندن دوره تحصیلی به شیوه آموزش الکترونیکی به تبع دارای دانش بالاتری نسبت به سایر دانشجویان می­ باشند.

در این راستا لطیف نژاد و همکاران نیز دانش آموزش الکترونیک دانشجویان علوم پزشکی مشهد را پایین گزارش نمودند (3). اما مطالعه اخوتی و همکاران بر روی دانشجویان پزشکی دانشگاه کرمان نشان دادند که دانش و مهارت دانشجویان در زمینه آموزش الکترونیک در حد متوسط می ­باشد (18).

از علل احتمالی دانش پایین دانشجویان در ارتباط با آموزش الکترونیک می­توان عدم ارائه یا ارائه ناکافی واحد­های درسی به صورت الکترونیکی در رشته­های مختلف دانشگاه ومدت زمان اندک استفاده از اینترنت توسط دانشجویان باشد که خود می­ تواند منجربه عدم شناخت کافی آن­ها نسبت به آموزش الکترونیکی گردد. به علاوه عواملی مانند عدم کفایت امکانات مربوطه در تناسب تعداد دانشجویان با امکانات سخت افزاری، وجود محیط مناسب برای استفاده از واحد­های درسی ارائه شده به صورت مجازی، ارائه اشکال مختلف آموزش الکترونیکی، آشنایی اساتید با فن آوری آموزش الکترونیکی و در نتیجه ارائه ناکامل آن و بالاخره آشنایی ناکافی دانشجویان بالاخص دانشجویان ترم­ های  پایین ­تر با رایانه واینترنت نیز موثر دانست.

نتایج مطالعه حاضر حاکی از آن بود که دانشجویان نسبت به آموزش الکترونیک نگرشی مثبت دارند. اما ارتباط معنی­داری بین میانگین نمره نگرش دانشجویان آموزش مجازی و غیر مجازی تفاوت مشاهده نشد که این یافته با نتایج مطالعات برتی(Bertea) (15)، الدوبو همکاران (Al-Doub) (19)، خندقی و همکاران (20)، محمدی و همکاران (21) میرزایی و همکاران (6) مبنی برمثبت بودن نگرش دانشجویان نسبت به آموزش الکترونیکی همخوانی دارد. مطالعه ذوالفقاری و همکاران (22) که به منظور بررسی اثربخشی سیستم آموزش الکترونیکی ترکیبی در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گردید، نشان دادکه اکثریت دانشجویان و مربیان نگرش مثبتی نسبت به فن اوری­های نوین آموزشی و از جمله آموزش الکترونیکی ترکیبی داشته ­اند. این یافته با نتایج مطالعه حاضر مطابقت دارد. نتایج پژوهش (WU) و همکاران (23) نشان داد که روش آموزش مجازی و استفاده از انیمیشن­های تعاملی، به دلیل فعال بودن و درگیر بودن دانشجویان در امر یادگیری، در درک عمیق تر مطالب علمی و ارتقای دانش آنان تاثیر بیشتری داشته است که این یافته با مطالعه رینر(Rayner) (24) مغایرت دارد. همچنین نتایج مطالعه برهانی و همکاران نشان داد که ارتباط معنی­داری آماری بین دو گروه پرستاری مجازی و غیر مجازی وجود دارد در صورتی­که این ارتباط در هر دو گروه قبل از اجرای برنامه آموزش مجازی وجود نداشت. همچنین نتایج حاکی از نگرش مثبت دانشجویان پرستاری و آموزش مجازی بود (2).

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در مجموع سطح دانش دانشجویان مجازی و غیر مجازی در مورد آموزش الکترونیک نسبتاً پایین و نگرش آن­ها مثبت است. بنابر این جهت فراهم نمودن بستر مناسب برای ایجاد، توسعه و استفاده بهینه از آموزش الکترونیکی، ضرورت تلاش در جهت بالا بردن سطح دانش دانشجویان و فرهنگ سازی در این زمینه بر اساس  نیاز­ها و خواسته­ های دانشجویان احساس می­شود. در راستای دستیابی به این اهداف انجام اقداماتی از جمله طراحی   برنامه­ های آموزشی نظیر کارگاه­ هایی به منظور ارتقاء آگاهی و توانایی استفاده از آموزش الکترونیکی به عنوان ابزار آموزشی اثر بخش و نیز ارتقاء کیفیت سخت افزاری پیشنهاد می­ گردد. همچنین دانشجویان، علیرغم کمبود امکانات و تجهیزات رایانه ­ای، نگرش مثبتی نسبت به شیوه آموزش مجازی داشتند. بنابراین علاوه بر فرهنگ­ سازی در این زمینه، ضرورت تلاش در جهت بالا بردن سطح دانش و ارتقاءکیفیت امکانات و تجهیزات مورد نیاز وجود دارد. از این­رو پیشنهاد می­ گردد با توجه به مباحث گسترده و پیچیده دروس دانشگاهی، روش آموزش مجازی نیز در کنار آموزش حضوری در دانشگاه ­های کشور بخصوص دانشگاه ­های علوم پزشکی مورد توجه قرار گیرد.

براساس نتایج این مطالعه انجام مطالعات گسترده ­تر مبنی بر اجرای روش آموزش الکترونیک و بررسی و مقایسه دانش و نگرش در رشته های مختلف دانشگاهی توصیه می­ گردد. همچنین از محدودیت ­های پژوهش حاضر عدم امکان دسترسی به تعداد کافی از دانشجویان آموزش مجازی به نسبت دانشجویان غیر مجازی بود.

قدردانی

در نهایت از مسئولین دانشگاه گیلان و گروه محترم زبان انگلیسی دانشکده علوم انسانی و دانشکده پرستاری مامایی شهید بهشتی رشت و تمامی دانشجویان عزیزی که در این مطالعه شرکت نمودند، کمال تشکر را داریم.

فهرست منابع
1. Fathi K, Pardakhtchi MH, Rabiei M. [Effectiveness Evaluation of Virtual Learning Courses in High Education System of Iran (Case of Ferdowsi University)]. Information and communication Technology in Education. 2011;4 (1): 5-21.[Persian]
2. Borhani F, Vatanparast M, Abbaszadeh A, Seyfadini R. [The Effect of Training in Virtual Environment on Nursing Students Attitudes toward Virtual Learning and its Relationship with Learning Style]. Iranian Journal of Medical Education. 2012; 12 (7): 508-517.[Persian]
3. Latifnejad Roudsari R, jafari H, Hosseini BL, Esfalani A. [Measuring students' knowledge and attitude towards E- learning in Mashhad University of Medical Sciences (MUMS)]. Iranian Journal of Medical Education 1389؛10 (4): 364-373.[Persian]
4. Shaikhi Fini AA. Survey on Professors and Students’ Attitude about Virtual Learning in Iran Universities. International Journal of Education and Information Technologies. 2008; 2(1): 31-35.
5. Moisil I. A Model of the Student Behavior in a Virtual Educational Environment. Int. J. of Computers Communications & Control. 2008; 3(suppl): 108-115
6. Mirzaei M, Ahmadipour F, Azizian F. [Viewpoints of students of Shahid Sadoughi University of Medical Sciences towards e-Learning in teaching clinical biochemistry]. The Journal of Medical Education and Development. 2012; 7 (2):67-74.[Persian]
7. Rhema, A, & Miliszewska, I. Analysis of student attitudes towards e-learning: The case of engineering students in Libya. Issues in Informing Science and Information Technology, 201411, 169-190.
8. Ebrahim zadeh E, Hasangholi H. [Reservations in elearning. Conference Articles of elearning to Virtual University]. Tehran: Islamic Azad University, west Tehran, 2006.[Persian]
9. Moghaddas J, Norozzadeh R. [Survey and comparison of knowledge, attitude and skill level of the Master students of information technology management using virtual and traditional education in Islamic Azad University]. Cultural management Journal, 2009; 3(6): 95- 10.[Persian]
10. Teo T, Noyes J. Development and validation of a computer attitude measure for young students (CAMYS). Computers in Human Behavior. 2008; 24 (6): 2659–2667.
11. saleh sedghpoor b, mirzaee s.[Chalesh haye negareshi aezaye heyate elmi dar amuzesh electronic]. Journalof Technology of Education. 2008; 3(1): 77-87. [Persian]
12. Teo TK. assessing the computer attitudes of students: An Asian perspective. Computers in Human Behavior. 2008; 24(4):1634–1642.
13. Yaghoubi J. [Assessment of agricultural extension and education graduate students' perceptions of elearning in Iran. Procedia-Social and Behavioral Sciences]. 2009; 1(1): 1914–1918.[Persian]
14. Vuorela M, Nummenmaa L. How undergraduate students meet a new learning environment? Computers in Human Behavior. 2004; 20(6):763–777.
15. Huang HM, Rauch U, Liaw Sh. Investigating learners’ attitudes toward virtual reality learning environments: Based on a constructivist approach. Computers & Education. 2010; 55 (3): 1171–1182.
16. Bertea P. Measuring students’ attitude towards E-learning. A case study. The 5th international scientific conference elearning and software for education. Bucharest, April9-10, 2009Available from: http://adlunap.ro/else2009/papers/979.1.Bertea.pdf
17. Mishra, S, & Panda, S. Development and factor analysis of an instrument to measure faculty attitude towards e-learning. Asian Journal of Distance Education, 2007; 5 (1): 27-33.
18. Okhovati M, Sharifpoor Ghahestani E, Islami Nejad T, Hamzezadeh Marzooni M, Motamed Jahroomi M. [Attitude, Knowledge and Skill of Medical Students toward E-Learning; Kerman University of Medical Sciences]. Bimonthly Educ Strateg Med Sci. 2015; 8 (1):51-58.[Persian]
19. Al-Doub E, Goodwin R, Al-Hunaiyyan A. Students’ attitudes towards E-learning in Kuwait’s higher education institutions. [Cited 2009 Nov 7]. Available from: http://oa.stellarnet.eu/ openarchive/browse?resource=2320_v1&back=%2Fopenarchive%2Fbrowse%3Fbrowse%3Dkeyword%2F%2520Communication%2Fpublication
20. Khandaghi A, Hosseinzadeh M, Pour Smaeil F. [Barrasye negareshe daneshjooyane daneshgahe oloom pezeshki Mashhad nesbat be amoozeshhaye majazi.] Green Journal: Special Journal of Education in Medical Science 2009; (6): 16.[Persian]
21. Mohammadi D, Hoseini M, Shabanali Fomi H, Rajabbeigi M, Isaee MT. [Tahlile negareshe amoozeshgaran nesbat be yadgirye elektroniki dar amoozeshhaye elmi-karbordye keshavarzi dar Iran].Journal of Research in Economics of Agricultural Development 2008; 39(1): 99-109.[Persian]
22. Zolfaghari M, Negarandeh R, Ahmadi F. [The Evaluation of a Blended E-learning Program for Nursing and Midwifery Students in Tehran University of Medical Sciences]. Iranian Journal of Medical Education, 2011; 10(4)398-409.[Persian]
23. Ping-huang Wu, Chin-hwa Kuo, Pei-lin Wu, Tsung-han Wu. Design a competence–based Networked Learning system: using sequence Control as Example. Current Development in Technology- Assisted Education, 2006; 2:787-791.
24. Rayner LA. [A critical evaluation of students' attitudes to electronic learning at the University of Chester] [Dissertation]. Liverpool; University of Liverpool (Chester College of Higher Education) 2007.
ارسال پیام به نویسنده مسئول



XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Pakseresht S, Khalili-Sabet M, Vahedi M, Monfared A. comparative study for Knowledge and Attitudes of Virtual and Non-Virtual Students towards E-Learning. RME 2016; 8 (4) :61-68
URL: http://rme.gums.ac.ir/article-1-320-fa.html

پاک سرشت صدیقه، خلیلی ثابت مسعود، واحدی محمد علی، منفرد آرزو. مقایسه دانش و نگرش دانشجویان آموزش مجازی با دانشجویان غیر مجازی در مورد آموزش الکترونیکی. پژوهش در آموزش علوم پزشکی. 1395; 8 (4) :61-68

URL: http://rme.gums.ac.ir/article-1-320-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 8، شماره 4 - ( 1395 ) برگشت به فهرست نسخه ها
پژوهش در آموزش علوم پزشکی Research in Medical Education