[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
بایگانی مقالات زیر چاپ::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
ثبت شده در

AWT IMAGE

AWT IMAGE

..
سامانه جامع رسانه های کشور

..
:: دوره 5، شماره 2 - ( 1392 ) ::
جلد 5 شماره 2 صفحات 38-32 برگشت به فهرست نسخه ها
مقایسه تاثیر دو روش آموزشی احیای نوزادان بر آگاهی و عملکرد کارکنان بالینی شاغل در مرکز آموزشی درمانی کوثر قزوین
فاطمه سمیعی راد، فاطمه طالبی*، زهرا محیط آبادی، آمنه باریکانی
مرکز تحقیقات بالینی مرکز آموزشی درمانی کوثر، دانشگاه علوم پزشکی قزوین ، f_t5206@yahoo.com
واژه‌های کلیدی: احیای قلبی - ریوی، آگاهی، عملکرد
متن کامل [PDF 502 kb]   (1974 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (6990 مشاهده)
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: شیوه های آموزش
متن کامل:   (2128 مشاهده)

مقدمه:

بلافاصله پس از تولد، در مقایسه بقیه دوران زندگی، بدن ما نیازمند تطابق فیزیولوژیک بیشتری است. نکته قابل توجه این است که 90 درصد نوزادان این مرحله را به سهولت و بدون نیاز به کمک، پشت سر م ی­گذارند. اما درصد کمتری نیاز به احیاء پیدا می­ کنند. نیاز به احیاء نوزاد در اتاق زایمان به طور معمول قابل پیش­ بینی نیست، از این رو عاقلانه است که به تمامی کسانی که در زایمان و نگهداری از نوزاد دخالت دارند، آموزش احیاء نوزاد داده شود (1). آسفیکسی بدو تولد 7/0 تا 6/1 میلیون نوزاد را در سال از بین می برد و 99 درصد از مرگ ومیر نوزادی در کشورهای درحال توسعه با احیائ موثر نوزادی می تواند کاهش یابد (2).  فرایند احیای نوزاد (NRP) Neonatal resuscitation process یک دوره آموزش استانداردی است که جهت درمان نوزاد توسط کادر درمانی مورد استفاده قرار می­گیرد. در سراسر جهان آسفیکسی بدو تولد 7/0 تا 6/1 میلیون نوزاد را در سال ازبین می برد و 99 درصد از مرگ و میر نوزادی در کشورهای درحال توسعه با احیاء موثر نوزادی می تواند کاهش یابد (2).  فرایند احیای نوزاد (NRP) Neonatal resuscitation process یک دوره آموزش استانداردی است که جهت درمان نوزاد توسط کادر درمانی مورد استفاده قرار می­گیرد. در سراسر جهان احیای نوزاد سالانه می­تواند سبب بهبود هزاران نوزاد گردد (3). حدود 30 درصد از مراحل احیای نوزاد یا انجام  نمی شود یا اینکه احیاء به روش صحیح صورت نمی­گیرد. این کاستی بخصوص در زمان لوله گذاری مشهود است (4،5). WHO در یک نظرسنجی از مراکز مراقبین سلامتی و بهداشتی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه گزارش داد که عدم تشخیص و تفکیک به موقع نوزادان نیازمند احیاء در پرسنل، ناشی از ضعف در آموزش آنان است (6). روند احیاء یک فعالیت گروهی است که حداقل شامل دو نفر می­باشد و هدف مشترک آن­ها نیل به احیاء با کیفیت بالای نوزاد است. نحوه هماهنگی و کار تیمی با کیفیت احیاء در ارتباط است (5). ضعف در این کار گروهی علت ریشه ­ای 2 درصد مرگ و میر پره ناتال و صدمات و عوارض در نوزاد  می­ باشد (7). مطالعات نشان داده­اند که آموزش تیم احیاء  می ­تواند در بهبود کیفیت این فرایند موثر باشد (8).

این امر بسیار مهم است که آموزش احیاء باید متکی بر واقعیت ­ها، مهارت، نگرش و با استفاده از روش­های مناسب تدریس و کمک آموزشی (مانکن و مولاژ) صورت پذیرد. آموزش بایستی بر تصمیم ­گیری و مهارت­ های حل مسئله در مواقع اضطراری تمرکز کند. افزایش سطح مهارت­ ها نیز از طریق آموزش مداوم و متناسب به دست می ­آید (9).

در گزارش دیگری WHO اظهار می­دارد که کاهش مرگ و میر کودکان میسر نیست مگر با کاهش مرگ و میر دوره نوزادی و راه حل عملی و در دسترس آن نجات نوزاد در بدو تولد می­ باشد. این امر از طریق قوت بخشیدن به برنامه­های آموزشی مناسب، قابل انجام است (10). محققین عقیده دارند که هر آموزش منجر به یادگیری می­شود اما میزان عمق و پایداری در روش­ های مختلف آموزشی متفاوت است. بخش عظیمی از مطالعات سال­های اخیر به بررسی اثر بخشی  برنامه ­های آموزشی مختلف در این زمینه پرداخته اند. یکی از این روش ­های رایج برای آموزش احیاء قلبی ریوی، روش کارگاهی است که از سال 1941 تا کنون در فیلد پرستاری، مورد استفاده بوده است (11). برگزاری کارگاه یکی از شیوه­های آموزشی است که در آن تعدادی از افراد با رشته­های تحصیلی نزدیک به هم جهت حل مسائل و مشکلات خاص و نیز طرح پیشنهادات برای اقدامات آتی پیرامون مسائل، دور هم جمع می‌شوند. روش کار شبیه یک جلسه مشورتی است و به عبارت دیگر کارگاه آموزشی تشکیل جلسه­ای برای کار در گروه­های کوچک جهت بحث در مورد مسائل مربوط به حوزه فعالیت خویش و پیدا کردن راه حل مناسب آن است، بنابراین یک نوع روش حل مسئله است. به طور خلاصه از مزایای کارگاه­‌های یادگیری انعطاف پذیری، کاهش مشکلات مربوط به نظم و مقررات، مشارکت معمول شاگردان، ایجاد فرصت‌­هایی برای یادگیری تیمی و تبادل اطلاعات، ایجاد یک محیط اجتماعی داخل کلاس و آزادی همراه با مسئولیت‌پذیری است (12).

یکی از مسائل مهم امر آموزش، ارائه طرح و برنامه ریزی آموزشی است که بتواند فراگیران را فعال نموده و جریان فکری آنان را به سوی منطقی هدایت نماید، به ویژه در آموزش­های کلاسیک رسمی پرستاری ضرورت این مسئله به نوبه خود احساس می­شود. در واقع نارسایی­ های مشهود  شیوه ­های رایج آموزشی، لزوم جهت گیری­های جدید، به کمک روش­های نوین انتقال اطلاعات را مورد تاکید قرار می ­دهد (13). از جمله این روش­ها کاربرد رایانه در آموزش پزشکی استفاده از CD، مدل سازی و شبیه سازی، وسایل کمک آموزشی و جمع­آوری و تکمیل اطلاعات مربوط به بیماران است (12).

 آموزش بایستی به افزایش آگاهی، ارتقاء مهارت­ها و عملکرد نیروی انسانی منجر شود. برای رسیدن به این هدف باید روش ­های مناسب در برنامه ریزی آموزشی مدنظر قرار گیرند، زیرا روش تدریس و یادگیری مطلوب با هم در ارتباط مستقیم هستند (14). شعبانی معتقد است که یادگیری عبارتست از تغییراتی نسبتاً ثابت در رفتار فرد که بر اثر تجربه حاصل می‌شود. معلم می ­تواند با طراحی منظم، زمینه چنین تغییراتی را فراهم نماید و با انتخاب الگو و روش مناسب، در شرایط و موقعیت خاص، موجب یادگیری مؤثر شاگردان ‌شود (15).

کولکامی ( (Kulkarniو همکارانش (2013) پژوهشی را به منظور تعیین میزان اثربخشی استفاده از مانکن در آموزش تشخیص آسفیکسی و احیاء نوزاد به موقع در بدو تولد در یک منطقه روستایی در کشور هند در طی سال­های 2012- 2011 انجام دادند. جامعه مورد پژوهش 157 نفر پرستار بودند. از تمامی آن­ها قبل و بعد از آموزش، آزمون به عمل آمد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که سطح دانش و اعتماد به نفس کارکنان پیراپزشکی مورد مطالعه در این طرح پژوهشی 98 درصد افزایش یافته است و این روش (استفاد از مانکن) را یکی از روش­ های مناسب در امر آموزش و بالا بردن کیفیت خدمات پرستار عنوان کرده ­اند (16).

اپیوون (Opiyo) و همکارانش (2008) در یک تحقیق نیمه تجربی به منظور بررسی تاثیر آموزش به دو روش کتابچه آموزشی و کارگاه آموزشی در احیای قلبی ریوی در بیمارستان پانوینی در نایروبی را انجام دادند. کادر درمانی به­صورت تصادفی در دو گروه قرارگرفتند. به مدت دو هفته یک کتابچه آموزشی در اختیار گروه اول قرارگرفت و برای گروه دوم آموزش از طریق برگزاری کارگاه آموزشی که شامل سخنرانی و آموزش عملی با استفاده از مانکن بود، انجام پذیرفت. البته از هر دو گروه قبل از آموزش یک آزمون نظری و عملی جهت تعیین میزان اگاهی و عملکرد بعمل آمد. نتیجه به دست آمده نشان داد که سطح عملکرد گروهی که به روش کارگاهی آموزش دیده بودند، 66 درصد ارتقاء یافته بود در حالی­که در آموزش به روش کتابجه آموزشی این افزایش سطح عملکرد 27 درصد بود (17).

توماس و همکاران (2007) در یک مطالعه نیمه تجربی با عنوان بررسی میزان کارایی تیمی در احیاء نوزادان در دو روش آموزشی شبیه ­سازی (مانکن­های صدادار) و ویدیویی، به این نتیجه رسیدند که احیاء نوزادان توسط اینترن­ هایی که از طریق شبیه ­سازی آموزش دیده بودند، از کیفیت بالاتری برخوردار بود (18).

بریم نژاد و همکارانش تحقیقی با عنوان تأثیر کارگاه آموزشی احیاء قلبی ریوی بر یادگیری پایدار پرستاران انجام دادند و به این نتیجه دست یافتند که روش کارگاهی در افزایش دانش و بروزرسانی اطلاعات شرکت ­کنندگان در تحقیق تأثیر خوبی داشته است. با وجود آن که کارگاه ­های احیای قلبی- ریوی نیاز جامعه پرستاری را تا حدودی برطرف می­ نماید، اما تکرار این کارگا ه­ ها در فواصل منظم و حداکثر 6 ماه ضروری به نظر می ­رسد (11).

راب روبرگ(Robb Rehberg) و همکارانش (2009) تحقیقی کمی با عنوان مقایسه تأثیر آموزش احیاء قلبی ریوی به دو روش کامپیوتری و روش آموزش کلاسی انجام دادند. هدف مطالعه آن­ها مقایسه آموزش به روش کامپیوتری احیاء قلبی ریوی با آموزش به روش کلاسی بود. جامعه مورد بررسی شامل 64 نفر بودند که بطور تصادفی به دو گروه 32 نفری تقسیم شدند. گروه اول از طریق کامپیوتر (Online) آموزش­ها را دریافت نمودند. روش یادگیری در گروه دوم آموزش کلاسی شامل سخنرانی، نوار ویدیویی و تمرین عملی مهارت بود. یافته­ های پژوهش نشان داد که تفاوت معنی ­داری در نمرات علمی بین گروه ­ها وجود نداشت (1/39  t=،62 df =،   0/17p= میزان تأثیر 0/35d=). در زمینه مهارت تفاوت  معنی­ داری بین دو گروه وجود نداشت (1/26 t=، 0/21 p=میزان تأثیر 31/0d=). ولی از نظر کیفیت احیاء قلبی ریوی، گروه آموزش کلاسی نمره بالاتری را در شش مهارت در مقایسه با گروه آموزش کامپیوتری بدست آوردند (3/75F= (57/6) 0/003p=) (0/05>p). نتیجه­ گیری تکمیل شده نشان داد که اگرچه آموزش کامپیوتری احیاء قلبی ریوی از نظر انتقال دانش به اندازه آموزش کلاسی مؤثر بود ولی این روش در ارتقاء کیفیت انجام احیاء قلبی ریوی به اندازه آموزش کلاسی مؤثر نیست. این مسئله مهم است زیرا کیفیت انجام احیاء قلبی ریوی برای مصدوم ایست قلبی اثر مستقیم روی کارآیی قلب دارد (19).

کاهش مرگ و میر دوره نوزادی و اهمیت آن به­عنوان شاخص بین المللی توسعه، برهمگان واضح است. از طرفی یکی از راه حل عملی و در دسترس برای این مهم عبارت است از انجام به موقع و صحیح احیای قلبی ریوی. بدیهی است که جهت نیل به این مهم آموزش تیم مراقبت از نوزاد، ضروری است. نکته قابل تامل ارائه آموزشی است که باعث افزایش آگاهی، ارتقاء مهارت­ ها و عملکرد تیم مراقبتی شود. امروزه علی­رغم وجود شیوه­های متفاوت، هنوز هم بر روی روش تدریس و یادگیری مطلوب اتفاق نظری وجود ندارد. مرکز آموزشی درمانی کوثر، به­عنوان مرکز ارجاعی سطح سه نوزادان در استان قزوین هم از این ابهام مستثنی نیست. فلذا هدف این مطالعه، ارائه دو روش آموزش به کارکنان بالینی مرکز آموزشی درمانی کوثر و مقایسه تأثیر این دو روش بر آگاهی و عملکرد آنان بود.

روش­ ها

این پژوهش یک مطالعه مداخله­ای، نیمه تجربی بود که در سال 1391 در مرکز آموزشی درمانی کوثر انجام شد. روش نمونه­گیری سرشماری بود و جامعه مورد بررسی شامل 80 نفر از زنان کارشناس پرستاری شاغل در مرکز آموزشی درمانی کوثر بودند. آن­ها به طور تصادفی به دو گروه جهت آموزش به دو روش برگزاری گارگاه آموزشی و کتابچه آموزشی به همراه CD تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده جهت تعیین آگاهی شامل پرسشنامه محقق ساخته دو قسمتی بود که بخش اول شامل اطلاعات دموگرافیک و بخش دوم شامل 20سوال چهارگزینه­ای در مورد گام­ های نحستین احیای نوزاد، نحوه شروع احیا، روش­های تهویه ریوی، نحوه ماساژ قلبی، لوله­گذاری نوزاد، احیا پیشرفته، روش­های ارزیابی احیاء موثر بود. همچنین برای تعیین سطح مهارت پرستاران از چک لیست مهارت، استاندارد مشاهده­ای معتبر انجمن قلب امریکا، استفاده شد. برای روایی ابزار از طریق روایی محتوایی و پایایی آن از روش بازآزمایی استفاده و از طریق آلفا کرونباخ برابر 0/83تایید گردید. در هر دو گروه پیش از اجرای آموزش، میزان دانش و مهارت جامعه مورد پژوهش با استفاده از آزمون کتبی و چک لیست مشاهده و سنجش شد (پیش آزمون). همچنین پس از آموزش نیز، پس آزمون انجام شد. پیش آزمون شامل 25 سؤال چهار گزینه­ای صحیح و غلط بود.

 واحدهای پژوهش به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند قبل از آموزش از آنان یک آزمون تئوری و عملی گرفته شد و سپس گروه اول با قرار دادن CD به همراه کتاب در اختیار آنان و گروه دوم از طریق برگزاری کارگاه آموزشی دو روزه (یک روز تدریس نظری و یک روز کسب مهارت عملی) تحت آموزش قرار گرفتند. از هر دو گروه یک پس آزمون نیز گرفته شد.

 و پس از گردآوری اطـلاعات، داده­هـا به وسیله نرم افزار آماری SPSS.ver.16تحلیل شد. از آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار و فراوانی استفاده شد. مقایسه نمرات قبل و بعد هر گروه به وسیله آزمون t زوج و مقایسه نمرات قبل و بعد هر گروه با گروه دیگر به وسیله آزمون t مستقل انجام شد. P value کمتر از 05/0 از لحاظ آماری معنی دار بود.

یافته ­ها

80 نفر از زنان کارشناس پرستار ی شاغل در مرکز آموزشی درمانی کوثر در این مطالعه وارد شدند. میانگین سنی گروه کتابچه آموزشی و CD 0/72±31/7 سال و میانگین سنی گروه کارگاه آموزشی 0/78± 32/8 سال بود. نتایچ حاصل از آزمون آماری و میانگین و انحراف معیار نمرات پیش آزمون و پس آزمون دو گروه در جدول شماره یک ارائه شده است

AWT IMAGE

میانگین نمرات پیش­آزمون و پس­آزمون گروه کارگاه آموزشی و گروه کتابچه و CD آموزشی، هم در آزمون نظری و هم در آزمون عملی، اختلاف آماری معنی ­داری را نشان داد. آزمون t مستقل، اختلاف آماری معنی­ داری را بین پیش ­آزمون دو گروه در آزمون نظری (0/37 p= و 0/91t=) و عملی (0/90 p= و1/7-t=) نشان نداد. اما اختلاف معنی­ داری بین پس آزمون دو گروه هم در آزمون نظری (0/01 p= و 12/8t=) و هم در آزمون عملی (0/01 p= و 8/05t=) به دست آمد. میانگین اختلاف نمرات پیش­آزمون و پس آزمون دو گروه در آزمون­های عملی (0/01 p= و 9/3t=) و نظری (0/01 p= و 5/8t=) نیز مورد مقایسه قرار گرفت که اختلاف آماری   معنی ­داری را نشان داد .

بحث و نتیجه­ گیری

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که کارآیی روش یادگیری بصورت کارگاه آموزشی بیشتر از روش کتابچه و CD آموزشی بود. این مطالعه در عرصه بیمارستان انجام شد تا آموزش گیرندگان بتوانند به صورت عملی با انجام CPR نوزاد واقعی مواجه گردند. نکته دیگر، ارزیابی جداگانه آموزش CPR نوزاد در حیطه آگاهی و عملکرد بود. در این مطالعه، نمرات امتحان، شاخصی برای بررسی سطح آگاهی و عملکرد در نظر گرفته شد. اگر چه این اختلاف میانگین نمرات در هر دو روش آموزش نیز معنی­دار بوده ولی همان طور که در  جدول فوق مشاهده می­شود، نتایج نشان می­دهد که معنی­دار بودن مقایسه اختلاف میانگین­های حاکی از آن است که اختلاف میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در روش کارگاه آموزشی بارزتر از روش آموزشی با روش کتابچه آموزشی است که تأییدی بر کارآیی بیشتر روش کارگاهی می­باشد و همچنین با توجه به بالاتر بودن اختلاف میانگین نمرات گروه مداخله (کارگاه آموزشی)، به نظر می­رسد این تفاوت مربوط به تأثیر مداخله آموزشی باشد. تغییرات حاصل، با توجه به نتایج مطالعه حاضر، اثربخشی بیشتر روش کارگاه آموزشی را در ارتقای سطح آگاهی وعملکرد کارکنان بالینی نشان داد.

بریم نژاد و همکارانش (1386) تاکید بر تأثیر کارگاه آموزشی احیاء قلبی ریوی بر یادگیری پایدار می­کند و همچنین امیدی فر و همکاران (1385) اظهار می ­کند که آموزش خواندن و تفسیر نوار قلب به روش کارگاهی بر سطح  دانش­دانشجویان پزشکی به طور واضحی نمایانگر کارآیی بیشتر نسبت به شیوه آموزش بر بالین بود (20،11).  راب روبرگ (Robb Rehberg)  و همکارانش (2009) به تاثیرآموزش عملی و نظری همزمان در ارتقاء کیفیت انجام احیاء قلبی ریوی اشاره کرده است (19). نتایج مطالعه ردر (Reder) و همکارانش (2006) نیز نشان داد که کیفیت قراردادن دفیبریلاتور خودکار خارجی با آموزش نظری توام باکار عملی بیشتر و بالاتر است (21).

اپیوون ان (Opiyo N) و همکارانش (2008) نشان دادند که سطح عملکرد گروهی که به روش کارگاهی آموزش دیده بودند 66 درصد ارتقاء یافته بود در حالیکه در آموزش به روش کتابچه آموزشی این افزایش سطح عملکرد 27 درصد   بود (17).

در حال حاضر در اکثر بخش­های مراقبت­های ویژه نوزادان،  فارغ ­التحصیلان رشته ­های بالینی مشغول انجام وظیفه می­باشند، و در سرفصل دروس آنان به آموزش احیای نوزاد اشاره کوتاهی می­ شود و این نیاز حس می ­گردد که باید به این امر توجه کافی شود. لذا انتخاب روشی مناسب که هم از نظر اثربخشی و هم ایجاد انگیزه موثر باشد مهم است و تأمل در مطالعاتی که روش­ های مختلف تدریس و آموزش را ارائه داده ­اند، اهمیت بکارگیری روش ­های مناسب را نشان می­دهد و بررسی مطالعات دیگر نیز نشان می­ دهد که استفاده از  روش­ های جذاب آموزشی باعث افزایش کارآیی آن می­ گردد (19).

با توجه به نتایج به نظر می­رسد که بایستی شیوه ­های آموزشی جدید و مناسب برای تدریس CPR نوزاد در برنامه ­های آموزشی دانشجویان گروه­ های پزشکی به کارگرفته شود به­ طوری­که وقت بیشتری برای آموزش نظری و عملی CPR نوزاد با استفاده از مولاژ، فیلم­های ویدئویی و یا مواجهه با محیط واقعی فراهم گردد. علاوه بر این، بایستی به این امر توجه داشت که توالی آموزش نظری و عملی رعایت شود به­طوری که در ابتدا  کلاس ­های نظری به همراه کار گروهی ارائه گردد و پس از آن، به موارد عملی و تمرین در محیط واقعی پرداخته شود. البته بایستی در این راستا رعایت نکات اخلاقی در نظر گرفته شود. از محدودیت ­های این مطالعه می ­توان از عدم وجود انگیزه کافی برای پرستاران جهت شرکت در برنامه آموزشی کارگاه، نداشتن وقت کافی جهت شرکت در کارگاه دو روزه، احتمال عدم دسترسی به رایانه و خستگی ناشی از شیفت کاری را نام برد.

پس می­توان نتیجه گرفت که در بالا بردن کیفیت آموزش مهارت­های پایه پزشکی از قبیل CPR نوزاد، توجه به شیوه­های آموزشی خصوصاً در مورد شیوه­ های آموزش عملی، امری ضروری و حیاتی است تا بتوان نقایص موجود در سیستم آموزش سنتی را رفع کرد، در این راستا می­توان از روش کارگاه آموزشی به عنوان یک روش متناسب نام برد. کارگاه باید براساس مشارکت فعال شرکت کننده در امر آموزش با کمک شیوه آموزش کارگروهی بنا نهاده شده باشد. از سوی دیگر استقبال کارکنان بالینی و مشارکت فعال در امر آموزش به نوبه خود، تأییدی بر کارآیی بیشتر این روش عملی آموزشی می ­باشد.

 قدردانی

 از کلیه پرستاران و سرپرستاران شاغل در مرکز آموزشی درمانی کوثر که پژوهشگران را در انجام این مطالعه یاری نمودند تشکر می ­نماییم.

.

           

ارسال پیام به نویسنده مسئول



XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Samieerad F, Talebi F, Mohitabadim Z, Barikani A. Comparison the Effect of two Educational Methods of Neonatal Resuscitation on The Knowledge and Practice of Clinical Staff Working in Kowsar Hospital in 2013. RME 2013; 5 (2) :32-38
URL: http://rme.gums.ac.ir/article-1-121-fa.html

سمیعی راد فاطمه، طالبی فاطمه، محیط آبادی زهرا، باریکانی آمنه. مقایسه تاثیر دو روش آموزشی احیای نوزادان بر آگاهی و عملکرد کارکنان بالینی شاغل در مرکز آموزشی درمانی کوثر قزوین. پژوهش در آموزش علوم پزشکی. 1392; 5 (2) :32-38

URL: http://rme.gums.ac.ir/article-1-121-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 5، شماره 2 - ( 1392 ) برگشت به فهرست نسخه ها
پژوهش در آموزش علوم پزشکی Research in Medical Education